Θλιβερή αυλαία για την πιό σκοτεινή περίοδο της χώρας μας

ΟΥΣΤ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ.

Ο μοιραίος άνθρωπος που αναγκάσθηκε να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ετερμάτισε την πολιτική του σταδιοδρομία, κατά τον χειρότερο τρόπο.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, θλιβερός αχθοφόρος ενός δήθεν ''μεγάλου'' ονόματος, έφυγε εν μέσω ερειπίων, τα οποία ο ίδιος και το κόμμα του προκάλεσαν.

Σημίτης και Παπανδρέου, ήσαν οι.....
χειρότεροι πρωθυπουργοί που εγνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος, από τότε που έγινε κράτος.

Ήσαν χειρότεροι και από τους τρεις κατοχικούς πρωθυπουργούς, Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ράλλη. Εκείνοι τουλάχιστον, δεν έφεραν την Κατοχή...

Την βρήκαν, και προσπάθησαν, εν τω μέτρω του δυνατού κάτω από τις δυσχερείς συνθήκες, να βοηθήσουν τον υπαλληλικό κόσμο, τους αποστράτους και έκαμαν παραστάσεις στην γερμανική διοίκηση να εμποδίσει τις αγριότητες των Βουλγάρων στην Βόρειο Ελλάδα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, έφεραν την Κατοχή στην Πατρίδα μας. Κατέστρεψαν την κοινωνία, έδωσαν την χαριστική βολή στην εργατική και μεσαία τάξη, άφησαν τους αλλοδαπούς ασύδοτους να δημιουργήσουν γκέτο σε γειτονιές της Αθήνας, ενώ οι Έλληνες πολίτες δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν, και η εγκληματικότητα ποτέ άλλοτε δεν είχε φθάσει σε τέτοια ύψη.

Το ΠΑΣΟΚ θα αναγραφεί στην Ιστορία, ως εκφραστής του λαϊκισμού, των σκανδάλων και του ασυστόλου ψεύδους. Με απάτη πρωτοφανή έγινε πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου, διαβεβαιώνοντας τους ψηφοφόρους, ότι «λεφτά υπάρχουν»!

Υπάρχουν για τον ίδιο και την οικογένειά του, ενώ κατεστραμμένοι άνθρωποι, έφταναν στην αυτοκτονία, όταν εκείνος θριαμβολογούσε, ότι «θα μας σώσει»… Το ΠΑΣΟΚ σίγουρα, θα αποτελέσει θέμα μελέτης για κοινωνιολόγους, ψυχιάτρους και ιστορικούς. Προϊόν σήψης και παρακμής, το ΠΑΣΟΚ είναι θολό κατασκεύασμα χωρίς καμία ιδεολογία, παρά μόνον την πρακτική να απολαμβάνεις αγαθά προερχόμενα εκ της κυβερνητικής ισχύος.

Παιδί της Αμερικής και της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ο Γιώργος Παπανδρέου, εντολοδόχος έξωθεν επιθυμιών, έφερε εδώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την κατοχική Τρόικα. Σαν να ερχόταν από άλλο πλανήτη, και να ήταν αμέτοχος της καταστροφής, μίλησε προς τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και αντί να απολογηθεί για όσα ανήκουστα δεινά προκάλεσε στην Ελλάδα, παρίστανε τον τιμητή των άλλων. Γκρέμισε τη χώρα, και από τους λίθους των ερειπίων, προσπάθησε να υψώσει το δικό του βάθρο αγάλματος.

Ο κατεδαφιστής της ελληνικής κοινωνίας, έφυγε νύχτα από τα Γραφεία του ΠΑΣΟΚ, και δύο τεράστια φορτηγά μετέφεραν τα προσωπικά του είδη. Κι έρχεται τώρα, ο νέος αρχηγός, ο Ευάγγελος Βενιζέλος… Συμμέτοχος στην ελληνική τραγωδία και συνένοχος, υποδύεται τον σωτήρα που βγήκε από τη λίμνη του Σιλωάμ, και δεν ευθύνεται για τη διάλυση της πατρίδος. Τον Παπανδρέου τον έδιωξαν ουσιαστικά οι δικοί του άνθρωποι, διότι τρέμουν τον καταποντισμό από τις κάλπες.

Ο Βενιζέλος εξελέγη ως μοναδικός υποψήφιος κατά τα Σταλινικά πρότυπα. Αυτός που μας επέβαλε και το δεύτερο μνημόνιο, το βρετανικό δίκαιο, και ξεπουλά την εθνική κυριαρχία μας, ο καταστροφέας των εργαζομένων και δημιουργός της ανεργίας, θεωρεί τους πολίτες ηλιθίους και λέγει ασύδοτος ό,τι θέλει. Τις ασυναρτησίες του Παπανδρέου, του τις έγραφαν άλλοι. Ο Βενιζέλος τις συντάσσει μόνος του, και θεωρεί τον εαυτό του ρήτορα ικανό να πλασάρει ψεύτικες μαγικές εικόνες.

Και τι δεν είπε στις ομιλίες του! Η καπηλεία ιδεών στην κορύφωσή της! Ισχυρίζεται ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί την… «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» και είναι κόμμα πότε «σοσιαλιστικό» και πότε «σοσιαλδημοκρατικό»! Αποτελεί θράσος να οικειοποιείται και να κακοποιεί τις ιδεολογικές αυτές έννοιες ο κ. Βενιζέλος.

Το ΠΑΣΟΚ εδημιουργήθη με αδιαφανείς οικονομικούς πόρους το 1974 από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος αφού διέλυσε την Ένωση Κέντρου και προκάλεσε το 1967 την επέμβαση του Στρατού, με αμερικανική μεσολάβηση έφυγε στο εξωτερικό. Όταν επέστρεψε μετά την Μεταπολίτευση, είχε την οικονομική δυνατότητα, περιέργως, να στήσει τον πολυδάπανο πολιτικό του φορέα. Με μια ακατάληπτη τριτοκοσμική ρευστή «ιδεολογία», με σουρεαλιστικό «σοσιαλιστικό» μανδύα, καθιέρωσε τον άκρατο λαϊκισμό. Το κόμμα των πρασινοφρουρών, είχε τόση σχέση με την «δημοκρατική παράταξη», όση έχει η Ελβετία με την… Νέα Ελβετία!

Σημίτης και Γιώργος ήσαν οι ευνοούμενοι του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον. Και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τώρα, ο εκφραστής της πλέον απάνθρωπης καπιταλιστικής πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου των Τραπεζιτών, και απολογητής της Τρόικας, μας εμφανίζεται κι αυτός, ως… «σοσιαλιστής»! Έλεος πια… Αυτό πλέον δεν είναι κράτος, αλλά ένα απέραντο φρενοκομείο.

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ

Η διαφθορά επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, έλαβε γιγαντιαίες διαστάσεις. Η άσκηση της εξουσίας διαφθείρει πάντοτε. Επί ΠΑΣΟΚ, όμως, η διαφθορά έγινε «πολιτική πρακτική». Και το γεγονός αυτό, τραυμάτισε θανάσιμα το ίδιο το πολίτευμα, διότι η Δημοκρατία δεν ζει δίχως Αρετή. Η διαφθορά προκαλεί σκάνδαλα.

Το χρηματιστήριο και η καταλήστευσις των Ταμείων, μας δίνουν μια χαρακτηριστική εικόνα της διαφθοράς και καταχρήσεως εξουσίας. Για κατάχρηση εξουσίας βαρύνεται ο Γιώργος Παπανδρέου, που μας έφερε την Τρόικα. Και όσοι εψήφισαν τα μνημόνια, έκαμαν κατάχρηση εξουσίας, αφού δεν είχαν καμία εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό.

Το μεγάλο κεφάλαιο εξυπηρετεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Και ψεύδεται ή τρέφει αυταπάτες, όταν διακηρύσσει ότι με τα μνημόνια και τα PSI, η Ελλάς θα βγει από την κρίση. Ο Ινδός ηγέτης Παντίτ Νεχρού, μεγάλη μορφή του «τρίτου κόσμου», έλεγε ότι: «Αποτελεί αυταπάτη, να πιστεύουμε πως μία κυρίαρχη ιμπεριαλιστική δύναμη, θα συμφωνήσει να παραιτηθεί από την κυριαρχία σε μια άλλη χώρα, ή μια τάξη θα εγκαταλείψει την άρχουσα θέση της και τα προνόμιά της, αν δεν πιεστεί αποτελεσματικά, δηλαδή αν δεν εξαναγκαστεί…».

Στη δική μας περίπτωση, η Ιμπεριαλιστική δύναμη της ευρωπαϊκής ένωσης, όπως διαμορφώθηκε με τους Τραπεζίτες και τους τοκογλύφους, δεν έχει σκοπό να αφήσει ανεξάρτητη την Ελλάδα. Βρήκε όμως ταπεινούς θεράποντες, τους μνημονιακούς πολιτικούς. Και ο Γιώργος Παπανδρέου, εγκατέλειψε την «άρχουσα θέση του και τα προνόμιά της», διότι εξαναγκάστηκε από τους δικούς του, οι οποίοι για λόγους ιδιοτελείς, είδαν ότι με αυτόν για αρχηγό, βυθίζονταν.

Αποτελεί όμως βάναυση πρόκληση να υποδύονται άτομα σαν τον Γιωργάκη Παπανδρέου και τον Βενιζέλο, τους… «σοσιαλιστές» (μόνον… σοσια-ληστές είναι!). Και σ’ αυτό το θέμα, κοροϊδεύουν τον κόσμο. Και οι δυο τους είναι υπηρέτες του πιο άκρατου και βάρβαρου καπιταλισμού και της αισχράς παγκοσμιοποιήσεως.

Κατ’ αρχήν, σήμερα, δεν υπάρχει σοσιαλισμός παρά μόνον ως απατηλή ταμπέλα διεθνώς. Εάν ο Κομμουνισμός υφίσταται, έστω συρρικνωμένος, ο σοσιαλισμός εξαφανίσθηκε, και παραμένει στην πραγματικότητα, σαν μία αμφίεση του συντηρητισμού και του μεγάλου κεφαλαίου. Ο σημερινός λεγόμενος «σοσιαλισμός» δεν έχει την παραμικρή σχέση με την παλαιά ιδεολογία, που πράγματι διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην παγκόσμιο Ιστορία.

Ο Σοσιαλισμός έχει τις ρίζες του πολύ βαθειά μέσα στον χρόνο και δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον μαρξισμό. Διότι και στα 1848 που σηματοδοτείται η γέννηση του προλεταριακού διεθνισμού με την επίκληση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», οι Μαρξιστές αποτελούσαν μειοψηφία.

Το εργατικό κίνημα, ήλεγχαν τότε, στην Γερμανία οι Λασσαλιστές, στην Γαλλία οι οπαδοί του Προυντόν, στην Αγγλία οι Χαρτιστές, και όχι η «Λίγκα των Κομμουνιστών». Μάλιστα, η Αγγλία του 1864 βρισκόταν στην πρωτοπορία του προοδευτικού κινήματος για την χειραφέτηση των εργαζομένων τάξεων από τις συνθήκες της κοινωνικής και πολιτικής δουλείας, στις οποίες τις είχε βυθίσει στα πρώτα βήματά του, ο βιομηχανικός καπιταλισμός.

Το 1919 έγινε η διάσπαση της Αριστεράς. Δημιουργήθηκε η Κομμουνιστική Διεθνής, και οι Σοσιαλιστές – Δημοκράτες όλου του κόσμου, κράτησαν ψηλά τη σημαία που υψώθηκε στο Λονδίνο το 1864 και που στηρίχθηκε στην σύνθεση των κυριοτέρων ροπών και τάσεων του εργατικού κινήματος της εποχής. Η σύνθεση αυτή, υπέρτατη εκδήλωση της δημοκρατίας, υπήρξε το θεμέλιο της τότε σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Ο Ζωρές, ο πιο σημαντικός εκφραστής του αληθινού σοσιαλισμού, επίστευε στη στήριξη της πολιτικής ελευθερίας. Για τον Ζωρές, δεν ήταν ο σοσιαλισμός μια απλή ευκαιρία και ένα μέσον πολιτικής σταδιοδρομίας. Ο Ζωρές, που τόσο τον εκατηγόρησαν οι εχθροί του, ήταν ο μεγάλος θεμελιωτής, όχι του προλεταριακού διεθνισμού, αλλά του προλεταριακού πατριωτισμού.

Ήταν ο άνθρωπος, που συνόδευσε τη δράση του για τον σοσιαλισμό, με την πιο ωραία, την πιο υψηλή αντίληψη της Πατρίδος. Στην Ελλάδα, δεν υπήρξε ποτέ μεγάλη σοσιαλιστική παράδοση. Προπολεμικά εξέφρασαν την συγκεκριμένη ιδεολογία ορισμένα άτομα με ελαχίστη απήχηση, χωρίς να έχουν μεταφραστεί τα απαραίτητα εγχειρίδια. Μεταπολεμικά, τον σοσιαλισμό εξέφρασαν κάποιες ομάδες με αξιόλογους μορφωμένους ανθρώπους, αλλά η ιδεολογία, που απαιτούσε προχωρημένη παιδεία, δεν γινόταν κατανοητή στις μάζες, που καταλάβαιναν μόνον τη γλώσσα των Κομμουνιστών ή των Κεντρώων.

Βαθμιαία οι σοσιαλιστές αδυνατούσαν να έχουν ξεχωριστό κόμμα, και ενετάχθησαν ως «τάση» μέσα στον χώρο του Κέντρου. Στα 1965, ο Ανδρέας Παπανδρέου, αφού διέλυσε το κόμμα του πατέρα του και επροκάλεσε μεγάλη πολιτική κρίση, καπηλεύθηκε τον «Κεντροαριστερό» χώρο. Εγκαινίασε μία περίεργη «αριστερίστικη» εξτρεμιστική γραμμή, και παρέσυρε πολλούς αφελείς, που ενόμιζαν, ότι ήσαν… «σοσιαλιστές»! Μεταπολιτευτικά εδόθη η χαριστική βολή.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, με άγνωστους πόρους, κατασκεύασε ένα σουρεαλιστικό «σοσιαλισμό», MADE IN USA, και με τους διαδόχους του Σημίτη και Γιωργάκη, φθάσαμε στο σημείο, «σοσιαλισμός» να σημαίνει απατεωνιά και λοβιτούρα. Μετάλλαξη όμως, σημειώθηκε και στον διεθνή χώρο. Η σημερινή σοσιαλιστική διεθνής, δεν έχει ουδεμία σχέση με εκείνη των πρώτων μεταπελευθερωτικών χρόνων. Ο σοσιαλισμός, έγινε ένας άταφος νεκρός.

Όταν λοιπόν σήμερα, ο καταστροφέας Παπανδρέου και ο νεόκοπος αρχηγός του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ, ομιλούν για «σοσιαλισμό», ασελγούν στην Ιστορία, και κοροϊδεύουν απροκάλυπτα τους εναπομείναντες ψηφοφόρους των. Και μόνον το ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έφθασε να εκπροσωπεί την «σοσιαλιστική διεθνή», αντιλαμβάνεται κανείς την μασκαράτα αυτής της οργανώσεως.

Ο ΝΕΟΚΟΠΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ

Οι πανηγυρικές δηλώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, θα μπορούσαν να προκαλέσουν θυμηδία, εάν δεν ήταν τόσο τραγική η κατάστασις. Ο μεγάλος συνένοχος της ελληνικής τραγωδίας, υπόσχεται πάλι να μας… «σώσει»! Ο υπάλληλος της Λαγκάρντ, της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του υπάτου Αρμοστού Ράιχενμπαχ και της συμμορίας των, έρχεται για να μας φέρει και νέα βάρβαρα μνημόνια.

Με πλήρη αναλγησία, έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία των δυνάμεων Κατοχής. Συνεργεί στην περαιτέρω εξαθλίωση του ελληνικού λαού, χάριν του Δ’ Ράιχ. Ο ξύλινος λόγος του, αποτελεί «ελληνική» μετάφραση, των απαιτήσεων της Καγκελαρίας.

Ας τον κρίνει η Ιστορία των υπαιθρίων ρητόρων. Την προδοσίαν της λαϊκής εντολής πολλοί ηγάπησαν. Τους προδότας ουδείς. Άλλωστε, οι ξένοι πάτρωνες, δεν το κρύβουν. Στηρίζουν τις ελπίδες των για τον Τιτανικό της Ελλάδος, στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία, και τους υπενθυμίζουν συνεχώς, ότι έχουν ΔΕΣΜΕΥΤΕΙ να εφαρμόσουν όλα τα επαίσχυντα μνημόνια. Και τα δύο κόμματα, τα εκθέτουν στην ελληνική Κοινή Γνώμη, τα ξένα αφεντικά.

Η κακότεχνη μνημονιακή προπαγάνδα, και η μεθοδευμένη τρομοκρατία, δεν πρόκειται να πτοήσουν κανέναν. Η ολοκληρωτική προπαγάνδα των Μνημονιακών, προσπαθεί να επιβληθεί στο άτομο. Το τέχνασμά της συνίσταται στο να φέρνει τα άτομα σε μια έστω και τεχνητή αντίθεση προς το σύνολο. Η αντίθεσις, δεν είναι ανάγκη να είναι υπαρκτή. Πρόκειται για εντύπωση που προσπαθεί να θέσει το άτομο μπροστά σε ένα ψεύτικο δίλημμα: «Ή σιωπάς και σώζεσαι ή συγκρούεσαι με τους ισχυρούς και συντρίβεσαι…». Μάταιος ο κόπος τους.

Δεν είναι απίθανο ακόμα και να αιματοκυλήσουν τον λαό. Δεν μπορούν να φιμώσουν, όμως, την κραυγή του, ώστε να πάψουν να ακούνε τις κατάρες του. Οι προσκυνημένοι μνημονιακοί πολιτικάντηδες, δεν τολμούν να εμφανισθούν μέσα στους πολίτες, και κρύβονται σαν λαγοί. Οι κάλπες θα αποτεφρώσουν το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου.

Η θέση του είναι αμετάκλητα στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Αυτό το θυμωμένο αντιμνημονιακό ποτάμι, που ξεχύνεται από κάθε γωνιά της Ελλάδος, δεν μπορεί κανείς να το σταματήσει. Ο ελληνικός λαός με ξεδιπλωμένες στον ανοιξιάτικο άνεμο τις «φοβερές σημαίες της λευτεριάς» του Σικελιανού, γυρεύει το δίκιο του, την εθνική του ανεξαρτησία, το ψωμί των παιδιών του, την απομάκρυνση της Τρόικας και των υποτακτικών της.

Οι Έλληνες βαδίζουν με το στήθος προτεταμένο στο μέλλον, στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους ξένους άρπαγες. Αυτός ο αντιμνημονιακός λαός, δίνει ρυθμό και νόημα στον κόσμο του σήμερα…


ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ
elora.gr 

ΠΗΓΗ