Ευρωπαϊκοί φόβοι για πλημμύρα μεταναστών

Το ζήτημα της μετανάστευσης ήταν ανέκαθεν και παραμένει «μήλο της έριδος» για την Ευρώπη. Η σημερινή όμως οικονομική κρίση με την συνεπαγόμενη αύξηση της ανεργίας, το καθιστά ακόμη πιο καίριο. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανησυχούν ιδιαίτερα για το ενδεχόμενο οι λίγες διαθέσιμες θέσεις εργασίας για τους πολίτες τους, να καταληφθούν από ξένους. Για αυτό και δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, πως πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες δυσανασχετούν βλέποντας τέσσερα κράτη μέλη της ΕΕ να υπόσχονται την υπηκοότητα σε σχεδόν 5 εκατομμύρια αλλοδαπούς, προερχόμενους από μη ευρωπαϊκά κράτη, όπου οι συνθήκες διαβίωσης είναι σχετικά χαμηλές.

Πρόκειται για μια τάση που ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο, όταν η Ουγγαρία αποφάσισε να χορηγήσει υπηκοότητα σε Ούγγρους στη καταγωγή της Σλοβακίας, της Ουκρανίας, της Ρουμανίας, και της Σερβίας, εφόσον το επιθυμούν. Ακολούθησε μια παρόμοια κίνηση από πλευράς της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Όλα αυτά, μετά την προ διετίας ανακοίνωση της Ισπανίας πως στο εξής θα χορηγεί την ισπανική υπηκοότητα σε όσους αλλοδαπούς κατάγονται από Ισπανούς που έφυγαν από τη χώρα στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου ή της μετέπειτα δικτατορίας του Φράνκο. Περίπου 225.000 κάτοικοι της Κούβας, και της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, έχουν κάνει αίτηση, ενώ 117.000 έχουν ήδη αποκτήσει τη πολυπόθητη υπηκοότητα. Το σκεπτικό της Ισπανίας έχει να κάνει με την αποκατάσταση των αδικιών που συντελέστηκαν επί καθεστώτος Φράνκο. Τα κίνητρα των άλλων τριών χωρών είναι πιο σύνθετα, και σχετίζονται με τις αλλαγές των συνόρων και τις ανταλλαγές των πληθυσμών τους στο τέλος του Α`Π.Π., της διαφυγής πολλών εξαιτίας των κομμουνιστικών καθεστώτων, αλλά και τον παραδοσιακό βαλκανικό εθνικισμό που επιδεικνύουν οι πολιτικοί, αγκαλιάζοντας τους συμπατριώτες τους, που η μοίρα έδιωξε από την χώρα.

Ο συνολικός αριθμός αυτών που πιθανά να του χορηγηθεί υπηκοότητα υπολογίζεται στα 5 εκατομμύρια, αν και πολλοί από αυτούς είναι ήδη υπήκοοι της ΕΕ, όπως για παράδειγμα οι 1,4 εκατομμύρια Ούγγροι που ζουν στη Ρουμανία. Περισσότεροι όμως από τους μισούς ζουν σε χώρες εκτός της ΕΕ. Πολλοί θα δεχτούν τη νέα υπηκοότητα αλλά θα συνεχίσουν να ζουν στις χώρες τους, ενώ άλλοι μπορεί να μην κάνουν καν αίτηση.

Πάντως, το ενδεχόμενο μαζικών μεταναστευτικών κυμάτων τρομάζει αρκετούς μέσα στην ΕΕ. Τα 27 κράτη μέλη χορήγησαν συνολικά μόλις 690.000 υπηκοότητες μέσα στο 2009. Όταν η Ένωση επεκτάθηκε συμπεριλαμβάνοντας στις τάξεις της τη Τσεχία, την Εσθονία, την Ουγγαρία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Πολωνία, τη Σλοβακία και τη Σλοβενία το 2004, και αργότερα τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, υπήρχαν έντονοι φόβοι πως η οι πλούσιες αγορές της ΕΕ θα πλημμυρίζονταν από φθηνά εργατικά χέρια εξ ανατολών. Η απειλούμενη πλημμύρα όμως αποδείχθηκε ρυάκι, και οι περισσότεροι από αυτούς που μετανάστευσαν έχουν ήδη επιστρέψει στις πατρίδες τους. Όμως, η σημερινή ανησυχία είναι πως το άνοιγμα της ευρωπαϊκής πόρτας από τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, και την Ισπανία θα οδηγήσει σε μια νέα μαζική είσοδο μεταναστών.

Οι ρυθμοί της ανεργίας έχουν εκτοξευτεί στα ύψη σε ολόκληρη την Ευρώπη, λόγω της ύφεσης. Η Ισπανία έχει ποσοστό 20% σε σχέση με τον μέσο όρο του 10% της ΕΕ. Οι ειδικοί όμως δεν θεωρούν πως η μετανάστευση ή ακόμη και η επέκταση της ΕΕ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο πρόβλημα της ευρωπαϊκής ανεργίας. Παρόλα αυτά, τα αντιμεταναστευτικά αισθήματα κυριαρχούν σε πολλά κράτη, τροφοδοτούμενα από πολιτικούς, που θέλουν να ρίξουν το φταίξιμο για τα οικονομικά δεινά και την εγκληματικότητα στους αλλοδαπούς.

Η αλήθεια είναι πως σε κάποιες χώρες, οι λίγες θέσεις εργασίας δείχνουν να καταλαμβάνονται από ξένους. Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της Βρετανίας, δείχνουν πως στο διάστημα μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου του 2010, οι 4 από τους 5 νεοπροσληφθέντες ήταν ξένοι. Οι μισοί από αυτούς ήταν υπήκοοι της ΕΕ. Όμως για μια χώρα με ποσοστό ανεργίας 7.8%, το να καταλαμβάνουν ξένοι τις 3.85 εκατ. από τις συνολικές 29 εκατ. θέσεις εργασίας, αποτελεί πεδίο σοβαρού προβληματισμού. Το ενδεχόμενο μαζικής εισόδου ξένων προς αναζήτηση εργασίας, με βάση το σχεδιασμό κάποιων κρατών μελών, οδηγεί πολλούς Ευρωπαίους στο να αναφωνήσουν: «Αρκετά. Μέχρι εδώ…». Όπως αναφέρει ο Sir Andrew Green, πρόεδρος της οργάνωσης κατά της μετανάστευσης MigrationWatch, «Είναι εκπληκτικό πως σχεδόν 1 εκατομμύριο Μολδαβοί έχουν κάνει αίτηση για να τους χορηγηθεί η ρουμανική υπηκοότητα. Η Βρετανία, μαζί με τους εταίρους της, θα πρέπει να δράσει άμεσα, αλλιώς θα έχουμε μια νέα πλημμύρα φθηνών εργατικών χεριών που δεν είναι καθόλου ευπρόσδεκτη σε περίοδο οικονομικής ύφεσης».

Στη πραγματικότητα, τα φθηνά εργατικά χέρια δεν είναι ευπρόσδεκτα ακόμη και σε περιόδους οικονομικής άνθησης. Τρία χρόνια μετά την είσοδό τους στην ΕΕ, οι Βούλγαροι και οι Ρουμάνοι πρέπει να έχουν ειδική άδεια προκειμένου να μπορούν να εργαστούν σε δέκα τουλάχιστον χώρες μέλη, παρά τη θεμελιώδη αρχή της ευρωπαϊκής ενοποίησης περί ελευθερίας στη διακίνηση των πολιτών. Η Γερμανία και η Αυστρία διατηρούν παρόμοιους περιορισμούς για τους πολίτες οκτώ χωρών μελών της ΕΕ. Οι περιορισμοί αυτοί ίσχυαν και πριν την οικονομική κρίση.

Όλα αυτά δείχνουν πως στο ζήτημα της εσωτερικής μετανάστευσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι και τόσο ενωμένη…

Time.com

Απόδοση: S.A.-antinews






Share