Να πληρώσουν την ελληνική κρίση και οι πιστωτές !!!!

Στην Κορίνα Σαμάρκου

Οι Ευρωπαίοι και οι τράπεζές τους θα πρέπει να πληρώσουν έστω ένα μέρος από το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής που επιχειρείται στην Ελλάδα, πιστεύει ο Niall Ferguson.
 Μιλώντας στην «Ισοτιμία», ο έγκυρος Βρετανός ιστορικός και καθηγητής του Χάρβαρντ κάλεσε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να επιβραβεύσουν την Ελλάδα για τις προσπάθειές της με μια συμφωνία για επιμήκυνση του δημόσιου χρέους. Από την άλλη, βέβαια, τόνισε ότι και η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να προσθέσει στις πολιτικές της την ελπίδα, με μεταρρυθμίσεις που θα ευνοούν την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Σε όσους αποδίδουν την ευρωπαϊκή κρίση σε μια αμερικανική «συνομωσία» που στοχεύει να καταστρέψει το ευρώ, ο Ferguson απάντησε κατηγορηματικά, λέγοντας πως «μια τέτοια θεωρία συνομωσίας δεν θα περνούσε ούτε το πιο απλό τεστ ιστορικής αληθοφάνειας». Εξάλλου, από την Αθήνα όπου βρέθηκε προκειμένου να μιλήσει σε εκδήλωση του Ιδρύματος Κόκκαλη, εκτίμησε ότι η κρίση χρέους θα πλήξει ακόμα και τις ΗΠΑ στα επόμενα δύο χρόνια, σηματοδοτώντας «το λυκόφως της αμερικανικής αυτοκρατορίας».

Ερ.: Τελικά, ήταν το ευρώ ένα λάθος;

Απ.: Δεν νομίζω ότι η ιδέα της δημιουργίας μιας νομισματικής ένωσης στην Ευρώπη ήταν καθ’ εαυτήν κακή. Αλλά το ελάττωμα στο σχεδιασμό, το οποίο είχα εντοπίσει πριν από 12 χρόνια, ήταν πολύ σοβαρό. Μια νομισματική ένωση που δεν συνοδεύεται από δημοσιονομική ένωση είναι αθεράπευτα ασταθής. Το 2000 με τον Larry Kotlikoff γράψαμε ένα άρθρο στο περιοδικό Foreign Affairs που έλεγε: «Αυτό το πράγμα θα φαίνεται μια χαρά για λίγο, αλλά θα καταρρεύσει μέσα σε δέκα χρόνια». Και ήμασταν απόλυτα σωστοί. Αλλά τώρα δεν μπορούμε να «ξεφορτωθούμε» αυτό το σύστημα που έχει δημιουργηθεί, και έτσι δεν βλέπω άλλο τρόπο να λυθεί αυτό το πρόβλημα από το να παραδεχτούμε ότι το ευρώ θα είναι ένα αδύναμο νόμισμα. Το κόστος της «αποσυναρμολόγησης» της Ευρωζώνης είναι πολύ μεγαλύτερο από τα όποια οφέλη. Επομένως, δεν υπάρχει άλλη λύση παρά να προσπαθήσουμε να την κάνουμε να δουλέψει.

Ερ.: Πιστεύετε ότι αυτή η κρίση θα ωθήσει την Ευρωζώνη προς μεγαλύτερη δημοσιονομική ενοποίηση;

Απ.: Εδώ δεν υπάρχει ένα δίλημμα του τύπου «ενοποίηση ή διάσπαση». Νομίζω ότι είναι δυνατόν να παραμείνει το σημερινό καθεστώς. Μου φαίνεται ότι τα πολιτικά εμπόδια στην πολιτική ενοποίηση είναι αληθινά τεράστια. Γι’ αυτό πιστεύω ότι σε 10 χρόνια θα βρισκόμαστε σε μια κατάσταση παρόμοια με τη σημερινή. Δεν θα έχουν εισέλθει πολλά νέα μέλη στην Ευρωζώνη, το ευρώ δεν θα έχει αντικαταστήσει το δολάριο ως νόμισμα συναλλαγματικών αποθεματικών, δεν θα υπάρχει ιδιαίτερη σύγκλιση ανάμεσα στις χώρες-μέλη σε μέτωπα όπως η παραγωγικότητα της εργασίας. Αυτή η νομισματική ένωση θα «δουλέψει» μόνο εάν συνηθίσουμε στην ιδέα ενός σχετικά αδύναμου ευρώ και αρκετά διευρυμένων spreads ανάμεσα στα ευρωπαϊκά ομόλογα. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιβιώσει.

Ερ.: Κάποιοι επιμένουν τελευταία ότι η ελληνική χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη. Ποια είναι η γνώμη σας;

Απ.: Δεν μου αρέσει η λέξη «χρεοκοπία». Γιατί περιλαμβάνει ένα με- γάλο εύρος διαφορετικών πραγμάτων. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η αρκετά βραχυπρόθεσμη ωρίμανση του χρέους της, κάτι που δημιουργεί μεγάλες ανάγκες αναχρηματοδότησης. Επομένως, πιστεύω πως μια επιλογή που θα πρέπει να εξεταστεί είναι η αλλαγή του χρόνου ωρίμανσης του χρέους. Βέβαια, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι τράπεζες που έχουν τα ομόλογα στα χαρτοφυλάκιά τους θα υποστούν κάποιο κόστος, όμως πιστεύω ότι και αυτές θα πρέπει να πληρώσουν. Γιατί η αλήθεια είναι ότι αγόρασαν τα ομόλογα αυτά σε τρελές τιμές. Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει αυτή η δημοσιονομική προσαρμογή να βαρύνει μόνο το δανειστή -την Ελλάδα- και όχι τους πιστωτές. Θα ήταν λογικό να είχε γίνει κάποια επιμήκυνση ή αναδιάρθρωση του χρέους όταν έκλεισε η συμφωνία για το πακέτο διάσωσης. Νομίζω ότι ήταν λάθος που δεν έγινε. Οι Ευρωπαίοι, και ειδικά εκείνοι των οποίων οι τράπεζες έχουν μεγάλη έκθεση στο ελληνικό χρέος, θα πρέπει να σκέφτονται να επιβραβεύσουν την Ελλάδα για την καλή συμπεριφορά της. Εάν η χώρα συνεχίσει να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική της προσαρμογή, θα πρέπει να επιβραβευτεί με κάποιου είδους επιμήκυνση του χρέους.

Ερ.: Θα είναι οι ΗΠΑ «η επόμενη Ελλάδα»;

Απ.: Όχι ακριβώς η επόμενη. Νομίζω ότι η Ισπανία είναι η «επόμενη Ελλάδα». Και μετά υπάρχουν μερικές ακόμα χώρες στην «αναμονή», πριν φτάσουμε στις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, η Ιαπωνία βρίσκεται πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού. Ακόμα και η Μ. Βρετανία θα μπορούσε να είναι η «επόμενη Ελλάδα», αλλά η νέα κυβέρνηση έκανε κάποια σημαντικά βήματα για να αποφύγει μια τέτοια κρίση. Οι ΗΠΑ έχουν πολύ σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα. Κάποια στιγμή στα επόμενα δύο χρόνια η ελληνική κρίση θα φτάσει στην Ουάσιγκτον.

Ερ.: Θα αλλάξει το διεθνές στάτους των ΗΠΑ λόγω αυτής της κρίσης; Θα μπορούσε να είναι η ευκαιρία της Κίνας να γίνει η νέα υπερδύναμη;

Απ.: Η Κίνα γίνεται ήδη μια οικονομική υπερδύναμη. Του χρόνου θα είναι η ισχυρότερη βιομηχανική δύναμη του κόσμου και έως το 2027 η οικονομία της θα είναι μεγαλύτερη από την αμερικανική. Όμως, θέλει η Κίνα να εμπλακεί σε χώρες όπως το Αφγανιστάν ή το Ιράκ; Η απάντηση είναι όχι. Οι Κινέζοι είναι πολύ ευχαριστημένοι να αφήνουν «τη βρώμικη δουλειά» στις ΗΠΑ. Αλλά νομίζω ότι καθώς θα αυξάνεται το χρέος τους, οι ΗΠΑ θα έχουν ολοένα και λιγότερα χρήματα να ξοδέψουν για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και τους πολέμους τους. Θα δούμε το λυκόφως της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Αλλά δεν νομίζω ότι οι Κινέζοι θέλουν να αναλάβουν αυτό το ρόλο. ΗΠΑ και Κίνα δεν οδεύουν προς σύγκρουση, καθώς κινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις.

Ερ.: Μια δημοφιλής θεωρία στην Ευρώπη είναι ότι η ενίσχυση του διεθνούς ρόλου του ευρώ ενόχλησε τους Αμερικανούς, οι οποίοι «κατασκεύασαν» αυτή την κρίση. Υπάρχει κάποια βάση στο σενάριο αυτό;

Απ.: Μια τέτοια θεωρία συνωμοσίας δεν θα περνούσε ούτε το πιο απλό τεστ ιστορικής αληθοφάνειας. Αυτό που προκάλεσε αυτή η κρίση στις ΗΠΑ είναι ότι διπλασίασε το ποσοστό ανεργίας, δημιούργησε μια κατάσταση όπου ένα στα τέσσερα νοικοκυριά βαρύνεται από ένα στεγαστικό δάνειο που ξεπερνά την αξία του σπιτιού του, επέφερε ένα βαρύτατο χτύπημα σε ολόκληρο το χρηματοοικονομικό σύστημα της Wall Street και πρακτικά κατέστρεψε την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία. Επομένως, εάν οι ΗΠΑ κέρδισαν κάτι από αυτή την κρίση είναι πολύ μικρό σε σχέση με αυτά που έχασαν. Η τελευταία δραματική πτώση του ευρώ δεν βοηθά τους Αμερικανούς ούτε στο ελάχιστο. Εάν αυτή ήταν πράγματι μια αμερικανική συνωμοσία, τότε θα ήταν από τις χειρότερα σχεδιασμένες και εφαρμοσμένες συνωμοσίες στην ιστορία της ανθρωπότητας.



Share



Πηγή