ΜΜΕ (εφημερίδες και κανάλια) από τα εγκριτότερα της χώρας μας, παραθέτουν αξιόπιστα και, εν πολλοίς, αυθεντικά ρεπορτάζ, σύμφωνα με τα οποία, το Εργασιακό και το Ασφαλιστικό, δεν ενοχλούν μόνο εργαζόμενους και συνταξιούχους, αλλά και έχουν δημιουργήσει ένα «κίνημα μέσα στο Κίνημα».
Δηλαδή μια κίνηση μέσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και μέσα στις κομματικές οργανώσεις του, η οποία αξιώνει άμεσες και βελτιωτικές αλλαγές και στο Ασφαλιστικό και στο Εργασιακό. Γεγονός -συμπληρώνουν- που δημιουργεί στην κυβέρνηση τόσο έντονο προβληματισμό, ώστε να μην αποκλείει ακόμη και την προσφυγή στις κάλπες!
(Πιστεύοντας, προφανώς, ότι θα κερδίσει τις εκλογές και ότι -επειδή οι εκλογές θα γίνουν με λίστα και όχι με σταυρό- θα απαλλαγεί από εκείνους που αρνούνται να συναινέσουν στις σκληρές ρυθμίσεις της τρόικας και της κυβέρνησης!)
Ενώ, όμως, πράγματι, διευρύνεται συνεχώς ο αριθμός των βουλευτών της Συμπολίτευσης που σχολιάζουν αρνητικά πολλές διατάξεις των ασφαλιστικού και του εργασιακού, ελάχιστοι είναι οι αναλυτές και παρατηρητές που πιστεύουν ότι η υπαρκτή δυσαρέσκεια στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να απειλήσει με ανατροπή την κυβέρνηση.
Και παραθέτουν την επιχειρηματολογία τους, η οποία είναι αρκετά ισχυρή. Οπως, π.χ.:
1. Οτι, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ψήφισαν το Μνημόνιο, είναι αδιανόητο να μην ψηφίσουν τις ρυθμίσεις που απορρέουν από αυτό.
2. Οτι, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι θα καταψηφίσουν ή δεν θα ψηφίσουν το ασφαλιστικό -λόγω και του εργασιακού, που δεν τίθεται υπό την κρίση τους- θα πρέπει να έχουν αποφασίσει ότι εγκαταλείπουν οριστικά την πολιτική, διότι η λίστα θα τους αφήσει εκτός Κοινοβουλίου και άλλα κόμματα, στα οποία να μπορούν να προσχωρήσουν, δεν υπάρχουν.
3. Οτι, η συγκυρία –πολιτική, οικονομική και ηθική– δεν προσφέρεται για κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και για περιπέτειες, όση κι αν είναι η δυσαρέσκεια κάποιων βουλευτών.
4. Οτι, η ανατροπή της κυβέρνησης, υπό τις παρούσες συγκυρίες, θα αποτελούσε μία «επαναστατική πράξη» -ερήμην του λαού-, άρα, μια εσωκομματική ανταρσία χωρίς συνέχεια και χωρίς ευεργετικές συνέπειες για το λαό. Και,
5. Οτι, από κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις -όπως είναι και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ- δεν είναι λογικό και εφικτό να αναμένονται επαναστατικές κινήσεις, αλλά μόνο κινήσεις διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης, με τις οποίες να πιστώνονται ενώπιον των εκλογέων τους.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, επαναστατική κίνηση δεν αποτελούν οι μουρμούρες και οι σπέκουλες βουλευτών του Κινήματος, αλλά η δημιουργία μιας νέας πολιτικής δύναμης, η οποία θα έβγαινε ενώπιον του λαού με δύο και μόνο συνθήματα:
Α’. Δεν αναγνωρίζουμε το Μνημόνιο και μόλις γίνουμε εξουσία θα το ανατρέψουμε ολοσχερώς! Και,
Β’. Δεν αναγνωρίζουμε δημόσιο χρέος, αν δεν γίνει αναλογιστική μελέτη για τις δοσοληψίες της χώρας μας με την Ευρώπη από το 1981 μέχρι σήμερα!
Τα άλλα, αποτελούν φτιασιδώματα στο προφίλ των βουλευτών!
Χ.Θεοχαράτος-Α.Δ.
Share
Εργατικός Καπιταλισμός
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας τίτλος για προβληματισμό. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;;;
Πολλά χρόνια τώρα αυτό που συμβαίνει στην Ελληνική κοινωνία είναι ακατανόητο και η αναφορά γίνεται για τα θέματα των συνταξιούχων και γενικότερα για το ασφαλιστικό σύστημα που νοσεί και αιμοραγεί καθημερινά απειλώντας συντάξεις ανθρώπων που μετά από πολλά χρόνια κοπιαστικής ερργασίας τείνει να τιναχτεί στον αέρα από τις κακόβουλες ενέργειες των περισσότερων πολιτικών που δεν έβαλαν το μαχαίρι στο κόκκαλο για να το εξυγιάνουν.
Μήπως όμως ήρθε η ώρα στο κρίσιμο αυτό σημείο της κρίσης να σκεφτούμε λογικά και το εξυγιάνουμε απαιτώντας την λύση του άμεσα;;;
Πάνω από όλα πρέπει να σκεφτούμε σαν ενεργοί πολίτες πολίτες μακριά από κάθε κομματική ταυτότητα ή σκοπιμότητα. προτάσσοντας ως μείζον εθνικό ζήτημα. Είναι το ευαίσθητο κοινό σημείο επαφής των απανταχού εργαζομένων είτε ιδιώτες είτε επαγγελματίες είτε δημόσιοι είτε αγρότες.
Αν σκεφτείτε τα υπερκέρδη των τραπεζών που προέρχονται από τον δανεισμό του κάθε καταναλωτή που παίρνει κάποιο δάνειο είτε στεγαστικό είτε καταναλωτικό είτε πιστωτική κάρτα γιατί αυτά τα υπερκέρδη να μην ήταν υπέρ του ασφαλιστικού συστήματος;;;
Τι σημαίνει αυτό....απλά ο εναίος ασφαλιστικός φορέας ο οποίος δανείζει τα χρήματα στους καταναλωτές και τα κέρδη κατανέμονται στον κάθε αφαλιζόμενο ανάλογα με την συνεισφορά του στο ασφαλιστικό σύστημα.
Αναφέρω τέσσερα παραδείγματα ποσών στον ενιαίο ασφαλιστικό φορέα για να καταλάβουμε το μέγεθος του
200euro Χ 12μήνες Χ 35 έτη=84000 euro
150euro X !2 μήνες Χ 35 έτη=63000 euro
100 euro X 12 μήνες X 35 έτη=42000 euro
50 euro X 12 μήνες Χ 35 έτη= 21000 euro
Αν λοιπόν αυτά τα χρήματα μπορεί να τα δανείζεται ο κάθε καταναλωτής με επιτόκια σταθερά στεγαστικά 4%, καταναλωτικά 7%, πιστωτική κάρτα 10% ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα;;; Θα είχαμε υπερκέρδη της τάξεως των τραπεζών.
Στο σύστημα αυτό μπορεί να συνεισφέρει ακόμα και ο άνεργος που για οποιοδήποτε λόγο έχασε την δουλειά του αλλά παίρνει ταμείο ανεργίας και θα επιθυμούσε να μην χάνει το δικαίωμα της εισφοράς στον ενιαίο ασφαλιστικό φορέα.
Μην ξεχνάτε ότι ο ΑΜΚΑ είναι ένα πολύ καλό εργαλείο τόσο για την υγειονομική του περίθαλψη που μέσα σε αυτόν καταγράφονται φάρμακα θεραπείες κ.λ.π. αλλά παράλληλα και οι οικονομικές καταβολές.
Επί της ουσίας αιμοδότης ο ασφαλισμένος αλλά και διαχειριστής ο ασφαλισμένος και μακριά από κάθε κακόβουλη ενέργεια οιασδήποτε πολιτικής σκοπιμότητας.
Η εγγύηση για τα χρήματα που δανείζεται ο κάθε ασφαλισμένος τα χρήματα που καταβάλει για τις ασφαλιστικές εισφορές
Αυτό λοιπόν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εξ ορισμού ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ !!!