Ο χρόνος για το “κούρεμα” (και την Ελλάδα;) τελειώνει στις 13 Φεβρουαρίου

Ασφυκτικό περιθώριο δύο εβδομάδων έχει η κυβέρνηση προκειμένου να φθάσει από την «επί της αρχής» συμφωνία για τη συμμετοχή των ιδιωτών στην αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους (PSI) έως αυτή καθαυτή τη διαδικασία ανταλλαγής των ομολόγων, αφού βεβαίως λάβει προηγουμένως τις… ευλογίες της Τρόικας. Από την πλευρά της, η Ε.Ε. ..........
.........καλείται να λύσει το πρόβλημα της πρόσθετης χρηματοδότησης, η οποία, όπως όλοι πλέον παραδέχονται, θα απαιτηθεί ακόμα και μετά το κούρεμα, για να καταστεί μακροπρόθεσμο βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Προς αυτή την κατεύθυνση το πιθανότερο είναι ότι θα υποχρεωθεί να συμβάλει η ΕΚΤ, αποδεχόμενη την απομείωση των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου τα οποία κατέχει.
Η 13η Φεβρουαρίου είναι η ημερομηνία-ορόσημο μέχρι την οποία πρέπει να πραγματοποιηθεί η δημόσια αναγγελία του PSI, ώστε να υπάρχει επαρκής χρόνος για την ανταλλαγή των παλαιών ελληνικών κρατικών τίτλων με νέους, εν όψει της κρίσιμης λήξης ομολόγων αξίας 14,5 δισ. ευρώ στις 20 Μαρτίου. Στο μεσοδιάστημα θα πρέπει βεβαίως να έχουν «κλειδώσει» και οι εκκρεμότητες σχετικά με το δεύτερο δανειακό πρόγραμμα.
Στο νέο γύρο διαβουλεύσεων για το κούρεμα, που ξεκίνησε την Πέμπτη στην Αθήνα, οι ιδιώτες, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι -υπό όρους- διατεθειμένοι να υποχωρήσουν ελαφρώς στο ζήτημα του κουπονιού, συμβιβαζόμενοι με μεσοσταθμικό επιτόκιο 3,60%-3,75% στα νέα ομόλογα. Οι ζημιές σε επίπεδο καθαρής παρούσας αξίας (NPV) θα αγγίξουν το 70%, όπως δήλωσε ο πρόεδρος του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF) και διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank Γιόζεφ Ακερμαν. Την Παρασκευή το βράδυ κυβέρνηση και IIF έλεγαν ότι έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος σε νομικά, τεχνικά και άλλα ζητήματα.
Η βελτιωμένη πρόταση των ιδιωτών ομολογιούχων, όμως, συνδέεται άμεσα με τη στάση που θα τηρήσει ο επίσημος τομέας, δηλαδή η Τρόικα, στη γεφύρωση του χρηματοδοτικού κενού το οποίο προκύπτει ακόμα και μετά την υλοποίηση του PSI. Το ζήτημα αυτό ανακίνησε πρώτο το ΔΝΤ, επισημαίνοντας ότι πέρα από το νέο δάνειο προς την Ελλάδα και το κούρεμα των ομολόγων που κατέχουν οι ιδιώτες, θα χρειαστούν άλλα 15-20 δισ. ευρώ προκειμένου το 2020 το δημόσιο χρέος μας να μην ξεπερνά το 120% του ΑΕΠ. Το ακριβές ύψος του ποσού αυτού αναμένεται να προσδιοριστεί μόλις ολοκληρωθεί η νέα έκθεση βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους μας, κάτι που αναμένεται τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου. Μέχρι τότε η οριστικοποίηση των αναλυτικών όρων του PSI είναι αδύνατη.
Το ΔΝΤ, διά της γενικής διευθύντριάς του Κριστίν Λαγκάρντ, ήταν και το πρώτο που «έδειξε» επισήμως προς την πλευρά της ΕΚΤ, απαντώντας στο ερώτημα «πώς θα καλυφθεί η “μαύρη τρύπα” των 15-20 δισ. ευρώ;». Την ίδια άποψη εξέφρασε ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ, Ανχελ Γκουρία, ενώ ακολούθησαν οι ταυτόσημες καθοριστικές παρεμβάσεις του προέδρου του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και του αντιπροέδρου της Κομισιόν Ολι Ρεν. «Η Ε.Ε. δεν θα καλύψει πιθανό κενό χρηματοδότησης της χώρας μετά το δεύτερο πακέτο, όμως υπάρχουν άλλοι τρόποι», έλεγε υπαινικτικά στενός συνεργάτης του κ. Παπαδήμου προχθές το απόγευμα, επιβεβαιώνοντας τη φιλολογία περί ΕΚΤ.
Ενδεχόμενη συμμετοχή της ευρωτράπεζας στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εκτιμάται ότι θα αποφέρει όφελος 10-14 δισ. ευρώ για τη χώρα μας. Η ΕΚΤ διαθέτει ελληνικά κρατικά ομόλογα τουλάχιστον 45 δισ. ευρώ, τα οποία αγόρασε με έκπτωση 20%-30%. Η πιο πρόσφορη λύση θα ήταν η μεταφορά του χαρτοφυλακίου αυτού από την ΕΚΤ στο EFSF στην τιμή κτήσης του, ώστε στη συνέχεια το EFSF να παραχωρήσει το πακέτο αυτό στην Ελλάδα.
Οι ιδιώτες πιστωτές ενδιαφέρονται για το τι θα πράξει ο επίσημος τομέας, δεδομένου ότι έχει «κλειδώσει» τα νέα ομόλογα που θα λάβουν να έχουν ρήτρα ανάπτυξης, δηλαδή να αυξάνεται το επιτόκιό τους ή να μειώνεται η διάρκειά τους αν το ελληνικό ΑΕΠ εξελιχθεί καλύτερα από τις προβλέψεις. Οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο αυξάνονται εφόσον η ΕΚΤ αναλάβει ρόλο στην απομείωση του χρέους.

Αιματηρές θυσίες παρά το PSI

Η πραγματοποίηση του κουρέματος δεν απαλλάσσει ωστόσο τους Έλληνες πολίτες από καινούργιες αιματηρές θυσίες, καθώς ανοίγει τα εξής μέτωπα:

1. 1.   Ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών: Θα χρειαστούν περί τα 40 δισ. ευρώ και ωσότου ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή οι στρόφιγγες της χρηματοδότησης της αγοράς θα παραμένουν ερμητικά κλειστές.
2. 2.   Ασφαλιστικά ταμεία: Διαθέτουν περί τα 30 δισ. ευρώ σε ομόλογα και η κυβέρνηση υποστηρίζει πως οι απώλειές τους «θα εξισορροπηθούν με δημόσια περιουσία». Εντούτοις, ο κίνδυνος νέων μειώσεων στις κύριες συντάξεις, συνεπεία της αναδιάρθρωσης, δεν μπορεί να αποκλειστεί, ενώ οι επικουρικές συντάξεις οδεύουν ήδη προς την προκρούστεια κλίνη.
3. 3.   Ελληνικό Δημόσιο: Άνευ απροόπτου, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θα συνεχίσουν να δανειοδοτούν τη χώρα μας για τις υποχρεώσεις της προς το εξωτερικό, αλλά δεν είναι διατεθειμένες να ανεχθούν υψηλά ελλείμματα στο εξής. Ετσι, το σύνολο -ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος- των δαπανών στο εσωτερικό (μισθοί, συντάξεις κ.λπ.) θα πρέπει να καλύπτεται με τις δικές μας δυνάμεις. Οσο οι δυνάμεις της χώρας δεν επαρκούν, τόσο μισθοί, συντάξεις και λοιπές δαπάνες θα συρρικνώνονται εκ νέου.
4. 4.   Νοικοκυριά και επιχειρήσεις: Θα δεχθούν διπλό χτύπημα, αφενός από την έλλειψη ρευστότητας του κράτους και αφενός από τις ισχυρές αναταράξεις στο τραπεζικό πεδίο. Τα μέτρα λιτότητας που θα επιβληθούν θα πρέπει να ξεπερνούν το ύψος του ελλείμματος που υπήρχε πριν από το κούρεμα (εν προκειμένω, 21,7 δισ. ευρώ). Ο νέος γύρος εσωτερικής υποτίμησης, η κατακόρυφη πτώση των τιμών στην αγορά ακινήτων και η αδυναμία αποπληρωμής δανείων θα «στεγνώσουν» την αγορά από ρευστότητα, εκτινάσσοντας στα ύψη την ανεργία, πολλαπλασιάζοντας τα λουκέτα και βαθαίνοντας την ύφεση.

(Από τον “Τύπο της Κυριακής”)

ΠΗΓΗ