Το παιχνίδι ήταν στημένο από την αρχή

Έχουν χάσει το μυαλό τους τον τελευταίο καιρό όλοι οι Έλληνες από τα σενάρια που ακούνε και διαβάζουν για την οικονομία και την κρίση. Ο ένας λέει για χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ, ο άλλος για συντεταγμένη χρεοκοπία με κούρεμα του χρέους 40% και 50%, ο άλλος για τις αποφάσεις της 21^ης Ιουλίου και για νέο δάνειο, ο τελευταίος για ξεπούλημα της χώρας προκειμένου να πληρώσει τα χρέη της.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, αν όχι σε όλες, κρυφά ή φανερά υπάρχει η λέξη “χρεοκοπία”. Αυτό που όλοι δηλαδή ακούγαμε πέρυσι και γελούσαμε. Το θεωρούσαμε αδύνατο να γίνει, ειδικά μετά τις απίστευτες θυσίες με πρώτο Μνημόνιο.

Φέτος, μας έβαλαν στο τρυπάκι της σωτηρίας από τη χρεοκοπία μόνο αν ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο και όλοι πιστέψαμε ότι με αίμα θα τα καταφέρουμε.

Και ξαφνικά φτάνουμε στα τέλη Σεπτέμβρη και όλοι πλέον μιλούν για χρεοκοπία, με όποια μορφή κι αν έχει αυτή.

Ένα κλιμακούμενο σχέδιο που ξεκίνησε από το καλοκαίρι προκειμένου ο κόσμος να εθιστεί με την άσχημη προοπτική, με το κακό μέλλον. Έχουμε βομβαρδιστεί με τόσα τρομολαγνικά σενάρια που σε λίγο θα λέμε πότε να χρεοκοπήσουμε προκειμένου να … γλιτώσουμε.

Οι κρίσιμες διαβουλεύσεις που έχει ο Β. Βενιζέλος στην Ουάσιγκτον δεν είναι και τόσο κρίσιμες. Ψεύτικος είναι όλος αυτός ο συναγερμός και η δήθεν αγωνία. Το παιχνίδι είναι από την αρχή στημένο. Διότι αν υπήρχε πράγματι κάτι κρίσιμο να συζητηθεί δε θα ανέβαλε ο Γ. Παπανδρέου το ταξίδι του. Θα πήγαινε να διαπραγματευτεί με την όποια βαρύτητα έχει ένας Έλληνας πρωθυπουργός. Άλλωστε, η κρίσιμη εβδομάδα που έλεγαν την περασμένη Κυριακή δεν ήταν και τόσο κρίσιμη, δεν έγινε και κάτι τόσο τραγικό ώστε να δικαιολογηθεί η αναβολή του ταξιδιού.

Επομένως, η Ουάσιγκτον δεν είναι κανένας σταθμός. Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί. Η χρεοκοπία για την οποία τόσο «αγωνίστηκε» η κυβέρνηση να αποφύγει, είναι γεγονός με όποιο όνομα και να μας σερβιριστεί.

Και εδώ έχει αποτύχει ο κ. Παπανδρέου. Αφού μάτωσε τους Έλληνες, θα φουντάρει και την οικονομία για να ολοκληρωθεί το έγκλημα.

Και μη γελιέστε, όλα αυτά τα σενάρια που παίζουν (καλό, πολύ καλό, άσχημο) δεν είναι τίποτε άλλο παρά επικοινωνιακή διαχείριση της αποτυχίας.

Η χρεοκοπία είναι χρεοκοπία. Φαλιμέντο. Το μαγαζί κλείνει, οι ιδιοκτήτες πάνε στο ταμείο ανεργίας ή πεθαίνουν. Αυτή είναι η αλήθεια.

Διότι ακόμη και το καλό σενάριο να γίνει, αυτό του κουρέματος κατά 50%-60% (συντεταγμένη χρεοκοπία με εθελοντική συμμετοχή) οι επιπτώσεις στους πολίτες θα είναι δραματικές.

Τι θα γίνει για παράδειγμα αν διασωθούν οι τράπεζες και καταρρεύσουν τα ταμεία; Θα έχουν να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Άρα πάμε σε δραματική μείωση του εισοδήματος.

Ακόμη και η επαναγορά όλου του ελληνικού χρέους, που θα εξαφάνιζε το βάρος της χώρας, προϋποθέτει θυσίες χιλιάδων πολιτών οι οποίοι θα πληρώσουν το μάρμαρο.

Θα μου πείτε, εδώ που φτάσαμε θα ήταν ευχής έργον να επαναγοραστεί το χρέος ή να κουρευτεί.
Θα απαντήσω, όχι εδώ που φτάσαμε αλλά εδώ που μας έφτασαν. Κι ό,τι δεν πρέπει να πληρώσουν πάλι οι πολίτες, αλλά όσοι δημιούργησαν το τεράστιο χρέος.

Η ουσία είναι μία, κι ας μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις. Χρεοκοπήσαμε και όλα τα άλλα είναι τσιριτσάτζουλες.

Αριστερός Ψάλτης

ΠΗΓΗ