Που πάει τη Τουρκία ο αυταρχικός κ.Ερντογάν; Δυσπιστία και από τις ΗΠΑ.

Ο βασικός κίνδυνος που αντιμετώπιζε ο Ερντογάν να βρεθεί “δεμένος” από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα φαίνεται ότι πλέον έχει εκλείψει.

Αυτό εκτιμούν σε άρθρο-ανάλυσή τους οι New York Times,αν και αναφέρονται και σε έναν “υφέρπων αυταρχισμό” που επιδεικνύει ο Τούρκος πρωθυπουργός.

Οι άνθρωποι του Ερντογάν σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, αποδίδουν πολιτικά κίνητρα στους Αρχηγούς οι οποίοι παραιτήθηκαν.

Μπορεί η αφορμή για το ξέσπασμα αυτής της κρίσης να είναι οι μαζικές συλλήψεις ανώτερων και ανώτατων στρατιωτικών που πραγματικά έχουν προκαλέσει προβλήματα στην λειτουργία των τουρκικών ΕΔ, ωστόσο τα αίτια είναι.....

 πολύ βαθύτερα,όπως υποστηρίζουν στην ανάλυσή τους οι New York Times.

Από τη μία είναι ο Ερντογάν και το κόμμα του “με θρησκευτικές ρίζες” και από την άλλη ο εγγυητής του κοσμικού σύγχρονου κράτους της Τουρκίας,που ίδρυσε το 1923 ο Κεμάλ.

Στην Άγκυρα ,υπάρχει από κυβερνητικούς κύκλους θριαμβολογία,έστω κι όχι δημοσίως.

Τρία πραξικοπήματα έχει κάνει ο στρατός και όσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα στη γειτονική χώρα έχουν λίγο και το χαρακτήρα …ρεβάνς.

Η αλλαγή βέβαια είναι απότομα και δύσκολα μπορεί κανείς να τη συνηθίσει.

Κι επίσης κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι είναι το φαινόμενο Ερντογάν.

Μπορεί να κυβερνά οκτώ χρόνια,όμως κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να πει αν πρόκειται για έναν φωτισμένο πολιτικό που πραγματικά θέλει να οδηγήσει τη Τουρκία ακόμη βαθύτερα στη Δύση ή για έναν αυταρχικό ισλαμιστή που θα την κατευθύνει από την άλλη πλευρα του λόφου.

Η δυσπιστίαστο πρόσωπό του είναι δεδομένη.Και ο αυταρχισμός του το ίδιο.

“Ο Τ. Ερντογάν, πρώην δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, έχει αναδειχθεί ως το πιο συναρπαστικό πολιτικό φαινόμενο εδώ και γενιές”,γράφουν οι New York Times.

“Αλλά μετά τις τελευταίες εκλογές, έχει ασκήσει πιο δυναμική εξωτερική πολιτική, μαχητική λένε κάποιοι , φέρνοτας ως παράδειγμα τις επιθετικές δηλώσεις του που απευθύνονται στη γειτονική Αρμενία αλλά και στις σχέσεις με το Ισραήλ, που επιδεινώθηκαν σοβαρά το 2010, όταν ισραηλινά στρατεύματα αποβιβάστηκαν σε ένα τουρκικό πλοίο που προσπαθούσε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, και σκότωσαν εννέα ακτιβιστές.

Αυτό το μήνα, εξέφρασε μια πιο σκληρή γραμμή για το διαιρεμένο νησί της Κύπρου, αποκλείοντας περισσότερες παραχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις για την επανένωση της ελληνικής και της τουρκικής περιοχής του νησιού”,προσθέτει η αμερικανική εφημερίδα.

Όσο για τον νέο Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Μπορεί να μην μπορεί να χαρακτηριστεί “σύμμαχος” του Ερντογάν.

Ωστόσο είναι ένας αξιωματικός που δεν είχε εκφράσει ποτέ του κάποια πολιτική στάση.

Κι αυτό είναι αρκετό για τον Ερντογάν.

 

onalert

 

ΠΗΓΗ