Το αδιέξοδο θα επιτείνεται αν δεν γίνει επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου

Από την ώρα που ξέσπασε η χρέους στην Ελλάδα, στην αρχή οι δανειστές μας (Τρόϊκα κλπ.) μας προσέφεραν βοήθεια για να εξυπηρετήσουμε τα δάνειά μας  …χειροτερεύοντας τους όρους δανεισμού (προσμέτρησαν υψηλότερο χρέος απ’ αυτό που προβλέπεται από τους κανόνες «κατά Μάαστριχτ, αλλά και υψηλότερα επιτόκια για τα νέα δάνεια που μας έδωσαν). Δηλαδή τιμωρώντας μας!

Ταυτόχρονα μας επέβαλαν «ένα εσωτερικό νοικοκύρεμα», ώστε να μπορέσουμε να βγάλουμε πλεονάσματα.
Αυτό ήταν, με δύο λόγια, το «Μνημόνιο»…
Το οποίο, εξ αρχής, ήταν καταδικασμένο να αποτύχει:
Κι αυτό γιατί το πρώτο σκέλος (το «τιμωρητικό») επιδείνωσε την κρίση δανεισμού…
Ενώ το δεύτερο σκέλος (το «νοικοκύρεμα») βάθυνε την ύφεση, την κατέστησε αυτοτροφοδοτούμενη και εμπόδισε την Ανάκαμψη…
Έτσι. η Ελληνική Οικονομία δεν μπόρεσε να μειώσει ουσιαστικά τα ελλείμματα, δεν μπόρεσε να βγάλει πλεονάσματα, συνέχισε να σωρεύει χρέη και βρέθηκε σε χειρότερη κατάσταση από πριν.
Στη συνέχεια, όταν διαπίστωσαν το λάθος τους, οι δανειστές μας άρχισαν να ελαφρύνουν το πρώτο σκέλος – το «τιμωρητικό» – βελτιώνοντας τους όρους αποπληρωμής (κυρίως το επιτόκιο).
Αυτό έκαναν ήδη από τον περασμένο Μάρτιο, όταν μας έδωσαν το πρώτο πακέτο μείωσης των επιτοκίων και επιμήκυνσης χρόνου αποπληρωμής του «επίσημου» (διακρατικού) δανείου που μας είχαν χορηγήσει μόλις πριν 10 μήνες…
Αλλά δεν άλλαξαν το δεύτερο σκέλος, δεν επέτρεψαν Ανάκαμψη, ώστε να μπορέσει η κοινωνία να μειώσει τα ελλείμματα, να δημιουργήσει πλεονάσματα και να αρχίσει να εξυπηρετεί το χρέος της που αυξανόταν πλέον εκτός ελέγχου.
Αντίθετα, στο δεύτερο σκέλος επιδείνωσαν τα πράγματα: επέβαλαν ακόμα πιο ασφυκτικά μέτρα που βάθυναν  την ύφεση (με το Μεσοπρόθεσμο).
Το ίδιο έκαναν και τώρα: ελάφρυναν κι άλλο τους όρους αποπληρωμής – αυτή τη φορά του «ιδιωτικού» δανείου – αλλά δεν επέτρεψαν μέτρα που διευκολύνουν την Ανάκαμψη.
Άρα η «Επαναδιαπραγμάτευση» – που αφορά αυτό το δεύτερο σκέλος: την διευκόλυνση της Ανάκαμψης – εξακολουθεί και παραμένει το μεγάλο ζητούμενο.
Κι όσο αποδεικνύεται ότι, αν δεν υπάρξει Ανάκαμψη, απλώς με βελτιώσεις των όρων αποπληρωμής δεν λύνεται το πρόβλημα, τόσο πιο επιτακτική γίνεται η Επαναδιαπραγμάτευση για το «δεύτερο σκέλος», δηλαδή για την Ανάκαμψη της Οικονομίας.
Γιατί αν συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, τότε η Ελληνική Οικονομία δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, ακόμα κι αν της δώσουν μηδενικά επιτόκια!
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι μέχρι τώρα οι δανειστές μας επέβαλαν – και η κυβέρνηση του ΓΑΠ αποδέχθηκε πλήρως – το λογική των δανειστών: τη λογική των όρων αποπληρωμής.
Τώρα έρχεται η ώρα να αναγκαστούν όλοι να σκύψουν στην άλλη πλευρά της «εξίσωσης», στο λογική του δανειολήπτη: τους όρους Ανάκαμψης, ώστε να λειτουργήσει η Ελληνική Οικονομία, να αρχίσει να παράγει έσοδα για όλους και πλεονάσματα για τον Προϋπολογισμό, ώστε να εξυπηρετείται το χρέος.
Όχι μόνο δεν εξαλείφθηκε η ανάγκη Αναδιαπραγμάτευσης για Επανεκκίνηση της Οικονομίας, αλλά ίσα-ίσα τώρα γίνεται πιο επίκαιρη.
Μόνον όσοι βλέπουν το πρόβλημα αποκλειστικά από την οπτική των δανειστών, δηλαδή ως ζήτημα «όρων αποπληρωμής», όχι από την πλευρά τη δική μας, την πλευρά του δανειολήπτη, ως πρόβλημα ανάκαμψης-ανάπτυξης της Οικονομίας μας, θεωρούν ότι «τέλειωσε η διαπραγμάτευση».
Από την πλευρά του δανειολήπτη το πρόβλημα ακόμα δεν έχει τεθεί!.
Γιατί δεν υπήρξε κανείς να το θέσει και να το διαπραγματευθεί ως τώρα…
Έτσι το αδιέξοδο συνεχίζεται και επιτείνεται.
Ο δανειολήπτης – δηλαδή η Ελλάδα – είναι βυθισμένος στην οικονομική παράλυση κι αν δεν αλλάξει αυτό το τελευταίο, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ούτε τους «ευνοϊκότερους» όρους που του έδωσαν.
Το κεφάλαιο της Επαναδιαπραγμάτευσης δεν «τελείωσε».
Τώρα μόλις πλησιάζει να ανοίξει…

Τηλέμαχος

Πηγή