Δεκαπενταύγουστος, εορτή της Παναγίας

 «Tίς δυνήσεται ειπείν ¦ εγκωμιάσαι την Παρθένον; Την Θεόν μετά Θεού;» (Άγιος Ανδρέας Κρήτης). Πώς ν’ αρχίσει να μιλά κανείς για την Παναγία μας;

Τι λόγια να γράψεις για τη Μητέρα Του Χριστού και τη Μητέρα των χριστιανών; Μέσα στο απερίγραπτο πνευματικό κάλλος της Κυρίας Θεοτόκου, κι αυτοί ακόμη οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν μπόρεσαν.....
να καλύψουν, με όλους τους ύμνους, με όλες τις αγγελικές ωδές, με όλες τις θεολογικές συλλήψεις τους, με τις μουσουργικές τους κιθάρες και με τις χορδές του Αγίου Πνεύματος, την Αγιότητα και τα χαρίσματα, που εκπέμπει η Θεοτόκος Μαρία. Μέσα στη θεομητορική φιλολογία υπάρχει ένας απέραντος κήπος γεμάτος άνθη, με τα οποία η πίστη και η ευλάβεια των Χριστιανών στεφανώνουν αυτές τις μέρες το πανάγιο πρόσωπό Της, ζητώντας παράλληλα την ικεσία και την πρεσβεία Της προς τον Χριστό για τη σωτηρία της ψυχής μας.

Tα βλέμματα όλων των Χριστιανών στρέφονται τις ημέρες αυτές με ευλάβεια προς τη Μητέρα του Σωτήρα Ιησού Χριστού. Tα βλέμματα, αλλά και η προσευχή, ως θερμή ικεσία, κατευθύνονται προς τον Ουρανό, προς την Κυρία Θεοτόκο, η οποία συνεχώς πρεσβεύει στον Υιό Της για όλον τον κόσμο. Λαμπάδες υψίκορμες καίνε μπροστά στην εικόνα Της και τα μάτια των πιστών δακρύζουν· καρδιές χτυπούν δυνατά, καθώς τα αιτήματά τους ανεβαίνουν στο θρόνο Της.

Και είναι τόσα πολλά τα αιτήματα των χριστιανών, των πονεμένων ψυχών προς τη μεγάλη μας Μητέρα, μέσα στους αιώνες, που πάντα με θερμή πίστη την παρακαλούμε: «Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σο καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών· η Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον». Όλες μας οι αιτήσεις και όλα μας τα προβλήματα εναποτίθενται στα χέρια Της. Αναστενάζουμε εμπρός Της, όσοι πονάμε και αμέσως κομματιάζεται ο πόνος μας, φεύγει η πίκρα μας και οι αναστεναγμοί μας. Ο “κουρασμένος” άνθρωπος επιζητά στο Πρόσωπό Της παρηγοριά και ανακούφιση.

«Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν…». H Παναγία μας έχει τη δύναμη να μας βοηθήσει σ’ όλα μας τα προβλήματα, λόγω της σχέσεώς Της με τον Κύριο και Υιό Της. Είναι έτοιμη να εισακούσει κάθε αίτημά μας, που είναι για το συμφέρον μας. H στάση μας και ο βαθμός αγάπης, ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης προς την Παναγία, μας δίνουν και το μέτρο της Ορθοδοξίας και της πνευματικότητάς μας. H Θεοτόκος αποτελούσε και αποτελεί πάντα τον άξονα της Ορθόδοξης Θεολογίας, όχι μόνο γιατί με τα ανυπέρβλητα χαρίσματα και τις αρετές Της προσείλκυσε τον Θεόν Λόγον να σαρκωθεί από την άχραντη υπόστασή Της, αλλά και μετά την κοίμησή Της «τον κόσμον ου κατέλιπε».

Γι’ αυτό εμείς οι Έλληνες την νοιώθουμε δική μας μάνα και ποτέ δεν ξεχνούμε την προστασία Της σε δύσκολες στιγμές του λαού μας, του Έθνους μας και του στρατού μας. Ο κόσμος μας σήμερα καθημερινά πεθαίνει από πνευματική ασφυξία, από έλλειψη πίστεως και σεβασμού στο πρόσωπό Της. Μερικοί “εγγράμματοι”, που θέλουν να παραμορφώσουν, να αποχρωματίσουν και να “στηλιτεύσουν” την Εκκλησία του Χριστού και το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, δεν θα το καταφέρουν. H αγάπη του λαού μας είναι σταθερά δεμένη με τη Θεομήτορα, υμνεί, παρακαλεί, ικετεύει και ευχαριστεί την Πλατυτέρα των Ουρανών, να μας σκεπάζει, να μας φρουρεί, να δέεται και να πρεσβεύει ενώπιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

ΠΗΓΗ