Αντιδρούν ακόμη και στο άκουσμα της λέξης ΄΄Ορθοδοξία΄΄.

Λένε ΄΄τί σχέση έχει η θρησκεία με την Πατρίδα?΄΄.

Οπωσδήποτε δεν έχουν κακή προαίρεση αλλά αγνοούν ότι πρώτον η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία αλλά βίωμα και τρόπος ζωής και δεύτερον η έννοια της Πατρίδας για αυτούς που την βιώνουν εν τη καρδία και όχι διανοητικά είναι ταυτόσημη με την Ορθοδοξία .

Για να το καταλάβουμε θα πρέπει να δούμε τι είναι ο άνθρωπος και ποιός ο προορισμός του.

Ρωτώντας κάποιον σύγχρονο φιλό-λογο,να μας ορίσει τον ΄΄λόγο΄΄ και να μας εκφράσει τις ιδιοτητές του, το ποιό πιθανό είναι να μας παραθέσει κάποια αποτελέσματα του λόγου αλλά ορισμό αυτού ,να μην....

μπορεί.

Είναι σαν να ρωτάμε κάποιον να μας ορίσει π.χ την ταλάντωση και να μας απαντήσει ΄΄το παιδί που κάνει κούνια΄΄.

Και προφανώς δεν μπορεί διότι η σχέσης της πλειοψηφίας των σημερινών ανθρώπων με τον Λόγο είναι σχεδόν ανύπαρκτη και με τον (ανθρώπινο)λόγο σχεδόν αναγκαία τουτέστιν σχετική.

Η διαφορά των ζώων(ειδικά ενός πιθίκου) με τους ανθρώπους είναι ακριβώς στο ότι στον άνθρωπο-ο θρώσκων,αναζητών τα άνω ,έχει δοθεί ο λόγος.Η ιδιότητα αυτή καθορίζει και το αυτεξούσιο,δηλαδή την ιδιότητα εν ελευθερία να προσδιορίζει ,να ορίζει και να δημιουργεί.

Ο λόγος λοιπόν είναι ο πνευματικός ΄΄νόμος΄΄ που ορίζει η προορίζει μία κατάσταση.

Π.χ λέγοντας σε έναν φίλο μας να βρεθούμε για καφέ στο τάδε μέρος ορίζουμε μία κατάσταση.Το αν θα την πραγματοποιήσουμε στον υλικό χώρο(υλοποίησης)λίγη σημασία έχει,υποστατικά από την στιγμή που συλλαμβάνεται σαν ιδέα,συνυπάρχει με το είναι μας.

H σκέψη και η συνείδηση είναι αποτέλεσμα της δωρεάς του λόγου.Η ίδια ελευθερία μας είναι στην ουσία το αποτέλεσμα της ορθής χρήσης του λόγου μας.

Ο Ηράκλειτος αποκαλύπτει:

΄΄Ο λόγος ου κρύπτει,ου φανερώνει αλλά σημαίνει΄΄.

Το ΄΄σημαίνει΄΄ δηλώνει την αιώνια,διαχρονική συνυπαρξή με το λόγο μας ,ο οποίος θα μας ακολουθεί για πάντα(συ(ν)+μαίνει).

Ο λόγος μου με ορίζει,με χαρακτηρίζει, με διατυπώνει και είναι μέρος της οντολογικής υπόστασης του είναι μου είτε είναι εκ του νοός ,είτε εκ της καρδίας.

Ο ανθρώπινος λόγος σε σχέση με τον Λόγο ,θα το παρομοιάζαμε ,όσο μπορεί να μας επιτραπεί , σαν το νερό μίας γούρνας με βατράχια,ακαθαρσίες κτλπ ,με το πεντακάθαρο κρύο νερό μιάς αστείρευτης πηγής.

Αν υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος γεννιέται σε ένα μέρος που το μόνο νερό που έχει είναι αυτό της γούρνας και τον ρωτήσουμε αν έχει νερό θα μας υποδείξει και μάλιστα με υπερηφάνεια το νερό η καλύτερα τις ακαθαρσίες με το νερό διότι δι΄αυτού καλύπτει τις ανάγκες του.

Αν του πεις ότι υπάρχει μία πηγή που παράγει κρύο πεντακάθαρο νερό και δεν τελειώνει ποτέ τότε έυκολα αντιλαμβανόμαστε ότι θα τρέξει να την βρεί.

Συμβαίνει όμως το ίδιο με την πλειοψηφία των των σύγχρόνων ανθρώπων?

Οχι μόνον δεν τρέχουμε,αλλά έχουμε προφανώς συμβιβαστεί με το ΄΄νερό της γούρνας΄΄το οποίο φυσικά το βλέπουμε να μειώνεται αλλά σαν άλογα όντα δεν αφήνουμε την οκνηρή κατάσταση ύπνωσης ,επιλέγοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο τον θάνατο(τον οντολογικό).

Το εντυπωσιακό είναι ότι εκτός του ότι δεν θέλουμε οι ίδιοι ,συμπαρασύρουμε στον θανατό και άλλους φωνάζοντας ότι δεν υπάρχει άλλού νερό.Καθίστε εδώ να πιούμε αυτό και όταν μας τελειώσει απλά θα πεθάνουμε,΄΄ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ΄΄.

Αν πάρουμε ένα τυφλό και του ζητήσουμε να μας πεί για τον ήλιο τον οποίο του δείχνουμε θα μας πει΄΄φίλε δεν βλέπω,μπορείς να με κάνεις να δω?¨.

Πραγματικά δεν θα πεί δεν υπάρχει ήλιος,αλλά εγώ δεν βλέπω.

Βλέποντας έναν άθεο η άφρονα να μιλά για πνευματικά ζητήματα είναι σαν να ακούς την νυχτερίδα να σου αναλύσει το φώς.

Λέγει ο Πλάτωνας αναλύωντας τον λόγο του Σωκράτη:

΄΄Κάθε φορά που ο άνθρωπος θα εκφέρει λόγο,θα πρέπει να μιλά για:

1)Τα αναγκαία.

2)Τα ωφέλιμα.


3) Την Αλήθεια.

Κάθε άλλος λόγος που δεν έγκειται στις παραπάνω κατηγορίες,διαβολή τουτέστιν διαστροφή είναι.΄΄

Πραγματικά ο Πλάτωνας με σαφήνεια ξεκαθαρίζει την ανθρώπινη κατάσταση και ορίζει την έννοια,τον σκοπό και τον φυσιολογικό προορισμό του ανθρώπου.

Οπωσδήποτε για να γίνουν κατανοητά θα πρέπει να ορίσουμε τι είναι αναγκαίο,τι ωφέλιμο,τι είναι Αλήθεια και τι διαστροφή.Επίσης ποιά είναι η σχέση μας με αυτά και ποιές η συνέπειες στην οντολογική μας ύπαρξη και ζωή.

-Αρχίζοντας από τα αναγκαία σχεδόν όλοι γνωρίζουμε ότι αναγκαίο είναι οτιδήποτε αφορά την επιβίωση και την συμβίωση μας με τους άλλους ανθρώπους.Πέραν των υλικών αγαθών, φαγητό,ποτό,αέρας,πίεση,θερμοκρασία κτλπ για να μπορέσει ο άνθρωπος να τα χειριστεί εν αρμονία, του έχουν δοθεί από τον Δημιουργό οι κατάλληλοι μηχανισμοί διαχείρησης των ώστε η διαδικασία της επιβίωσης να μην είναι εν δυσφορία και καθαυτού αναγκαία αλλά και απολαυστική. Π.χ για την συντήρηση του σώματος μας έχει δοθεί ο μηχανισμός της πείνας,της δίψας κτλπ.

Για την αναπαραγωγή ,μας έχει δοθεί η σωματική ηδονή και ακολούθως για όλη την ύπαρξη μας στον κόσμο τα κατάλληλα εφόδια για να επιτύχουμε τον σκοπό μας.

Για την ισσορόπία του νευρικού η νευρολογικού καλύτερα, συστήματος, έχουν δοθεί τα καταπραιντικά(ποτό,γλυκά,τσιγάρο κτλπ).

Αναγκαίο βεβαίως είναι και η γνώση των στοιχείων του κόσμου καθώς και η διαχείρηση αυτών προς ώφελος των ανθρώπων πχ επιστήμη,πολιτικές γνώσεις κτλπ

Κάθε ιδεολογικό η θρησκευτικό σύστημα είναι αναγκαίο για τον άνθρωπο εφόσον βρίσκεται σε επίπεδο όπου ο λόγος του περιορίζεται στα αναγκαία.

Η τραγωδία του κόσμου μας είναι η ΄΄θεοποίησης΄΄ των αναγκαίων και η σύγχησης που επέρχεται αν ο άνθρωπος επιζητεί πλήρωση δι΄αυτών. Η ίδια κατάσταση επέφερε τον θάνατο και την φθορά στο ανθρώπινο γένος στους πρωτόπλαστους και ονομάστηκε από τον Πλάτωνα ειδωλολατρεία ,στο μύθο του σπηλαίου.

Είναι σημαντικό να ορισθεί η ορθή χρήση των .

Δηλαδή όταν τα αναγκαία θα χρησιμοποιηθούν για να γίνει ευτυχισμένος ο άνθρωπος πολύ σύντομα ακολουθεί η τραγωδία ,η κενότητα,η κατάκριση,ο φθόνος,η ταραχή και ο φόβος σε κάθε τι διαφορετικό από αυτό που βιώνει το εκάστοτε πρόσωπο και αν δεν το αντιληφθεί εγκαίρως θα απωλέσει και την ικανότητα που είχε κάποτε να απολαμβάνει τα υλικά αγαθά και με οτιδήποτε αναγκαίο και να πέσει σε διαστροφική κατάσταση,σκοτείνιασμα του νού όπου δεν θα μπορεί να διακρίνει και να ξεχωρίζει ούτε τα απλά πράγματα,θα αντιτάσεται σε κάθε τι που δεν ανήκει στον σχετικό!!!!κόσμο του και θα θεωρεί ελευθερία την νομιμοποίηση της διαστροφής του και το να συμπαρασύρει σε αυτήν όσο ποιό πολλά υποψήφια θύματα ,νομίζοντας ότι κατ΄αυτόν τον τρόπο θα καλύψει την ανασφάλεια και τον φόβο που τον διακατέχει φανερός η ερήμην του. Η αφροσύνη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα διαστροφής.

Πραγματικά ο σημερινός κόσμος μας υποφέρει από την σύγχηση της σχετικοποίησης,όπως έχει ονομασθεί η διαστροφή.

Τα πάντα σήμερα αποκαλούντε σχετικά.Η παράθεση μίας άποψης χωρίς επιχείρημα θεωρείται δικαίωμα χωρίς να μας απασχολεί τι είναι αληθές και τι ψεύδος.

Η υποστατική διάσπαση,η ατομικότητα,η υποκρισία κτλπ που είναι τα αίτια της δυστηχίας των ανθρώπων ΄΄θεοποιούντε΄΄με και η τραγωδία αυξάνεται.

-Τα ωφέλιμα είναι εκείνα που τροφοδοτούν την οντολογική ύπαρξη των ανθρώπων,δηλαδή την ψυχή μας.Καθώς το σώμα για να επιβιώσει και να συνυπάρξει αρμονικά χρειάζεται τους παραπάνω μηχανισμούς που αναφέραμε έτσι και η ψυχή αντιστοίχως έχει τους κατάλληλους μηχανισμούς πρός επιβίωση και ολοκλήρωση.Η πείνα της ψυχής είναι αναζήτηση.Τροφή της η Αλήθεια.

Αντιστοίχως η γνώση των στοιχείων που αφορά το σώμα αντικαθίσταται με την γνώση της Αλήθειας.

Η συνδιαχείρηση των υλικών αγαθών επίσης εδώ αντικαθίσταται με την κοινωνία,την επικοινωνία και την σύ(ν)ζήτηση εν αληθεία.Η σχέση του εκάστοτε ανθρώπου με την Αλήθεια θα καθορίσει και την υποστατική σχέση του με τους άλλους ανθρώπους.

Συμπερασματικά εν συντομία θα λέγαμε ότι ωφέλιμο είναι ότιδήποτε ωθεί την ψυχή του ανθρώπου στην γνώση και την κοινωνία του με την Αλήθεια και κατ΄επέκτασην δι΄Αυτής με όλη την Δημιουργία.

Βοηθήματα πολλά(μουσική,εκγύμναση και εγκράτεια στα του σώματος,καθώς και άκρως απαραίτητη η απόκτησης των αρετών).

Η ενασχόληση με τα ωφέλιμα δεν είναι αυτοσκοπός αλλά το μέσον που θα οδηγήσει τον άνθρωπο στον σκοπό που είναι η ελευθερία,η γαλήνη και ο συνεχώς αυξανώμενος έρωτας χωρίς τέλος που προσφέρεται στον άνθρωπο όταν αυτός γνωρίσει την Αλήθεια και γίνει κοινωνός Αυτής.

Αλλωστε ελευθερία δεν είναι τίποτε άλλο εκτός της Ελεύσεως Ιερού,τουτέστιν Του Αγίου Πνεύματος.

-Με βάση τα παραπάνω εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου έγκειται στην γνώση και την κοινωνία του με την Αλήθεια,τον Λόγο.

Τι είναι όμως η Αλήθεια?

Η Αλήθεια είναι Πρόσωπο.

Είναι το Δεύτερο Πρόσωπο της Μίας Θεότητας.Ο Λόγος και δη Ενσαρκωμένος του Θεού.

Είναι όμως και Πνεύμα,διότι Πνεύμα εστί ο Θεός και η κοινωνία μαζί Του είναι εφικτή μόνο πνευματικά.Είναι το Πνεύμα δια του Οποίου εδημιουργήθησαν,ενυπάρχουν συγκρατούντε εν Ευτώ, και δη Αυτού θα μετασκευαστούν εν αφθαρσία τα πάντα.

Είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός.Η σχέση μας με την Αλήθεια είναι προσωπική,δηλαδή αφορά την σχέση μας με το Πρόσωπο του Θεάνθρώπου.

Σχέση όμως δεν υφίστατω όταν δεν υφίστατω γνώσης.Η αδύναμία να γνωρίσουμε τον Χριστό έγκειται στην νεκρή ψυχή μας και στην αποστροφή μας στον Λόγο του Θεού.

Στην ερώτηση που οι πλειοψηφία παραθέτει σαν οι άλλωτε εβραίοι΄΄δείξε μου τον Θεό για να Τον πιστέψω΄΄ η απάντηση μας γνωστοποιείται από τον Ιδιο τον Θεό.

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΚΑΘΑΡΟΙ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ,ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΟΨΟΝΤΑΙ.

Αρα το ζητούμενο είναι η κάθαρσης του νοός και της καρδιάς.Αυτό προυποθέτει τον δρόμο του Ευαγγελίου τον οποίο αρνούμαστε πεισμάτικά έστω και να εννοήσουμε.

Ο δρόμος του Ευαγγέλίου είναι η μόνη Οδός πρός τον Χριστό,την Αλήθεια.

Ολα τα άλλα είναι διανοητικές καταστάσεις ενασχόλησης.Δήλαδη σαν να λέμε πεινάμε,μιλάμε για φαγητά αλλά δεν πάμε να φάμε.

Συμπερασματικά η ανθρώπινη κατάσταση καθορίζεται από τον λόγο μας.

Αν ο λόγος που εκφέρουμε περιορίζεται μόνον στα αναγκαία τότε σύντομα καταλήγουμε να είμαστε απάνθρωποι,διεστραμένοι και άφρονες.

Αν περιορίζεται στα ωφέλιμα τότε είμαστε άνθρωποι.

Αν ο λόγος μας εναρμονιστεί με τον Λόγο,και κοινωνούμε της Αληθείας τότε μπορούμε να βιώσουμε την θεανθρώπινη φύση που μας χάρισε ο Δημιουργός και Ζωοδότης Χριστός ήδη από τον κόσμο αυτό.

Εχει τεράστια σημασία να αντιληφθούμε το μέγεθος της συνύπαρξης του λόγου εντός μας, στην αιωνιότητα.

Κάθε λόγος που εκφέραμε,καλός η κακός θα μας ακολουθεί στην αιωνιότητα.

Αν κάποιος δεν καταλάβει τα παραπάνω είναι αδύνατον να εννοήσει την Ορθοδοξία.

Για αυτούς που επιμένουν ότι ο σπερματικός λόγος των αρχαίων προγόνων μας δεν έχει σχέση με την ορθοδοξία η απάντηση είναι ότι όχι απλά έχει σχέση ,αλλά πληρούται και εννοείται μόνον μέσα στην Ορθοδοξία.Ας δοκιμάσει να ασχοληθεί και να ερευνήσει και θα το καταλάβει.

Αλλωστε η διαστροφή του Ελληνικού Πνεύματος στην Ευρώπη από τους ΄΄Διαφωτιστές΄΄οφείλεται όχι στην κακή τους προαίρεση αλλά στην αδυναμία εννόησης ,σαν ΄΄ορθολογιστές΄΄που ήταν.

Η υποβίβαση των πνευματικών όρων σε υλιστικό επίπεδο θα αποφέρει είτε σύγχηση δια της σχετικοποίησης η των κομμάτων-κομμάτια ,είτε φανατισμένα ιδεολογικά η θρησκευτικά σχήματα(Παπισμός,Κομμουνισμός,Φασισμός,Σοσιαλισμός κτλπ).

Είναι υγιέστατο να έχει κάποιος αμφιβολίες και αντιρρήσεις αλλά είναι θανατηφόρα ψυχική αρρώστια να μην ερευνά και να έχει εμμονές και φανατισμό αντιδρώντας σπασμωδικά με ύβρις,ειρωνίες και γενικά έτοιμες τυποποιημένες φράσεις με γενικολογίες χωρίς περιεχόμενο.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι όσο επιμένουμε στην απομάκρυνση από την Αλήθεια,θα είμαστε κομματάκια και εύκολο ορεκτικό στου εχθρούς μας ,που έχουν πλυθήνει αρκετά τον τελευταίο καιρό.

Το ελληνορθόδοξο πνεύμα εφράζεται με ακρίβεια στην παρακάτω φράση του αξίολογου Καθηγητή, Κου.Διονύση Παπαχριστοδούλου:

΄΄Υπέρτατη πράξη του αετού είναι, ήταν και θα είναι το να κοιτά κατάματα τον Ήλιο. Τα άλλα είναι για τις κότες!΄΄

Του Οδυσσέα Ντάκουλα

ΠΗΓΗ