Το σκοτεινό φθινόπωρο του 2011

 Φόβος, απελπισία, οργή. Αυτά είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν στη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων. Φόβος για το αύριο. Απελπισία για το σήμερα. Οργή για το γεγονός ότι όλο το βάρος της κρίσης το πληρώνουν μόνο οι συνεπείς φορολογούμενοι, εναντίον των οποίων επιτίθεται διαρκώς με συνεχώς νέους φόρους η κυβέρνηση Παπανδρέου λεηλατώντας το εισόδημά τους. Μέχρι πού θα.....
πάει αυτή η ιστορία; Μέχρι πότε η κυβέρνηση αυτή θα "γδέρνει" τους εργαζόμενους και κάποιους ειλικρινείς μικρομεσαίους αδυνατώντας ή αδιαφορώντας να πατάξει τους εύπορους φοροφυγάδες;

Παράλληλα, όλοι οι μακροοικονομικοί στόχοι της κυβέρνησης Παπανδρέου που αποφασίζονται από κοινού με τους ξένους επικυρίαρχους της τρόικας αποτυγχάνουν παταγωδώς, στραγγαλίζοντας κάθε ελπίδα ανάκαμψης. Μόνο ως κακόγουστο ανέκδοτο ακούγεται πλέον ο στόχος της ανάπτυξης. Οι αριθμοί είναι αποκαρδιωτικοί. Μετά την κατάρρευση του ΑΕΠ της χώρας μας πέρυσι κατά 4,5%, αποδεικνύεται για φέτος ανέφικτος ο στόχος όχι της αύξησης του ΑΕΠ, αλλά έστω της σημαντικής επιβράδυνσης της μείωσής του. Αντιθέτως, σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής ενδείξεις, οδηγείται ακόμη και ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος σε δημόσια ομολογία ότι δεν αποκλείεται καθόλου το 2011 να καταβαραθρωθεί το ΑΕΠ της Ελλάδας... περισσότερο και από το 2010!
Είναι αποκαλυπτικό το επώδυνο γεγονός ότι κατά το πρώτο τρίμηνο του 2011 το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά... 8,1% (!) έναντι του ΑΕΠ του αντίστοιχου τριμήνου του 2010. Αλλά και κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2011 το ΑΕΠ της χώρας μας μειώθηκε κατά 6,9% σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό τρίμηνο. Αν συνεχίσουμε έτσι, ζήτω που καήκαμε!

Χάλια πάει η κατάσταση και με το έλλειμμα του προϋπολογισμού. Ολα δείχνουν ότι ελάχιστη θα είναι η μείωσή του φέτος από το δυσθεώρητο ύψος του 10,1% που βρέθηκε στο τέλος του 2010. Ραγδαία επιδείνωση και στο δημόσιο χρέος, το οποίο φέτος θα εκτοξευθεί σε επίπεδα άνω του... 160% του ΑΕΠ! Στο μεταξύ, η ανεργία έφτασε τον Μάιο στο πρωτοφανές εδώ και μισόν αιώνα ποσοστό του 16,6% - όσοι ήταν δηλαδή οι άνεργοι το 1960, όταν σταδιακά πάνω από ένα εκατομμύριο νέοι Ελληνες βρέθηκαν μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη, στον Καναδά, στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία. Από τον Σεπτέμβριο και μετά μάλιστα όλοι οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι η ανεργία θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, τσακίζοντας το ταμείο ανεργίας αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα στερηθούν ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Την ίδια ώρα η αγορά παραπαίει από την έλλειψη ρευστότητας. Δεν υπάρχουν λεφτά και ο ένας επιχειρηματίας κοροϊδεύει τον άλλον με ακάλυπτες επιταγές, το ύψος των οποίων ξεπέρασε τα 1,78 δισεκατομμύρια ευρώ τον Ιούλιο μαζί με τις απλήρωτες συναλλαγματικές. Απίθανο είναι να αυξηθεί αισθητά η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων το αμέσως επόμενο διάστημα από το τραπεζικό σύστημα, καθώς οι ελληνικές τράπεζες έχουν εισέλθει σε λεπτή φάση. Μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2012 θα πρέπει να βρουν χρήματα να αυξήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια είτε μέσω συνενώσεων είτε μέσω της εξεύρεσης κεφαλαίων, ελληνικών ή ξένων.

Υπάρχουν ακόμη μύριοι όσοι τομείς όπου αναμένεται επιδείνωση της κατάστασης κατά τη διάρκεια αυτού του εξαιρετικά δύσκολου φθινοπώρου και χειμώνα. Δεν νομίζουμε ότι αποκλειστική αιτία όλων των αρνητικών εξελίξεων που αναφέραμε είναι απλά και μόνο η ανεπάρκεια των μελών της κυβέρνησης Παπανδρέου, όσο έκδηλη και αν είναι αυτή σε αρκετές περιπτώσεις. Υπάρχει όμως βαθύτερη αιτία και αυτή είναι η λανθασμένη πολιτική που κυβέρνηση και τρόικα έχουν χαράξει και υλοποιούν σε πολλούς τομείς. Η λανθασμένη πολιτική της ΕΕ αποδεικνύεται άλλωστε πέραν πάσης αμφιβολίας από το γεγονός ότι η μία μετά την άλλη οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης περιδινίζονται στην κρίση, καθώς έχουν καταστεί έρμαιο των κερδοσκόπων του χρηματοπιστωτικού συστήματος ακόμη και κράτη του αρχικού πυρήνα της ΕΟΚ, όπως η Ιταλία, ενώ και η Γαλλία κάθε άλλο παρά σθεναρή αντίσταση είναι σε θέση να προβάλει, αν ληφθεί η πολιτική απόφαση συντονισμένης κερδοσκοπικής επίθεσης εναντίον της.

ΚΡΙΣΗ

Παίζεται ως και η τύχη του ευρώ

ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ είναι οι διαστάσεις της κρίσης που εκτυλίσσεται. Εμάς φυσικά η χώρα μας μάς ενδιαφέρει πρωτίστως, αλλά όσο περνάει ο καιρός όλο και υποβαθμίζεται η σημασία της μοίρας της Ελλάδας στο πλαίσιο της ΕΕ. Ανοικτά πια συζητείται ευρύτατα το αν το ευρώ θα επιβιώσει αυτής της κρίσης ή αν η Ευρωζώνη θα διαλυθεί. Τίποτα πλέον δεν είναι βέβαιο. Οταν ακόμα και ο Ζακ Ντελόρ, αυτό το "ιερό τέρας" της ευρωπαϊκής ενοποίησης του παρελθόντος, δίνει συνεντεύξεις όπου τονίζει ότι "το ευρώ και η Ευρώπη βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού", τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά στην ΕΕ από το ελληνικό πρόβλημα.

Του ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

ΠΗΓΗ