ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Νήσοι του Πάσχα

«Οι πρώτοι Ευρωπαίοι θαλασσοπόροι που έφτασαν στις αρχές του 18ου αι. στη Νήσο του Πάσχα δεν πίστευαν στα μάτια τους. Πάνω σ’ αυτό το μικρό κομμάτι γης, 3.600 χλμ. από τις ακτές της Χιλής, αντίκρισαν εκατοντάδες αγάλματα με τεράστιο μέγεθος, διασκορπισμένα δεξιά και αριστερά σε όλο το νησί και κυρίως στην περίμετρο κοντά στις ακτές. Όγκοι από βουνά ολόκληρα με ηφαιστειογενές πέτρωμα, σκληρό σαν ατσάλι, είχαν κοπεί σαν να ήταν βούτυρο και δεκάδες χιλιάδες συμπαγείς όγκοι βράχου βρίσκονταν σε μέρη όπου ήταν αδύνατον να είχε γίνει η επεξεργασία τους.
Εκατοντάδες γιγαντιαίες μορφές, που έχουν 10 και 20 μέτρα ύψος και βάρος μέχρι 50 τόνους αντικρίζουν ακόμη σήμερα τον καθένα προκλητικά, μοιάζοντας με ρομπότ που περιμένουν μόνο να ξαναμπούν σε λειτουργία. Αρχικά αυτοί οι κολοσσοί φορούσαν και καπέλα, που βέβαια δεν έκαναν πιο εύκολη την ερμηνεία της αινιγματικής προέλευσης των αγαλμάτων, διότι το πέτρωμα για την κατασκευή τους δεν ήταν από το ίδιο λατομείο που έβγαιναν τα πετρώματα για τα κεφάλια και τα σώματά τους.

Κοντά σε μερικούς από τους κολοσσούς βρέθηκαν επίσης μικρά ξύλινα πινακίδια που έφεραν επιγραφές με παράξενα ιερογλυφικά. Σήμερα, δεν υπάρχουν πια ούτε δέκα τέτοια πινακίδια σε όλα τα μουσεία του κόσμου και κανένα από αυτά δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί» (Νταίνικεν-Αναμνήσεις από το Μέλλον 1968).

Μοιάζουν σαν να το φυλάνε από κάθε επιδρομή ή σαν να αγναντεύουν τον ωκεανό και τους ουρανούς περιμένοντας κάτι ή κάποιον να γυρίσει.

Τα νησιά του Πάσχα ανήκουν στη Χιλή και βρίσκονται στο νότιο και μέσο τμήμα του Ειρηνικού Ωκεανού. Αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια όλων των εποχών. Είναι ένα νησιωτικό σύμπλεγμα που αποτελείται από ένα κεντρικό νησί και μικρά νησάκια διαφόρων μεγεθών. Είναι ηφαιστειογενούς προέλευσης και πάνω τους υπάρχουν οι κλασσκοί ηφαιστειακοί κρατήρες των νησιών του Ειρηνικού. Κατοικούνται από λιγότερο από 3.000 ψαράδες, δεν έχουν δάση και δεν έχουν αγρούς.

Ο Θωρ Χέυρνταλ διενήργησε έρευνες πάνω σ’ αυτούς τους μυστηριώδεις γίγαντες. Πάνω σε πλευρές βράχων και στα χείλη από κρατήρες ηφαιστείων ανακάλυψε εκατοντάδες μισοτελειωμένα αγάλματα και χιλιάδες απλά λίθινα εργαλεία ολόγυρα, παρατημένα έτσι που να δίνεται η εντύπωση πως η εργασία είχε εγκαταλειφθεί τελείως ξαφνικά.

Η Νήσος του Πάσχα είναι πολύ απομακρυσμένη από όλες τις ηπείρους και τους πολιτισμούς και δεν είναι σε θέση να δώσει τροφή σε περισσότερους από 2.000-3.000 κατοίκους.

Ποιος λοιπόν πελέκησε τα αγάλματα από το βράχο, ποιος τα επεξεργάστηκε και τα μετέφερε στη θέση τους; Πώς τα μετακίνησαν χιλιόμετρα ολόκληρα πάνω σε ανώμαλο έδαφος; Πώς τα κατεργάστηκαν και τα έστησαν όρθια; Και το κυριότερο, πώς μπήκε στη θέση του το καπέλο που η πέτρα του λαξεύτηκε σε κάποιο άλλο λατομείο; Οι 2.000 άνθρωποι δεν αρκούν, ακόμη κι αν δούλευαν μέρα-νύχτα για να φτιάξουν από αυτό το σκληρό πέτρωμα αυτά τα αγάλματα.

Δυστυχώς, οι πρώτοι ιεραπόστολοι που αποβιβάστηκαν στο νησί, έκαψαν τα προαναφερθέντα πινακίδια με τις ιερογλυφικές γραφές, απαγόρεψαν τις παλιές λατρείες και κατέστρεψαν κάθε παράδοση. Όμως οι κάτοικοι του νησιού ακόμη το ονομάζουν «Χώρα των Πτηνανθρώπων».

Προφορικά, έχει διασωθεί η παράδοση που εξιστορεί την επίσκεψη ιπτάμενων ανθρώπων στα πανάρχαια χρόνια, που άναψαν φωτιά. Αυτός ο θρύλος επιβεβαιώνεται από γλυπτά που παρουσιάζουν ιπτάμενα όντα με μεγάλα ακίνητα, σαν γυάλινα μάτια!

Το μεγαλύτερο μυστήριο όμως, είναι η ονομασία των αγαλμάτων. Ονομάζονται «μάτε κίτε ράνι» που στα ντόπια σημαίνει «τα μάτια που κοιτούν τον ουρανό». Στην ομηρική διάλεκτο «μάτα» σημαίνει «το μέτωπο». Τυχαίο ;


Πηγή