Το WikiLeaks δεν πιάνει μία μπροστά στον … Φίλιπ Εϊτζυ

Tο 1975, o Φίλιπ Εϊτζυ, πρώην πράκτορας της CIA, με τη δημοσίευση εκατοντάδων ονομάτων σταθμαρχών και πρακτόρων της υπηρεσίας σε όλο τον κόσμο, προκάλεσε το σοβαρότερο ξήλωμα κατασκοπευτικών δικτύων που είχε γίνει μέχρι τότε. Μεταξύ των άλλων, οι αποκαλύψεις του Εϊτζυ, οδήγησαν και στην εκτέλεση του αμερικανού σταθμάρχη στην Αθήνα, Ρίτσαρντ Γουέλς, από τη 17Ν.

Βέβαια, μια από τις «παράπλευρες», αλλά άκρως ουσιαστικές συνέπειες της «υπόθεσης Εϊτζυ», ήταν ότι η CIA πέρασε αμέσως μετά στον έλεγχο των «σκληρών», με επικεφαλής τον μπαμπά Τζώρτζ Μπούς. Ο ιδρυτής του σάϊτ Wikileaks, με τα εκατοντάδες χιλιάδες ντοκουμέντα και με τις εκθέσεις αμερικανών διπλωματών, τι θα πετύχει άραγε;

Αναμφισβήτητα, πολύ σημαντικές οι τελευταίες αποκαλύψεις του WikiLeaks. Όμως, τα χιλιάδες τηλεγραφήματα των αμερικανών διπλωματών δεν αποτελούν άγνωστες πτυχές γεγονότων, ή σοβαρές παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, αλλά επιβεβαιώσεις όσων έως τώρα ήταν γνωστά.

Έτσι, τα έγγραφα μάλλον προσφέρονται για μια καλή κωδικοποίηση, και σταχυολόγηση των ακολουθούμενων πολιτικών των ΗΠΑ και άλλων μεγάλων δυνάμεων, παρά ρίχνουν κυβερνήσεις και χαλάνε διπλωματικές σχέσεις χωρών. Ως εκ τούτου, είναι απορίας άξιον, γιατί η αμερικανική ηγεσία, και ειδικά αυτή του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, της Χίλαρι Κλίντον, συζύγου του «σαξοφωνίστα» πρώην προέδρου της χώρας, είναι εξαγριωμένη, ενώ η Ουάσιγκτων ζητά την άμεση σύλληψη του ιδρυτή της Wikileaks, Julian Assange.

Βέβαια, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι ο Assange διαθέτει και άλλα πολύ σοβαρότερα έγγραφα-φωτιά, τα οποία «διαπραγματεύεται», και δεν αποκλείεται και να τα εκδώσει.

Όπως και να’χει, είτε πρόκειται για ένα οργανωμένο σχέδιο κύκλων που έχουν στόχο να πλήξουν τον Ομπάμα, είτε είναι παιχνίδι που εκπορεύεται από τους ίδιους τους «ανθρώπους» του, το βέβαιον είναι ότι τα μάτια όλου του πλανήτη είναι στραμμένα στις αποκαλύψεις του Wikileaks και, κυρίως, στον θόρυβο που κάνει γύρω από αυτά η ίδια η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ.

Πρίν από 35 χρόνια, τον Ιανουάριο του 1975, το αμερικανικό περιοδικό «CounterSpy», αποκαλυπτει χαρις σε πληροφοριες του Εϊτζυ ( Agee) οτι ο Ρίτσαρντ Γουέλς ήταν σταθμάρχης της CIA, στη Λίμα του Περού. Ο διορισμός του Γουέλ; στην Αθήνα ανακοινώθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1975.

Το Δεκέμβριο του 1975, στη Αθήνα, η αγγλόφωνη εφημερίδα που ανήκε τότε στο Συγκρότημα Λαμπράκη, Athens News, αναδημοσίευσε τα σχετικά στοιχεία για τον Ρίτσαρντ Γουέλς (βλέπε http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,947609-1,00.html ).

Λίγο αργότερα, μέσα στο μήνα, η 17Ν εκτελούσε τον σταθμάρχη της CIA. Η ενέργεια αυτή προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στις ΗΠΑ και προβληματισμό για το πού πηγαίνει η σημαντικότερη αμερικανική μυστική υπηρεσία, ο Τζώρτζ Μπούς έκανε το μεγαλύτερο θόρυβο γύρω από αυτό το θέμα, και τελικώς μετά, τον Ιανουάριο του 1976 έγινε επικεφαλής της CIA.

Να σημειωθεί ότι η δολοφονία Γουέλς ήταν η αιτία για να περάσει ειδικός νόμος για την προστασία των πρακτόρων, με βαρύτατες ποινές και χρηματικά πρόστιμα. Κάτι, που ήλθε και πάλι στην επικαιρότητα με το μεγάλο διπλωματικό σκάνδαλο της υπόθεσης Πλέϊμ.

Στην πρώτη της προκήρυξη, το Δεκέμβρη του 1975, η 17Ν έγραφε: «Αποφασίσαμε να εκτελέσουμε παραδειγματικά τον αρχιπράκτορα της CΙΑ κι αρχηγό του κλιμακίου της στην Ελλάδα Ρίτσαρντ WΕLCΗ που κάτω από διπλωματική κάλυψη, και με τη βοήθεια των πέντε αρχηγών τομέων της CΙΑ στην Ελλάδα, διευθύνει ένα πελώριο δίκτυο, αληθινή στρατιά ντόπιων έμμισθων πρακτόρων, μέσα στην Κυβέρνηση, τα Υπουργεία, το Στρατό, την Ασφάλεια, μέρος απ’ τα κόμματα και μέρος του Τύπου, πέμπτη φάλαγγα του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας. Ο Ρίτσαρντ WELCH, σαν αρχηγός, είναι συνυπεύθυνος για όλα τα εγκλήματα που έκανε η CΙΑ σε βάρος του λαού μας. Δεν είναι κανένας απλός υπαλληλάκος, δεν είναι απλό εκτελεστικό όργανο, αλλά αρχηγός με συγκεκριμένη προσωπική ευθύνη στις αποφάσεις. Κι η ευθύνη του γίνεται ακόμη μεγαλύτερη απ’ τη μακρόχρονη προϋπηρεσία του στην Ελλάδα στη δεκαετία 50-60 και στην Κύπρο το 60-64».

Οι αποκαλύψεις του Wikileaks είναι σίγουρα σοβαρές. Και σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί κανείς να πεί ότι ξεσκεπάζει πρόσωπα και πηγές, από τις οποίες οι αμερικανοί διπλωμάτες πήραν πληροφορίες. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις ούτε καν το όνομα του συντάκτη-διπλωμάτη του τηλεγραφήματος δεν εμφανίζεται στα έγγραφα. Άρα, η ζημιά επί της ουσίας είναι μικρή. Πιθανή ζημιά στις σχέσεις μεταξύ κάποιων χωρών, τις οποίες αφορούν τα τηλεγραφήματα, ενδεχομένως να υπάρξει, αν και έως τώρα κάτι τέτοιο δεν έχει φανεί. Αυτό που αποδεικνύεται από τον απίστευτο όγκο των κρατικών αμερικάνικων εγγράφων που «υπεκλάπησαν» (;) είναι το διάτρητο σε νευραλγικούς τομείς της υπερδύναμης. Άρα, μπαίνει άμεσα μείζον ζήτημα για τη στεγανότητα, και κατά συνέπεια για την ασφάλεια, κρίσιμων τομέων στις ΗΠΑ.

Κάτι αντίστοιχο δηλαδή, με την υπόθεση Εϊτζυ, μόνον που αυτή απεδείχθη –έως τώρα- σοβαρότερη από αυτήν του Wikileaks. Μένει να δούμε ποιος θα εκμεταλλευτεί αυτή την κατάσταση στις ΗΠΑ και παγκοσμίως, ώστε να φωτογραφηθούν με μεγαλύτερες πιθανότητες οι πιθανές πηγές διαρροών.

Διότι, σίγουρα, δεν πρόκειται για κάποια στελέχη του αμερικανικού κρατικού μηχανισμού που υπέκλεψαν τα έγγραφα για να τα πουλήσουν και να βγάλουν λεφτά, αλλά για υψηλά ιστάμενους κύκλους με πολιτικούς και διπλωματικούς στόχους.

Το 1997, ο Εϊτζι κατέθεσε μήνυση εναντίον της Μπάρμπαρα Μπους, συζύγου του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, και μητέρας του σημερινού προέδρου. Η μήνυση αφορούσε συκοφαντική δυσφήμηση που διαπίστωνε ο Εϊτζι στο βιβλίο της υπό τον τίτλο «Μπάρμπαρα Μπους – Αναμνήσεις» και ζητούσε τέσσερα εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση.

Η Μπους έγραφε ότι το βιβλίο που είχε εκδώσει ο Εϊτζι, το 1975, ήταν η αφορμή για να δολοφονηθεί στην Αθήνα ο Ρίτσαρντ Γουέλς. Τελικά, στη δεύτερη έκδοση άλλαξε την επίμαχη παράγραφο κι έτσι ο Εϊτζι απέσυρε τη μήνυση.

Τα τελευταία χρόνια ο Ειτζυ ήταν πράκτορας ταξιδιών στην Κούβα και μάλιστα κορυφαίος, αφού εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την προσωπική του σχέση με τον Φιντέλ Κάστρο. Πέθανε εκεί το 2008.

Ιδού και ένα σπάνιο ντοκουμέντο: σχετικές αποκαλύψεις στο “Αντί” της 17/4/1976

Πηγή