Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟ ’73 ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ

Κάθε χρόνο μπροστά στο Πολυτεχνείο συντελείται ένα έγκλημα. Συνειδητά παραποιείται ένα μέρος της ιστορίας του λαού μας και αλλοιώνεται η μνήμη του. Όλοι αυτοί που μίσησαν βαθιά το Πολυτεχνείο, σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω στην πεσμένη του πόρτα.

Όλοι αυτοί που φοβήθηκαν το λαϊκό ξεσηκωμό, σήμερα υποκρίνονται τους εμπνευστές και καθοδηγητές του....
Μα πάνω απ’ όλους χειρότεροι είναι οι ηγέτες του ΚΚΕ. Γιατί είναι αυτοί που ποτέ δε θέλησαν το Πολυτεχνείο. Ενώ τότε υπήρξαν οι μεγαλύτεροι εχθροί του, σήμερα είναι η μεγαλύτερη απειλή του.

Για να αποκαλύψουμε... ακόμα και στο επίπεδο των αποφάσεων του ΚΚΕ την αλήθεια, γιατί την πραγματικότητα την έζησαν χιλιάδες άνθρωποι που είναι αδιάψευστοι μάρτυρες, θα χρησιμοποιήσουμε ένα επίσημο ντοκουμέντο της ηγεσίας του. Είναι η απόφαση της 4ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που έγινε τον Ιούλη του 1976 με τίτλο Έκθεση και συμπεράσματα για τα γεγονότα του Νοέμβρη 1973 (Εκδόσεις Οδηγητής, Αθήνα, 1983).

Πρόκειται για μιαν απόφαση που, παρά τα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις, ήταν υποχρεωμένη να πει μερικές μισές αλήθειες. Ο λόγος είναι ότι τα γεγονότα ήταν ακόμα νωπά στις μνήμες και η πίεση στη βάση των μελών τους για την προδοτική τους στάση μεγάλη.

Πρώτο. Οι άνθρωποι του ΚΚΕ δε θέλησαν ποτέ την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Όλες οι καταλήψεις, με κυριότερες εκείνες της Νομικής Σχολής το Φλεβάρη του ’73 και αυτή του Πολυτεχνείου της Αθήνας το Νοέμβρη του 1973, έγιναν παρά τη θέλησή τους. Γράφουν:

«…Φαίνετε, δηλαδή, καθαρά η σωστή, γενικά, μελέτη των συγκεκριμένων αιτημάτων που προβαλλόταν και ότι αυτά, κατά σωστό τρόπο, εντάσσονταν μέσα στα πλαίσια της πάλης για την ανατροπή της δικτατορίας. Ωστόσο, η αδυναμία της πρόβλεψης των μορφών, που μπορεί να πάρει αυτή η πάλη, υπήρχε και στην επεξεργασία και της γραμμής της ΚΝΕ. Αντίθετα, τονιζόταν και μάλιστα έντονα (πράγμα που γενικά ήταν σωστό) ότι θα έπρεπε να αποφευχθούν οι περιπτώσεις ξεκομμένων ενεργειών του φοιτητικού κινήματος -και ειδικά με τη μορφή της κατάληψης κτιρίων- κάτω από την επίδραση των αυθόρμητων στοιχείων. Αυτό όμως είχε και την αρνητική του πλευρά, γιατί περιόρισε σε λειψό, καθολικά απορριπτικό προσανατολισμό την αντιμετώπισή τους. Τονιζόταν (σωστά): όχι απρογραμμάτιστες ενέργειες, όχι καταλήψεις. Φαίνετε, δηλαδή, καθαρά η σωστή, γενικά, μελέτη των συγκεκριμένων αιτημάτων που προβαλλόταν και ότι αυτά, κατά σωστό τρόπο, εντάσσονταν μέσα στα πλαίσια της πάλης για την ανατροπή της δικτατορίας. Ωστόσο, η αδυναμία της πρόβλεψης των μορφών, που μπορεί να πάρει αυτή η πάλη, υπήρχε και στην επεξεργασία και της γραμμής της ΚΝΕ. Δεν γίνονταν όμως επεξεργασία συγκεκριμένων μεθόδων για τη θετική παρέμβασή μας σε οποιαδήποτε τέτοια ξεκομμένη ενέργεια, για την εξέλιξη της μέσα στα σωστά πλαίσια της ανάπτυξης της γενικότερης αντιχουντικής πάλης…» (κεφάλαιο 2, παραγρ. 2.1, σελίδα 22).

Δεύτερο. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου έγινε πέρα από τη θέλησή τους, πέρα από την καθοδήγησή τους. Στο ίδιο με προηγούμενα κείμενο γράφουν:

«Η κατάληψη δεν έγινε άμεσα γνωστή στην καθοδήγηση του κόμματος και της ΚΝΕ. Θα αναφερθούμε πάντως εδώ στον τρόπο που αντιμετωπίστηκε, και όταν έγινε γνωστή. Γενικά, είναι γνωστό ότι ο ρόλος του κόμματος και της ΚΝΕ ήταν καθοριστικός στην εξέλιξη των γεγονότων. Οι οπαδοί και τα μέλη του κόμματος και της ΚΝΕ όχι μόνο βρέθηκαν στο κέντρο των γεγονότων, αλλά έπαιξαν και βασικό, πολλές φορές, καθοριστικά καθοδηγητικό ρόλο σε αυτά, όπως φάνηκε και από όσα ειπώθηκαν ως εδώ και να αναφερθούν και παρακάτω. Αλλά, πέρα από αυτό, πρέπει να λεχθεί ότι η κατάληψη αποτέλεσε αιφνιδιασμό για τις καθοδηγήσεις του κόμματος και της ΚΝΕ. Δεν ήσαν προετοιμασμένες να δουν τις μέθοδες παρέμβασής τους στα γεγονότα, καθώς και τις μέθοδες συντονισμού της δράσης τους. Η κομματική οργάνωση Αθήνας και το γραφείο του κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ είδαν κατ’ αρχήν την κατάληψη σα μια επικίνδυνη περιπλοκή προς την ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης. Η σκέψη τους ήταν κυρίως να πάρουν μέτρα για την άμεση απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο και για εξέλιξη της εκδήλωσης σε αντιδικτατορικές διαδηλώσεις προς μία η περισσότερες κατευθύνσεις. Πιο συγκεκριμένα: Το Γραφείο Κλιμακίου της Κεντρικής Επιτροπής είχε δει την ανάπτυξη των αγώνων των φοιτητών, των εργαζομένων. Για εκδηλώσεις όμως σαν κι αυτές δεν είχε προβληματιστεί- "για αγώνα σε τέτοια έκταση δεν υπήρχε ούτε καν σκέψη". Είχε μόνο προγραμματιστεί, μαζί με την ΚΝΕ, μία δημόσια εκδήλωση για το Γληνό στις αρχές Δεκεμβρίου. "Τα γεγονότα μας έπιασαν απαράσκευους και μην προβλέποντας την έκταση τους". Το Γραφείο Κλιμακίου όχι μόνο δεν πρόβλεψε τα συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά ούτε μπόρεσε να τα παρακολουθήσει (και φυσικά, πολύ περισσότερο, να τα καθοδηγήσει) δεν ήξερε ούτε στην πορεία τους την έκταση που είχαν πάρει, αφού "ακόμα και την Παρασκευή το μεσημέρι είναι γεγονός ότι δεν πήγε το μυαλό μας πως τα γεγονότα θα έπαιρναν αυτή την εξέλιξη" (τα αποσπάσματα είναι από έκθεση, εκείνης της περιόδου, που Κλιμακίου). Το γραφείο της κομματικής οργάνωσης Αθήνας, επίσης δεν ήταν προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει τέτοια γεγονότα. Τα παρακολούθησε όμως από κοντά και προσπάθησε να κινητοποιήσει τις λαϊκές δυνάμεις. Το γραφείο του κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ έμαθε τα γεγονότα σχεδόν τυχαία την Πέμπτη το πρωί. Δεν εξασφαλίστηκε όμως άμεση επαφή ούτε με την ΚΟΑ, ούτε με το Γραφείο Κλιμακίου, ούτε με το γραφείο σπουδάζουσας της ΚΝΕ. Πρώτη του εκτίμηση ήταν ότι τα γεγονότα αποτελούν ανεύθυνη, ως ένα βαθμό, ενέργεια, έξω από τη γραμμή της οργάνωσης » (κεφάλαιο 2, παραγρ. 2.3, σελίδα 31).

Τρίτο. Από τη στιγμή που οι φοιτητές κατέλαβαν το Πολυτεχνείο, κύριο μέλημα του ψευτοΚΚΕ ήταν όχι να τη στεριώσουν, όχι να την αναπτύξουν, αλλά το πώς θα την ελέγξουν και τελικά θα τη σπάσουν.

Γράφουν:
«…Δύο μέλη του γραφείου κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, την Πέμπτη το πρωί, εξέτασαν τα γεγονότα επιτόπου, έκαναν τις πρώτες εκτιμήσεις και κατέληξαν σε μερικά μέτρα που έπρεπε να παρθούν. Οι εκτιμήσεις τους ήταν οι παρακάτω: η "παθητική" στάση της Αστυνομίας προβλημάτιζε. Η "κατάληψη" απ’ έξω έδινε εντύπωση, τότε ακόμα, εξτρεμισμού. Τα αριστερίστικα συνθήματα επικρατούσαν. Γίνονταν προκλήσεις σε αστυνομικούς. Οι χειρόγραφες προκηρύξεις (τρυκ κλπ) καθώς και η πολυγραφημένες, είχαν προωθημένα και αριστερίστικα συνθήματα . Ήσαν, οπωσδήποτε, πρόχειρα και πολλά αυτοσχέδια. Έτσι, εκτιμήθηκε ότι πρόκειται για μια ανεύθυνη και βιαστική κίνηση με έντονο το αριστερίστικο στοιχείο, που ήταν, ως ένα βαθμό, έξω από τη γραμμή της οργάνωσης, η οποία εκείνο τον καιρό, γενικά ήταν κατά των καταλήψεων και των βιαστικών και απρογραμμάτιστων ανοιχτών εκδηλώσεων. Η θέση αυτή, φυσικά, δεν ήταν πολύ καθαρή και επεξεργασμένη…Παίρνοντας υπόψη την κατάσταση της οργάνωσης, οι δύο καθοδηγητές της ΚΝΕ περιορίστηκαν κυρίως στο πώς θα ελεγχθεί η κατάσταση, με σκοπό την απαγκίστρωση» (σελίδα 51).

Και αλλού επίσης έγραφαν: «το μεσημέρι της Παρασκευής, λίγα λεπτά πριν από τη συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής, ο τότε γραμματέας ΚΝΕ του Πολυτεχνείου συναντά μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής και του ανακοινώνει ότι λίγο πριν η καθοδήγηση του έβαλε ζήτημα για το πώς θα κατορθώσουν να φύγουν από το Πολυτεχνείο» (κεφάλαιο 3, παραγρ. 3.2,σελίδα 39).

Τέταρτο. Παρά τα αντίθετα σημερινά τους λόγια, προσπάθησαν με κάθε τρόπο να περιορίσουν το περιεχόμενο της λαϊκής εξέγερσης. Θέλησαν να κόψουν τον ευρύ πολιτικό του χαρακτήρα, επιδίωξαν να εμποδίσουν τους φοιτητές να ενωθούν με τον λαό και να αποδυναμώσουν έτσι τη βάση του αγώνα με την προβολή αποκλειστικά φοιτητικών αιτημάτων. Κι ενώ στην πραγματικότητα προωθούσαν αποκλειστικά φοιτητικά αιτήματα, στο κείμενό τους δειλά - δειλά προσπαθούν να μετριάσουν αυτό το γεγονός.

«Το απόγευμα της Πέμπτης φτάνει στους συνδικαλιστές μια γραμμή που ζητούσε να ρίχνονται βασικά φοιτητικά αιτήματα, η οποία δεν “πιάνει” ούτε στα μέλη μας. Και όπου την υπερασπίστηκαν έτσι απόλυτα ζημίωσε. Και είχε σαν αποτέλεσμα ορισμένα στελέχη της Α/Ε να αποτύχουν στις εκλογές των γενικών συνελεύσεων. Το βράδυ της Πέμπτης ρίχνεται το σύνθημα "Απεργία Γενική", που υποστηρίχθηκε και υποβοηθήθηκε από τον Ρήγα Φεραίο και τους αριστεριστές. Πολλοί Κνίτες, και από αυτούς που συμμετείχαν σε καθοδηγητικά όργανα, το υιοθέτησαν αργότερα, για να το εγκαταλείψουν όλοι την Παρασκευή το πρωί, αν και, παρόλα αυτά, το σύνθημα επανήλθε και αργότερα. Από την Παρασκευή το πρωί μπαίνει ακόμα μεγαλύτερη πειθαρχία, τα συνθήματα γίνονται πιο σωστά. Γενικότερα, στο θέμα των συνθημάτων παρουσιάστηκαν σοβαρές αδυναμίες, στις οποίες θα αναφερθούμε παρακάτω πιο συγκεκριμένα. Από την νύχτα της Πέμπτης γίνονται γενικές συνελεύσεις, που εκλέγουν άμεσα νέα Συντονιστική Επιτροπή γιατί αμφισβητούνταν η εγκυρότητα της πρώτης, επειδή δεν είχε εκλεγεί στη διάρκεια των γεγονότων. Η κάποια ταλάντευσή μας, η κάπως μονοκόμματη προβολή, επί ένα διάστημα της γραμμής για τα φοιτητικά μόνον αιτήματα και μια ορισμένη αδράνεια, επειδή έλειπε η ενιαία καθοδήγηση, δεν μας επέτρεψαν να επιλέξουμε την πλειοψηφία στη νέα Συντονιστική Επιτροπή από οπαδούς ΚΝΕ-Α/Ε. Οι εκλογές ευνοούν το Ρήγα Φεραίο και τους αριστεριστές. Από τα 32 μέλη της τα 7 είναι της Α/Ε, 8 του Ρήγα Φεραίου, 3 με 4 αριστεριστές οργανωμένοι και άλλοι διαφόρων τάσεων, βασικά αριστεριστές, ανοργάνωτοι. Υπήρχαν επίσης 2 εκπρόσωποι της "εργατικής συνέλευσης"…» (κεφάλαιο 3, παραγρ. 3.1, σελίδα 37).

Πέμπτο. Προσπάθησαν με τον αισχρότερο τρόπο να κατασυκοφαντήσουν αυτούς που πραγματικά έκαναν το Πολυτεχνείο. Έτσι στο όργανο τους Πανσπουδαστική Νο 8, που κυκλοφόρησε το Γενάρη-Φλεβάρη του ’74, δημοσιεύουν κείμενο υπογράφοντας ψεύτικα σα Συντονιστική Επιτροπή, όπου θρασύτατα έγραφαν:

«καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλλη-Καραγιαννοπούλου».

Οι «προβοκάτορες» ήταν 1000 περίπου φοιτητές που κατέβηκαν μετά την συνέλευση της Νομικής και μπήκαν στο Πολυτεχνείο γιατί είχαν μάθει ότι κάτι συνέβαινε. Είναι αυτοί μαζί με άλλους που άρχισαν τον νεραντζοπόλεμο με τους μπάτσους. Η Πανσπουδαστική Νο 8 παρουσιάζεται στο site της Κίνησης μας.

Όμως το ψέμα έχει σύντομο τέλος. Η αλήθεια πάντα επικρατεί.

Μετά την πτώση της φασιστικής δικτατορίας η πραγματική Συντονιστική Επιτροπή σε ανακοίνωσή της στις 28-9-74 ξεκαθαρίζει ότι «οι διαδηλωτές στο Πολυτεχνείο αποτέλεσαν πόλο συσπείρωσης και αγωνιστικότητας ολοένα και περισσότερων φοιτητών και εργαζομένων. Η αγωνιστικότητα και ο όγκος τους οδήγησαν στην κατάληψη».

Μπροστά στην κατακραυγή των φοιτητών, η ΚΝΕ στη συνέχεια μουρμούραγε ότι δεν εννοούσε τους φοιτητές που ξεκίνησαν την κατάληψη του Πολυτεχνείου, αλλά κάποιους άλλους, πραγματικά αγνώστους. Και αυτό το ψέμα όμως γρήγορα έγινε φύλλο και φτερό. Έτσι, στην Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής τους που αναφέραμε προηγουμένως, αναγκάζονται να ανασκευάσουν την «Πανσπουδαστική» Νο 8 και να αναφέρουν ότι δεν υπήρχε κανένα προβοκατόρικο σχέδιο.

«Δεν μπορεί επίσης να υποστηριχθεί ότι υπήρξε μελετημένο σχέδιο (προβοκάτσια) της αντίδρασης για να εξωθήσει σε μια τέτοια μορφή και να πετύχει ορισμένους σκοπούς» (σελίδα 31).

Επειδή τα χρόνια όμως περνούν, οι ηγέτες του νομίζουν ότι η μνήμη των αγωνιστών και του λαού έχει αδυνατίσει. Έτσι, για να αποκρύψουν και αυτές τις μισές αλήθειες, σε μεταγενέστερη έκδοση του κειμένου της 4ης ολομέλειας του 1976 έχουν περικόψει τα περισσότερα από τα αποσπάσματα στα οποία αναφερθήκαμε. Επίσης τελευταία αρνούνται ότι υπάρχει Πανσπουδαστική Νο 8 που έγραψε αυτά τα πράγματα. Έτσι αναδεικνύονται λοιπόν και ψεύτες και απατεώνες και ωμοί πλαστογράφοι και σκευωροί. Άλλωστε, υπάρχει μεγαλύτερη πλαστογραφία από το να διαστρεβλώνει και να πολεμάει κανείς τους στόχους της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μιλώντας στο όνομα αυτής της εξέγερσης; Μπορεί ποτέ να είναι εκφραστής της δημοκρατίας ο υπερασπιστής της εισβολής στην Τσεχοσλοβακία και στο Αφγανιστάν, ο υπερασπιστής της δικτατορίας Γιαρουζέλσκι, ο υπερασπιστής της γενοκτονίας των Βόσνιων, ο αντισημίτης υπερασπιστής του ισλαμοφασισμού; Το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένα τέτοιο τέρας είναι να κρύβει και να πλαστογραφεί κείμενα.

 
geochar
kpad.gr