ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ένα φαινόμενο που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μελετήσουν οπωσδήποτε με αμείωτο και εξαιρετικό ενδιαφέρον θα είναι και η εκτυλισσόμενη αυτή την ώρα οικονομική και κοινωνική γενοκτονία των Ελλήνων από το καθεστώς Παπανδρέου χωρίς ουσιαστικά να έχει υπάρξει μέχρι στιγμής η παραμικρή αντίδραση εκ μέρους των σφαγιαζομένων και εξανδραποδιζομένων.Μέσα σε μερικούς μήνες, με προσχήματα έωλα και ισχυρισμούς κραυγαλέα αστήρικτους, ο Παπανδρέου και οι συν αυτώ έχουν συντρίψει εκατομμύρια ανθρώπων σε αυτόν τον τόπο χωρίς να υπάρξει η παραμικρή βίαια αντίδραση όπως θα συνέβαινε αναμφιβόλως σε οποιαδήποτε άλλη χώρα με λαό στοιχειωδώς αποφασισμένο να προστατεύσει τα συμφέροντα του. 
Η παπανδρεϊκή λαίλαπα δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο. Με δικαιολογία τον “εξορθολογισμό” μιας όντως ανάπηρης οικονομίας, ο “σοσιαλιστής” δυνάστης μετατρέπει την Ελλάδα σε τριτοκοσμικό μόρφωμα όπου οι ελάχιστοι θα διαθέτουν πλούτο ατελεύτητο και οι πολλοί θα ασθμαίνουν και θα καταρρέουν στην καθημερινή μάχη για το ξεροκόμματο (τον κόσμο αυτό, στον οποίο ‘στοχεύει’ η παπανδρεϊκή cabal, θα τον αναγνώριζε χωρίς μεγάλη δυσκολία ο προ ημερών αφιχθείς, επίσημος προσκεκλημένος μας, Κινέζος πρωθυπουργός).

Ήδη κοινωνικές υπηρεσίες που ήσαν άθλιες γίνονται αθλιότερες και νοσοκομεία που μόνο κατ όνομα προσέγγιζαν την ιδιότητα “πισωγυρίζουν” σε επίπεδα 19ου αιώνα (‘κόψτε τα πόδια των διαβητικών). Η υποστήριξη για τους ανέργους εξανεμίζεται, η μικρομεσαία επιχείρηση μαχαιρώνεται στην καρδιά και η λιανική αγορά μαστιγώνεται και αποθνήσκει υπό το βάρος εξοντωτικής φορολογίας επιχειρήσεων και καταναλωτών. Οι νέοι άνθρωποι συνωστίζονται στα αεροδρόμια για το όπου φύγει-φύγει. Οι γεροντότεροι τρέμουν και απελπίζονται. Το τοπίο πια αποτελείται από καπνίζοντα ερείπια και από πλήθη ανέργων και αδυνάτων που περιμένουν έναν ακόμη αγριότερο χειμώνα.

Οι εκτός Ελλάδος παρακολουθούν το μακάβριο πείραμα Παπανδρέου με μείγμα θαυμασμού και υποβόσκουσας, αλλά όχι εκδηλούμενης, απέχθειας. Ο θαυμασμός — εκείνων τουλάχιστον που δεν ενοχλούνται από την κτηνώδη και αποτρόπαια προλεταριοποίηση ενός ολόκληρου λαού με σταλινικές διαδικασίες στην ‘ενωμένη Ευρώπη’ της Νέας Χιλιετίας — συγκεντρώνεται στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, ενός μέτριου καθ όλα πολιτικού, τον οποίο πολλοί είχαν λανθασμένα σπεύσει να διαγράψουν από το πρόγραμμα πριν μερικά χρόνια χωρίς να εκτιμούν τις σκοτεινότερες πλευρές τον ενδόμυχων του σκέψεων, παραπλανημένοι ίσως από την εικόνα του “καλού παιδιού” με τους ευγενείς τρόπους. 

Ο υιός Παπανδρέου, όμως, έχει ήδη μεταβληθεί σε λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση από όλους εκείνους τους πιθανούς “αρχηγούς” με παρόμοιες γενοκτονικές τάσεις. Η ιδιότητα του ως του φέροντος την Μαύρη Ρομφαία του “Εξορθολογισμού”, του όπλου αυτού της μαζικής καταστροφής του μέλλοντος μιας ολόκληρης χώρας, αποτελεί πλέον εξακριβωμένο γεγονός με απτά και φρικιαστικά αποτελέσματα.

Η μεθοδικότητα και η ορμή της γενοκτονίας μας παραπέμπει πια στην βεβαιότητα ότι ο υιός Παπανδρέου κατέφθασε στην εξουσία με συγκεκριμένο προαποφασισμένο σχέδιο να υποβιβάσει την Ελλάδα σε χώρα ασιατικών εργατικών μεγεθών και ανύπαρκτης κοινωνικής αρωγής προς όφελος της ομιχλώδους “ανταγωνιστικότητας” που κανείς δεν γνωρίζει πως ακριβώς ορίζεται.

Η επιχείρηση αυτή, ήδη εξελισσόμενη σε επιτυχέστατο πείραμα ανασκολοπισμού της Ελλάδος, έχει φυσικά και άλλους στόχους εκτός του κοινωνικού-οικονομικού: μια καθημαγμένη, ημιθανής χώρα δεν πρόκειται να προκαλέσει προσκόμματα σε υπερεθνικά σχέδια “στρατηγικής αναπροσαρμογής” στην περιοχή μας, ούτε να προβάλλει ιδιαίτερες αντιστάσεις στην απόπειρα γειτόνων μας να εκμεταλλευθούν τις περιστάσεις για να επιβάλλουν τις δικές τους στρατηγικές προτεραιότητες.

Ο υιός Παπανδρέου είναι παγκοσμίως γνωστός για τις “προοδευτικές” και “διεθνιστικές” του ιδέες, οι οποίες , κατά πρώτον, απαιτούν την κατάρριψη της Ελληνικής Ιστορίας και την απόρριψη των όποιων πατριωτικών καταλοίπων, την συρρίκνωση του εθνικού χώρου προς όφελος της “ειρήνης” στην περιοχή, και την “τακτοποίηση εκκρεμοτήτων”, όπως π.χ. του θέματος της ονομασίας της γειτονικής “Μακεδονίας”, με γνώμονα τα συμφέροντα και τις επιταγές άλλων εκτός αυτών που αποκαλούνται Έλληνες.

Κίνημα γενικής αντίστασης στην χειρότερη αυτή Νέα Κατοχή δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να υπάρχει. Η βαθιά κατάθλιψη και η εξαπλούμενη απόγνωση δεν έχουν βρει ακόμα μια διέξοδο και δεν μεταμορφώνονται σε ρεύμα δυναμικής απάντησης στην παπανδρεϊκή γενοκτονία.

Η απόκοσμη αυτή σιωπή που περιβάλει της Ελλάδος την ολόμαυρη ράχη επιτρέπει στο καθεστώς Παπανδρέου να συνεχίζει τους καταγέλαστους ισχυρισμούς του για γενική αποδοχή των “μέτρων” από τους υπό εκτέλεση, υποστηριζόμενους μάλιστα από τα δημοσκοπικά “ευρήματα” μίσθαρνων οργάνων που συντηρούνται από τα μαύρα ταμεία του καθεστώτος (και τα οποία βρίσκονται εκτός ελέγχων από τους ξένους εκπροσώπους της Νέας Κατοχής).

Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα ότι η πλύση εγκεφάλων, που αποτελούσε πάντοτε ενιαίο και αναπόσπαστο τμήμα της “δημοκρατικής προπαγάνδας” των καθ ημάς “σοσιαλιστών”, αποδίδει σήμερα πλουσιότατο μέρισμα ποδηγέτησης των πάντων και ιδίως όλων εκείνων που συναριθμούσαν εαυτούς με την “μεγάλη δημοκρατική παράταξη” — και οι οποίοι σήμεραφέρουν ακέραια την ευθύνη για τα εκλογικά αποτελέσματα των “δημοκρατικών” τους πεποιθήσεων.

Το πραγματικό μήνυμα των καιρών είναι λοιπόν απλό:Αντίσταση ή ταφή.
ΥΓ:  Συνεχώς ανακύπτει το ερώτημα γιατί δεν υπάρχει ο παραμικρός παφλασμός απέναντι στην γενοκτονία σήμερα, ενώ είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι αν η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε την απόπειρα να περάσει έστω και το ένα δέκατο των “μέτρων” που βιάζουν κατ εξακολούθηση την Ελλάδα θα κατέρρεε το σύμπαν μέσα σε 48 ώρες. Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί, εκτός του πεδίου της αυτιστικής απάθειας ενός μεγάλου τμήματος του λαού, στην πέραν πάσης αμφιβολίας δυνατότητα των “δημοκρατικών δυνάμεων” της χώρας να ελέγχουν “αγανακτισμένους πολίτες” με τρόπους που θα άφηναν έκθαμβους και σιελίζωντες εκπροσώπους επαγγελματικά αυταρχικών καθεστώτων. 

Είναι χαρακτηριστικό, π.χ,, ότι εν μέσω μνημονίου και της γενικής σφαγής των “πλατιών μαζών” δεν υπάρχουν “κουκουλοφόροι” να ρημάζουν κατά κύματα επιχειρήσεις και καταστήματα για να σώσουν τον λαό — και δεν έχει παρατηρηθεί καμιά απολύτως σημαντική “τρομοκρατική” ενέργεια εναντίον ενός καθεστώτος που στο βιβλίο των οποιονδήποτε “δημοκρατικών δυνάμεων” αποτελεί στόχο πρώτης προτεραιότητος για τους “αντάρτες πόλης”.  

Ο ισχυρισμός που οπωσδήποτε θα αντιτείνουν οι καθεστωτικοί ότι η γενικευμένη αυτή “ειρήνη” πρέπει να αποδοθεί στην επιτυχία των αστυνομικών αρχών είναι, κατ ελάχιστον, φαιδρός, τουλάχιστον για όσους έχουν μια πραγματική εικόνα της σημερινής ελληνικής αστυνομίας. 

Μένουμε λοιπόν με την πεποίθηση ότι ακόμα και στον τομέα της “αυθόρμητης διαμαρτυρίας”, που θα συντάραζε συθέμελα μια μη “σοσιαλιστική” κυβέρνηση, όπως έκανε τον Δεκέμβριο του 2008, οι “σοσιαλιστές” μας παραμένουν “way ahead of the game”, όπως θα έλεγε και ο πρωθυπουργός μας στην προτιμώμενη του γλώσσα.

Πηγή





Share