Η ψηφοθηρία έχει όρια !

Κατανοητές είναι, βεβαίως, οι εκλογικές σκοπιμότητες, που υποχρεώνουν τους πολιτικούς ηγέτες να πουν και δυο κουβέντες παραπάνω -έστω και αν είναι κενές περιεχομένου- αρκεί να μην ξεπερνούν τα «εσκαμμένα».

Και «εσκαμμένα», εν προκειμένω, είναι οι αντοχές και οι αγωνίες μισθωτών και συνταξιούχων, τους οποίους ο πρωθυπουργός, για νιοστή φορά, προσπάθησε να καθησυχάσει και να διασκεδάσει τους φόβους τους για νέες περικοπές.....

Μιλώντας προχθές στην εκδήλωση του υπουργείου Ανάπτυξης για τους νέους επιχειρηματίες, ο κ. Γ. Παπανδρέου, μεταξύ άλλων τόνισε και τα εξής:

- Ο,τι και να γίνει, δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά περαιτέρω επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων και καμιά νέα αύξηση φορολογικών συντελεστών…

Μεταξύ μηνύματος και έμμεσης απειλής, μάλιστα, ο κ. Γ. Παπανδρέου υποστήριξε και τα εξής:

- Ολοι, μέσα κι έξω από την Ελλάδα, πρέπει να καταλάβουν ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού είναι πρωτόγνωρες και μαζί με τις μεγάλες διαρθρωτικές και θεσμικές αλλαγές εγγυώνται την οριστική έξοδο της χώρας μας από την κρίση…

Οποιος διάβασε ή άκουσε τις πρωθυπουργικές αυτές δηλώσεις και δεν ήταν Ελληνας, αλλά κάποιος ξένος μη ενήμερος για τα εσωτερικά μας και μη ικανός να αποκωδικοποιεί τις δηλώσεις των πολιτών μας – σίγουρα έμεινε με την εντύπωση ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου ξεκινάει… αντάρτικο εναντίον της τρόικας!

Διότι, φυσικά, το αν θα μπουν ή δεν θα μπουν νέοι φόροι, το αν θα αυξηθούν ή όχι οι φορολογικοί συντελεστές και το αν θα υπάρξουν ή όχι νέες περικοπές σε μισθωτούς και συνταξιούχους, είναι, ήδη, συμφωνημένο και κυρωμένο από τη Βουλή των Ελλήνων και από τα Κοινοβούλια των «16» και των «27».

Το προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση ανάμεσα στην Ελλάδα αφ’ ενός και αφ’ ετέρου στο ΔΝΤ, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το προβλέπει, δηλαδή, το «Μνημόνιο».

Το οποίο ορίζει, ότι οποιοδήποτε μέτρο της ελληνικής κυβέρνησης δεν αποφέρει τα προσδοκώμενα οικονομικά αποτελέσματα, θα αντικαθίσταται με ένα άλλο μέτρο, ισοδύναμου οικονομικού αποτελέσματος. Και εφόσον, μέχρι σήμερα, η αύξηση των αμέσων και εμμέσων φόρων δεν έχουν αποφέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα στα δημόσια έσοδα, είναι υποχρεωτικό για την κυβέρνηση Παπανδρέου να εξασφαλίσει από άλλες πηγές τους υπολειπόμενους πόρους.

Από πού, τάχα; Από τις δαπάνες, βεβαίως. Και οι δαπάνες που κόβονται εύκολα δεν είναι, φυσικά, οι κυβερνητικές ή οι μίζες επί των προμηθειών ή οι υπερτιμολογήσεις, αλλά οι μισθολογικές και συνταξιοδοτικές. Και βάσιμα – βασιμότατα, ανησυχούν μισθωτοί και συνταξιούχοι.

Όλα αυτά, όμως, υπογραμμίζουν μια ακόμη ανακολουθία του κ. Γ. Παπανδρέου: Εχει δηλώσει δημοσίως δέκα και πλέον φορές, ότι δεν τον ενδιαφέρει η επανεκλογή του, αλλά πως θα φανεί χρήσιμος στη χώρα. Το ξέχασε και αυτό, όμως.

Όχι μόνο η επανεκλογή του τον ενδιαφέρει, αλλά και η εκλογή των κομματικών δημάρχων του και περιφερειαρχών του. Και ψηφοθηρεί υπέρ τους - παίζοντας με την αγωνία του λαού!


Χ.ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΣ - Α.Τ.






Share