Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Καρτέλ και αισχροκέρδεια πνίγουν τους καταναλωτές!
Ακριβότερα μέχρι και 25% φτάνουν να πωλούνται ίδια προϊόντα από ράφι σε ράφι, και μάλιστα σε ορισμένα από αυτά, όπως το γάλα, οι τιμές είναι ανεβασμένες όχι σε σούπερ μάρκετ της επαρχίας αλλά της Αθήνας!
Οι αποδείξεις που δημοσιεύει ο «Α.Τ.» μιλούν από μόνες τους: Το ίδιο προϊόν (γάλα Neslac του 1 λίτρου) το βρήκαμε προς 1,11 ευρώ σε σούπερ μάρκετ της Θάσου (Αρβανιτίδης) τον περασμένο Ιούλιο και προς 1,39 ευρώ σε σούπερ μάρκετ της Αθήνας (Βασιλόπουλος) λίγες μέρες μετά!
Η διαφορά τιμής είναι της τάξης του 25%.
Είναι θεμιτό το να υπάρχουν διαφορές, γιατί η αγορά λειτουργεί ελεύθερα και τις τιμές τις καθορίζει ο ανταγωνισμός. Εκείνο όμως που προξενεί εντύπωση και απορία είναι ότι σπάνια συναντά κανείς τέτοια διαφορά καθώς -όλοι μας βλέπουμε ως καταναλωτές- ότι σε πολλά, αν όχι σε όλα, προϊόντα ο ανταγωνισμός λειτουργεί προς τα πάνω και οι διαφορές ανάμεσα στο ακριβότερο και το φθηνότερο είναι μικρές, σχεδόν ανεπαίσθητες. Υπάρχει δηλαδή η πρακτική του να πουλιέται ένα προϊόν στο ένα σημείο προς 3,02 ευρώ και σε άλλο προς 2,99 ευρώ. Αυτές οι διαφορές όμως κάθε άλλο παρά ως «ανταγωνισμός» μπορούν να θεωρηθούν. Περισσότερο προσιδιάζουν και έχουν τα χαρακτηριστικά ενός ανταγωνισμού που χειραγωγείται, ώστε ο τελικός καταναλωτής να πιστεύει ότι υπάρχει… ανταγωνισμός.
Βλέποντας λοιπόν ένα προϊόν με τιμή 25% κάτω σε ελληνικό σούπερ μάρκετ, μάλλον ο καταναλωτής πείθεται για το ότι ο ανταγωνισμός λειτουργεί κατά περίπτωση.
Θα μπορούσε κανείς να αποδώσει τη διαφορά σε τυχαίους λόγους, αν δεν επρόκειτο για ένα για ένα προϊόν ευρείας κατανάλωσης όπως το γάλα και αν δεν συναντούσαμε την ακριβότερη τιμή όχι σε κάποιο μικρό μάρκετ, αλλά σε μια μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Η διαφορά αυτή δείχνει ότι τα περιθώρια μείωσης τιμών είναι πολύ μεγάλα για όλες τις αλυσίδες και ότι τελικά η τιμή ενός προϊόντος δεν είναι πάντα ακριβή από την εταιρεία που το παράγει ή το πουλάει. Γίνεται όμως ακριβή όταν φτάνει να το αγοράσουν οι καταναλωτές. Εδώ είναι που πρέπει να γίνει κοστολογική έρευνα και να εξεταστεί για παράδειγμα ποιοι είναι οι παράγοντες που επιβαρύνουν την αρχική τιμή ενός προϊόντος και ποιο τελικά είναι το κέρδος που μένει σ΄ αυτόν που το πουλάει στον καταναλωτή. Θα διαπιστωθεί ότι ένα προϊόν που έχει σταθερή τιμή στη χονδρική, δεν μπορεί όταν πουλιέται από το ένα ράφι στο άλλο, να επιβαρύνεται υπέρμετρα. Αυτή η διαφορά τιμής θα πρέπει να δικαιολογηθεί γιατί διαφορετικά υπάρχει αδικαιολόγητη ανατίμηση και καρτελοποίηση, σε όλα τα επίπεδα. Το ζήτημα είναι αν η τιμή φουσκώνει πριν φτάσει στο ράφι ή αν φουντώνει μετά. Και το ένα και το άλλο να ισχύει, το συμπέρασμα είναι ότι τα περιθώρια μείωσης των τιμών στην αγορά είναι σημαντικά, αρκεί η κυβέρνηση να βγάλει από το παιχνίδι όσους στήνουν μαγαζάκια ως μεσάζοντες και μεταπράτες για να ξεζουμίζουν τους καταναλωτές.
Με καπέλο ακόμα και 100% πληρώνει ο Ελληνας καταναλωτής, βασικά καταναλωτικά αγαθά, σε σχέση με τον Ευρωπαίο πολίτη. Την ίδια ώρα τα σούπερ μάρκετ πουλάνε τη συντριπτική πλειοψηφία των προϊόντων τους με κέρδος πάνω από 100%.
Το τεράστιο άνοιγμα στην ψαλίδα των τιμών στα προϊόντα αρκετών πολυεθνικών εταιρειών στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη βρίσκεται ήδη στο στόχαστρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που δείχνει αποφασισμένη να "κυνηγήσει" τις πολυεθνικές που απαγορεύουν στους λιανεμπόρους να κάνουν τις δικές τους, παράλληλες εισαγωγές των προϊόντων τους προκειμένου να εξασφαλίσουν καλύτερες τιμές για τους πελάτες τους.
Η έρευνα της Επιτροπής εστιάζεται σε 16 κατηγορίες προϊόντων καθημερινής χρήσης και μελετά από το περασμένο καλοκαίρι συμβάσεις ανάμεσα σε λιανεμπόρους και πολυεθνικές αναζητώντας αθέμιτες πρακτικές που έχουν ως αποτέλεσμα τις φουσκωμένες τιμές στην Ελλάδα. Οπως λένε στελέχη της Επιτροπής Ανταγωνισμού, οι ρήτρες απαγόρευσης παράλληλων εισαγωγών αποτελούν σημαντική παράβαση, με πολλαπλές επιπτώσεις στην αγορά.
Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της Ένωσης Καταναλωτών κ. Μιχάλης Τσιφάκης, το άνοιγμα της ψαλίδας οφείλεται στην έλλειψη ανταγωνισμού και σε διάφορα τεχνάσματα όπως υπερτιμολογήσεις των προϊόντων από τη μητρική εταιρεία στις θυγατρικές προκειμένου να αποφύγουν την φορολόγησή τους.
Αποτέλεσμα ο Ελληνας καταναλωτής να πληρώνει πανάκριβα ομοειδή προιόντα στην ελληνική αγορά.
Των Κ. ΚΑΤΙΚΟΥ - Τ. ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ
A.T
Share
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, το μήνυμα σας μεταφέρεται άμεσα στους διαχειριστές μας.