Οι "σιγουρατζήδες" μας

Δημοσιοποιήθηκαν, για μια ακόμη φορά, τα περιώνυμα "Πόθεν Εσχες", πεντακοσίων, περίπου, πρώην και νυν υπουργών και πρώην και νυν βουλευτών. Στα οποία -υποτίθεται- καταγράφεται η περιουσιακή κατάσταση των πολιτικών στελεχών κατά το έτος 2008 - σε ακίνητα, μετρητά και μετοχές ή άλλα αξιόγραφα.



Χ.ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΣ-Α.Τ.






Share
Πέραν από τις ενστάσεις που δικαιούται να έχει ο καθένας και για τα "πόθεν" και για τα "έσχες" και πέραν από τις βάσιμες υποψίες εκατομμυρίων πολιτών ότι η απεικόνιση της οικονομικής κατάστασης των πολιτικών δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα, αφού οι "δρόμοι του χρήματος" παραμένουν σκοτεινοί, δαιδαλώδεις και δύσβατοι - η στήλη θα αρκεστεί σε δύο μόνο επισημάνσεις:
Η πρώτη: Η οικονομική διαστρωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας περνάει και στο πολιτικό προσωπικό. Στο οποίο -με τα κοινά μέτρα- καταγράφονται και "προλετάριοι" και μικροαστοί και μεσοαστοί και μεγαλοαστοί, και, οιονεί, πλουτοκράτες.
Η δεύτερη: Το πολιτικό προσωπικό της χώρας, σχεδόν στην ολότητά του, ακολουθεί τη συντηρητική πεπατημένη της κομπραδόρικης (και σιγουρατζίδικης) αστικής τάξης της χώρας. Ή τοποθετεί το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του στη γη (εκτάσεις, οικόπεδα, διαμερίσματα, σπίτια, γραφεία και αποθήκες) ή τα διατηρεί σε ρευστό στις τράπεζες. Ελάχιστα στελέχη του έχουν επενδύσει μέρος των εσόδων τους σε μετοχές, αμοιβαία ή άλλα "επενδυτικά" προϊόντα.
Η δεύτερη αυτή παρατήρηση εγείρει, φυσικά, πολλά ερωτηματικά για την αξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού, το οποίο παρουσιάζεται ως "δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν κρατούσε"!
Και γινόμαστε αμέσως σαφέστεροι:
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας -στη συντριπτική πλειοψηφία του- πιστεύει με πάθος στην επιχειρηματικότητα και ομνύει καθημερινά στην "οικονομία της ελεύθερης αγοράς". Σε ό,τι αφορά, όμως, τις δικές του οικονομίες, φροντίζει να τις κρατά μακριά από την επιχειρηματικότητα και την αγορά και να τις τοποθετεί στην κερδοσκοπία επί της γης - δηλαδή στην πιο στρεβλή και αντιεπιχειρηματική και αντιαναπτυξιακή τοποθέτηση, η οποία μόνο δεινά επιφέρει στην αγορά, στην οικονομία και στην ανάπτυξη.
Η αντίφαση αυτή μεταξύ λόγων και έργων των πολιτικών στελεχών, δύο -και μόνο δύο- ερμηνείες επιδέχεται:
* Ή ότι δεν πιστεύουν στην πολιτική που ασκούν και την ασκούν για τον εγχώριο όχλο και όχι για τους εαυτούς τους...
* Ή ότι πιστεύουν στην πολιτική που ασκούν και επενδύουν στην επιχειρηματικότητα και στην αγορά, αλλά λόγω του ασυμβίβαστου, επενδύουν ως "αφανείς εταίροι" μέσω αχυρανθρώπων ή μακρινών συγγενών.
Και σίγουρα, μια έρευνα προς την κατεύθυνση αυτή θα οδηγούσε σε θεαματικές αποκαλύψεις...