O Γιώργος και η επικοινωνιακή φούσκα...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου 

Μεγάλη προσπάθεια καταβάλλεται από τον μηχανισμό προπαγάνδας που στηρίζει την κυβέρνηση, ο Γιώργος Παπανδρέου να εμφανιστεί ως αντι-λαϊκιστής πρωθυπουργός και η αντιλαϊκή πολιτική του ως προϊόν ανάγκης.

Την ίδια στρατηγική ακολούθησε ο ίδιος γενικός μηχανισμός στην Ελλάδα, διαμορφώνοντας τους όρους νομιμοποίησης της πολιτείας Σημίτη και Καραμανλή. Ο μηχανισμός είναι ο ίδιος, η στρατηγική κοινή, η διαλεκτική προσέγγιση της πραγματικότητας σχεδόν απαράλλακτη και τα αυτονόητα, όπως πάντα…αυτονόητα. Μόνο τα πρόσωπα που συγκροτούν αυτόν τον μηχανισμό προπαγάνδας και οι ρόλοι τους διαφοροποιούνται ή/και εναλλάσσονται και μάλιστα σε...

μικρό βαθμό.

Ας διασαφηνίσουμε από την αρχή ότι φορέας του λαϊκισμού στην πατρίδα μας δεν είναι αποκλειστικά το πολιτικό σύστημα, αλλά κυρίως ο προπαγανδιστικός μηχανισμός, ο οποίος ελέγχεται από πέντε οικογένειες. Από την κυβερνητική περίοδο Σημίτη και εντεύθεν, αυτές οι πέντε οικογένειες δεν ελέγχουν μόνον την πλειονότητα του Τύπου (άμεσα ή έμμεσα) και όλα τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, αλλά και την ΕΡΤ.

Την επικοινωνιακή διάσταση της πολιτικής της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης, την υπαγορεύει άμεσα και έμμεσα αυτός ο μηχανισμός που έχει ένα ενιαίο κέντρο και εμφανίζει αξιόλογη συνοχή. Μέχρι την εποχή Σημίτη ήταν τα κόμματα που τοποθετούσαν ανθρώπους τους σε ρόλους γραναζιών εντός αυτού του μηχανισμού. 

Από τα μέσα του 1990, όμως, το καθεστώς προπαγάνδας ισχυροποιήθηκε τόσο πολύ που επέβαλε αυτό στα κόμματα, όχι μόνο το περιεχόμενο και το ύφος της εξουσίας, αλλά και τα πρόσωπα που στελέχωναν τους φορείς του μηχανισμού, εκφράζοντας τον ιδιαίτερο κομματικό λόγο. Οι άνθρωποι πού είχαν τοποθετηθεί στο μηχανισμό από τις κομματικές ηγεσίες και όσους κινούσαν τα νήματα πίσω από αυτές, μεταβλήθηκαν σε ανθρώπους των νταβάδων και μόνον των νταβάδων. Αυτή είναι η πιο αποκλειστική σχέση εξαρτημένης εργασίας που υφίσταται στον τόπο.

Έτσι επιτεύχθηκε η ολοκλήρωση του μηχανισμού προπαγάνδας στην Ελλάδα. Κάπως έτσι, πλέον, ο λαϊκισμός πέρασε στη διαχείριση των πέντε οικογενειών, που ασκούν την ηγεμονία στην χώρα. Μην φανταστείτε ότι οι οικογένειες αυτές έχουν την ίδια δύναμη, ούτε ότι έχουν σταθερή ισχύ. Όλα μεταβάλλονται, με τέτοιο τρόπο όμως, ώστε τα όποια αντιτιθέμενα συμφέροντά τους να μην οδηγήσουν σε σύγκρουση, η οποία θα υπονόμευε την δομή και λειτουργία του καθεστώτος. 

Η μεταβολή αυτή δεν εξαρτάται από το κόμμα που είναι στα πράγματα, αλλά από την συγκυριακή δυναμική στη διάρθρωση του εσωτερικού μπλοκ ηγεμονίας και από διεθνείς εξελίξεις και παρεμβάσεις που επηρεάζουν την ισορροπία ισχύος των επιμέρους οικογενειών σε τοπικό-εθνικό επίπεδο.

Όποιος ελέγχει τον μηχανισμό προπαγάνδας, είναι ικανός να υπαγορεύει, όχι μόνον πολιτικές με ιδιοτελή ασφαλώς κίνητρα, αλλά και να κατασκευάζει το καθεστώς των αυτονόητων στην κοινωνία, τα οποία τελικά έρχονται να νομιμοποιήσουν το καθεστώς εξουσίας στην χώρα. Δίχως αυτονόητα πολιτική νομιμοποίηση δεν συστήνεται. Και δίχως αυτά ο λαός δεν χειραγωγείται. Η διαχείριση και όχι απλώς ή παραγωγή των αυτονόητων χαρακτηρίζει την διάσταση και το επίπεδο του λαϊκισμού.

Οι άνθρωποι που δομούν τον συνθηματικό λόγο του Γιώργου, διαπράττουν ένα τρομερό ολίσθημα που βραχυκυκλώνει σχεδόν καθημερινά τον μηχανισμό, αποκαλύπτοντας τον λαϊκισμό που τον συνέχει. Εισαγάγουν στον αφοριστικό πολιτικό λόγο του Γιώργου στοιχεία δηλωτικά της μορφής της προπαγάνδας που ακολουθείται με αποτέλεσμα να «εκθέτουν» τον μηχανισμό ανάπτυξης και διάχυσής της. Τα αυτονόητα τα δομείς, δεν τα εκφράζεις ως τέτοια. 

Δεν λες ποτέ ότι πολιτεύεσαι στη βάση των αυτονόητων, διότι τότε είσαι ανόητος. Τα αυτονόητα διαμορφώνονται ως σχετικά σταθερά νοήματα, που προδηλώνουν συγκεκριμένη στάση και συμπεριφορά του πολίτη, αποκλειστικά από τον μηχανισμό προπαγάνδας, μέσω της σχέσης σημαίνοντος-σημαινομένου και όχι από το κύριο στοιχείο της προπαγάνδας, που είναι ο πρωθυπουργός στην περίπτωσή μας.

Οι ξένοι σύμβουλοι του Γιώργου, μη γνωρίζοντας ακριβώς πώς «διακονείται» ο λαϊκισμός στη χώρα μας, επιχειρούν να εμφανίσουν τον έλληνα πρωθυπουργό ως πολιτική προσωπικότητα που υπερβαίνει την λαϊκιστική ρητορεία, με μέτρα που έρχονται να απαντήσουν στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Προσπαθούν, δηλαδή, να τον εμφανίσουν ως πραγματιστή πολιτικό, οδηγώντας τον, όμως, διαρκώς να αντιφάσκει με τον ίδιο του τον εαυτό. 

Αν άφηναν τον μηχανισμό να κάνει αυτός αποκλειστικά την συγκεκριμένη…δουλειά, το αποτέλεσμα δεν θα γελοιοποιούσε τον ίδιο, σε αυτόν τουλάχιστον τον βαθμό. Σήμερα η προβολή των αυτονόητων από τον άνθρωπο που πριν λίγους μήνες έμπρακτα αμφισβητούσε αυτά τα νεοφιλελεύθερα αυτονόητα που φτωχοποιούν την ελληνική κοινωνία, οδηγώντας σε ένα ανατροφοδοτούμενο οικονομικό κύκλο ύφεσης, με χαρακτηριστικά μάλιστα στασιμοπληθωρισμού σε ζώνη σκληρού νομίσματος, ενισχύουν αντί να διασκεδάζουν το λαϊκιστικό προφίλ του ανδρός.

Ο μηχανισμός της προπαγάνδας, βλέποντας να τον υπερβαίνει ο φουριόζικος δήθεν ανατρεπτικός λόγος του Γιώργου και μη έχοντας στην διάθεσή του επαρκή χρόνο για να συγκροτήσει μια στοιχειωδώς συνεκτική βάση βεβαιοτήτων μέσω της λαϊκιστικής (απλοϊκής) αναπαράστασης συμβάντων που εμφανίζονται ως αναπόφευκτα γεγονότα…τρέχει πίσω από τα λόγια του, δημιουργώντας μια τεράστια επικοινωνιακή φούσκα, η οποία είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να παραμείνει για πολύ στο κοινωνικό έδαφος.

Τον Σημίτη και τον Καραμανλή τον «πήγαινε» ο μηχανισμός της προπαγάνδας, ο Γιώργος κινείται σχετικά άναρχα, με αποτέλεσμα να τρέχει ο φορέας να καλύψει το έδαφος κάτω από τα πόδια του πρωθυπουργού, έχοντας ως συνέπεια να εξευτελίζεται στα υποψιασμένα πλέον μάτια των Ελλήνων. Να δείτε που στο τέλος στα χέρια του θα σκάσει, εκτός από την οικονομική φούσκα - που ήδη έσκασε - και η επικοινωνιακή φούσκα που ουσιαστικά δομεί τον ημεδαπό λαϊκισμό. 

Αν σκάσει και αυτή, τότε ίσως συζητήσουμε σοβαρά για μια νέα περίοδο στην χώρα. Πάντως, αν συμβεί αυτό, θα προκαλέσει τόση αναστάτωση στα ΜΜΕ και στις οικογένειες που τα ελέγχουν, που δύσκολα θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε αυτή την στιγμή το μέγεθός της. Τότε θα φανεί και ο ρόλος τόσων και τόσων αχυρανθρώπων των ΜΜΕ και ποιος πράγματι είναι ο ηγέτης του λαϊκισμού. 

Τελικά ο Γιώργος μοιάζει να βάζει μισοσυνειδητά-μισοασυνείδητα μπουρλότο στο καθεστώς…καίγοντας, δυστυχώς, πρώτα την κοινωνία.

Πηγή

Share