Μου άρεσε προσωπικά η παραίνεση του πρωθυπουργού προς τους υπουργούς να πάνε κανονικά (γύρω στις 10–12 ημέρες τελικά) διακοπές χωρίς ενοχές, δηλαδή να τις απολαύσουν.
Δεν κατάλαβα ποτέ αυτή την προτεσταντικής νοοτροπίας ιδεοληψία ότι οι διακοπές είναι αμαρτωλή εκτροπή, επειδή ο ακούραστος πολιτικός δεν πρέπει ποτέ να χαλαρώνει, να διακόπτει το φιλολαϊκό έργο του. Αγρυπνος, ακαταπόνητος, περίφροντις, άοκνος.
* Πριν από τις ευθαρσείς (και μπράβο του) δηλώσεις του πρωθυπουργού, σημειώθηκαν δύο θλιβερά φαινόμενα, διδακτικά για τις συμβατικότητες της πολιτικής μας ζωής.
Σύμφωνα με το ένα ο Γιώργος Παπανδρέου θα έβαζε λουρί εργατικότητας και κοντρόλ καθημερινής παρουσίας σε υπουργούς, υφυπουργούς (και κατά προέκταση γενικούς γραμματείς, διοικητές, προέδρους). Με δήθεν ελέγχους και νόρμες θερινής παραγωγικότητας. Τζάμπα οι διαρροές από τα υπόγεια του Μαξίμου (οι ίδιες ακριβώς όπως επί Κ. Καραμανλή από τους τότε αυλικούς), αναξιόπιστες και ανυπόληπτες επίσης. Αλήθεια, τι εξυπηρετούν τα ανάλογα δημοσιεύματα και παραπολιτικά για την «ακούραστη κυβέρνηση» ή τους επιμέρους υπουργούς; Τη ματαιοδοξία της (ψεύτικης τελικά) δημοσιότητας; Τη δουλική επίδειξη όλων προς το Μαξίμου;
Και όλα αυτά όταν ο Γ. Παπανδρέου (όπως και ο Κ. Καραμανλής) είχε αρχίσει τα μπάνια και τις συνεχείς «μίνι διακοπές», δηλαδή ήταν γνωστό το ψευδές της δήθεν επικείμενης αναγνώρισης.
Νομίζω η εξήγηση είναι πως τέτοιες υπερβολές δεν κοστίζουν αλλά αντίθετα ωφελούν, επειδή η ενημέρωση του κόσμου είναι καθημερινότητα, πρόσκαιρες εντυπώσεις, πεδίο Λωτοφάγων.
* Το δεύτερο θλιβερό φαινόμενο είναι οι ισχυρισμοί ορισμένων –αναληθείς ομοίως– ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε γενικώς απαγορεύσει τις άδειες και τις διακοπές. Δήθεν ότι είπε παγίως «όποιος επιθυμεί διακοπές ας παραιτηθεί από υπουργός». Ουδέποτε ελέχθη κάτι τέτοιο κατά τρόπον σοβαρό. Χαριτολογώντας ίσως.
Αλλωστε ο ίδιος ο Κων. Καραμανλής και ως πρωθυπουργός (1975–1980) έκανε διακοπές δύο περίπου εβδομάδων, χαλαρός και όχι καταπιεστικός. Και οι υπουργοί του –το γνωρίζω καλώς, όπως και επί ΠΑΣΟΚ– έκαναν 15νθήμερες διακοπές.
Η δήθεν γενική και απόλυτη απαγόρευση ήταν μύθος. Και παραμένει. Επιπλέον ο «μεγάλος Καραμανλής» πίστευε στην αξία της ανάπαυσης από τη συνεχή δουλειά για ανασυγκρότηση, δημιουργικό διαλογισμό και επεξεργασία των προβλημάτων. Το πίστευε και ο Κώστας Καραμανλής αυτό, αλλά φαίνεται ότι έκανε χρήση του πρώτου σκέλους περισσότερο παρά του δεύτερου. Τα αποτελέσματα αυτό δείχνουν.
Ετσι δεν χρειάζεται να γράφονται αυτές τις μέρες οι ανοησίες περί μεγαλόπνοων σχεδίων, περί αλλαγών, ανασχηματισμών, πρωτοβουλιών στη ΔΕΘ και τον εθνικό μας βίο γύρω από τις διακοπές στην Πάρο. Οπως παλαιότερα γύρω από τις διακοπές στην Ιο και αλλού.
Μας φτάνει η καλή δουλειά τους πριν και μετά τις διακοπές.
Μ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
αδεσμευτος τυπος
Share
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, το μήνυμα σας μεταφέρεται άμεσα στους διαχειριστές μας.