Ενώ στην Εθνική Αντιπροσωπεία τα κόμματα επιδίδονταν σε αντεγκλήσεις (κατά τη συζήτηση επί του ασφαλιστικού του Δημοσίου), περί του αν είναι ή δεν είναι το Μνημόνιο «ταφόπλακα» της προηγούμενης οικονομικής πολιτικής και περί του αν είναι ή δεν είναι χρεοκοπημένη κοινωνικά η χώρα - έπεσε η «μεγάλη βόμβα»:
Τραπεζίτης -προσκείμενος από παλιά στην κυβερνητική παράταξη- υπέβαλε πρόταση αρμοδίως, προκειμένου να αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο δύο πιστωτικών ιδρυμάτων δημόσιου (ώς τώρα) χαρακτήρα: της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Η είδηση - βόμβα, δεν έγινε αρχικά πιστευτή από όσους πολίτες την άκουσαν και θα νόμιζαν ακόμη ότι πρόκειται περί φάρσας - αν δεν έσπευδε ο πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αθηνών να αναστείλει τη διαπραγμάτευση των μετοχών και της τράπεζας Πειραιώς (της ενδιαφερόμενης για την αγορά) και της ΑΤΕ και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Δεν γνωρίζουμε αν, προτού υποβληθεί η πρόταση, είχε υπάρξει συνεννόηση ανάμεσα στον ενδιαφερόμενο τραπεζίτη και την κυβέρνηση. Ούτε αν ο εν λόγω τραπεζίτης είχε την επίνευση της κυβέρνησης για τη στρατηγική αυτή κίνησή του. Εκείνο που γνωρίζουμε και που το γνωρίζει σίγουρα και ο έσχατος οικονομολόγος της Γης, είναι ότι, αν η κυβέρνηση αποδεχθεί την πρόταση, θα παραβιάσει κατάφωρα (και επιζημίως για τη χώρα) τους βασικούς κανόνες και του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού.
Θα παραβιάσει τους κανόνες του καπιταλισμού, διότι, όταν το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση, βγάζει από τα συρτάρια του τον κεϋνσιανισμό και ζητεί την παρέμβαση του κράτους, προκειμένου να μεταφέρει -μέσω του προϋπολογισμού- τις ζημιές του στο λαό, αποδεχόμενο προσωρινή συνδιοίκηση με το Δημόσιο.
Και θα παραβιάσει τους κανόνες του σοσιαλισμού, διότι, παντού και πάντα, η Σοσιαλδημοκρατία φρόντιζε να διατηρεί κρατικά κάποια οικονομικά εργαλεία (τράπεζες, συγκοινωνίες, κοινή ωφέλεια κ.λπ.), προκειμένου να εξωραϊζει το καπιταλιστικό σύστημα με ένα κοινωνικό πρόσωπο και να παρεμβαίνει ρυθμιστικά στις κρίσεις.
Ετσι, αν το ελληνικό Δημόσιο απολέσει και τα δυο ύστατα ερείσματά του στο χρηματοπιστωτικό σύστημα τη χώρας, το μεν συνολικά ιδιωτικοποιημένο χρηματικό κεφάλαιο, από αιμοδότης της ανάπτυξης καθίσταται ασύδοτος παίκτης, η δε κυβέρνηση, στερούμενη και αυτών των τελευταίων εργαλείων, θα παραμένει απλός θεατής τής όλο και εξαπλούμενης ύφεσης.
(Αλλά, θα επανέλθουμε, μόλις γίνουν γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες)
Χ.ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΣ-ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
Share
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, το μήνυμα σας μεταφέρεται άμεσα στους διαχειριστές μας.