Πόλεμος χωρίς τέλος στην Τουρκία

Ο μακροχρόνιος πόλεμος της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων ανταρτών εντείνεται και πάλι

Πρέπει οι Τούρκοι και οι Κούρδοι να ζουν μαζί; Η απάντηση για τους Κούρδους που ζουν στο έδαφος του τουρκικού κράτους είναι ένα σαφές «όχι». Από το 1984 οι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) πραγματοποιούν έναν αδυσώπητο απελευθερωτικό αγώνα. Τους τελευταίους μήνες μάλιστα το PKK έχει αυξήσει τις επιθέσεις, σκοτώνοντας δεκάδες Τούρκους στρατιώτες στις νοτιοανατολικές περιοχές, όπου κυριαρχεί το κουρδικό στοιχείο. Στις 20 Ιουλίου, οι Κούρδοι αντάρτες επιτέθηκαν κοντά στην πόλη Τσουκουρτσά, σκοτώνοντας 6 στρατιώτες και τραυματίζοντας άλλους 15.


Ενισχύεται η ιδέα του «διαχωρισμού»

Όλο και περισσότεροι Τούρκοι αναρωτιούνται αν η συμβίωση με τους περίπου 14 εκατομμύρια Κούρδους έχει κάποιος όφελος και νόημα. Ξεχάστε ότι η Κωνσταντινούπολη είναι η μεγαλύτερη κουρδική πόλη στην κόσμο και ότι μόνο ελάχιστες από τις επαρχίες που διεκδικούν οι Κούρδοι παρουσιάζουν εθνική ομοιογένεια. Οι συζητήσεις στην τηλεόραση και στα μπλογκς υποστηρίζουν ολοένα και πιο συχνά την ιδέα ότι οι Κούρδοι θα πρέπει να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο. Ο Όνουρ Σαχίν, πρόεδρος του Αγροτικού Επιμελητηρίου της Μαύρης Θάλασσας στην επαρχία Ορντού, τόνισε ότι ο ίδιος και οι συνάδελφοί του παραγωγοί δεν θα χρησιμοποιήσουν πλέον από εδώ και πέρα εποχιακούς Κούρδους εργάτες για την συγκομιδή των φουντουκιών.

Εν τω μεταξύ και ο τουρκικός στρατός εντείνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις κατά του PKK. Το μετριοπαθές Ισλαμικό Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης (AK Party), που κυβερνάει τη χώρα από το 2002, σχεδιάζει να αναπτύξει έναν νέο επαγγελματικό στρατό στα σύνορα με το Ιράκ, όπου βρίσκεται ο παράδεισος του PKK. Πολλοί φοβούνται ότι θα επαναληφθούν οι ακρότητες της δεκαετίας του 1990, όταν εκκενώθηκαν βίαια 3.000 κουρδικά χωριά και χιλιάδες Κούρδοι φυλακίστηκαν, δολοφονήθηκαν ή απλά εξαφανίστηκαν.

Πέρα από τα σύνορα, πληθαίνουν οι τουρκικές αεροπορικές επιδρομές κατά των βάσεων του PKK στα βουνά του βορείου Ιράκ. Οι ΗΠΑ βοηθούν προμηθεύοντας με πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών τους και διευρύνοντας τους αεροδιαδρόμους που χρησιμοποιούν τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη. Ωστόσο, οι Αμερικανοί ανησυχούν με την πίεση που ασκεί η Άγκυρα στους Κούρδους του Ιράκ να παραδώσουν 200 αντάρτες και ορισμένους ηγέτες τους. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι ΗΠΑ να δουν θα ήταν ένας πόλεμος μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων του Ιράκ.

Το «άνοιγμα» προς του Κούρδους

Η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ανατολία απέχει πολύ απ' όσα υπόσχονταν η κυβέρνηση με το «άνοιγα» προς τους Κούρδους. Έκανε ειρήνη με τους Κούρδους του Ιράκ και άνοιξε ένα προξενείο στην πρωτεύουσα Ερμπίλ. Στο εσωτερικό της Τουρκίας ο Ερντογάν προχώρησε σε μία σειρά από πολιτικές και πολιτιστικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να οδηγήσει το PKK να καταθέσει τα όπλα, που είχε κηρύξει μονομερή κατάπαυση του πυρός τον Απρίλιο και η οποία ωστόσο δεν τέθηκε πλήρως σε ισχύ.

Με το άνοιγμά της Άγκυρας προς τους Κούρδους, επέστρεψαν 34 αντάρτες από το Ιράκ. Η εμφάνισή τους όμως στις πόλεις της ΝΑ Τουρκίας με πλήρη στρατιωτική εξάρτηση, περιοδεύοντας ως νικητές, προκάλεσε την έντονη αντίδραση της τουρκικής κοινής γνώμης. Η κυβέρνηση απάντησε με συλλήψεις μελών του Κόμματος για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία, που διάκειται φιλικά υπέρ των Κούρδων, κατηγορώντας τους για συμμετοχή στο PKK. Οι μισοί από τους αντάρτες που επέστρεψαν δικάστηκαν επειδή αρνήθηκαν να δηλώσουν μετάνοια. Δέκα άτομα φυλακίσθηκαν, ενώ το PKK τερμάτισε τον προηγούμενο την κατάπαυση του πυρός.

Ωστόσο, υπάρχουν και οι φωνές που ζητούν ειρήνη. Μία ομάδα Τούρκων διανοούμενων πραγματοποίησε εκστρατεία συγκεντρώνοντας υπογραφές ζητώντας από την κυβέρνηση να αλλάξει ένα αμφιλεγόμενο άρθρο σύμφωνα με το οποίο όλοι οι Τούρκοι υπήκοοι είναι και Τούρκοι. Ένας δήμαρχος του AK πρότεινε ότι οι Τούρκοι άντρες θα πρέπει να παίρνουν ως δεύτερη σύζυγο μία Κούρδισα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το AK θα πρέπει να μιλήσει με τον φυλακισμένο ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Παρότι ο τελευταίος βρίσκεται φυλακισμένος εδώ και 11 χρόνια σε ένα νησί-φυλακή στην Κωνσταντινούπολη, οι αντάρτες είναι πιστοί σε αυτόν, ενώ επηρεάζει ακόμη εκατομμύρια Κούρδους.

Στην πραγματικότητα, οι μυστικές υπηρεσίες και η ασφάλεια της χώρας έχουν ξεκινήσει μυστικές συνομιλίες με τον Οτσαλάν. Επιπλέον, ο Μουράτ Καραγιλάν, διοικητής του PKK στο βόρειο Ιράκ, δηλώνει ότι η ομάδα του θέλει να μιλήσει με πολιτικούς, όχι με φαντάσματα, ενώ πρότεινε και διμερή κατάπαυση του πυρός.

Ωστόσο, η Τουρκία οδεύει σε εκλογές τον Ιούλιο του 2011 και ο Ερντογάν δεν θέλει να διακινδυνεύσει την ενίσχυση του εθνικισμού ξεκινώντας διάλογο με μία ομάδα που έχει χαρακτηριστεί από το επίσημο τουρκικό κράτος και τους δυτικούς συμμάχους του ως τρομοκρατική. Από την άλλη πλευρά ο Τούρκος πρωθυπουργός γνωρίζει ότι εάν εγκαταλείψει τις μεταρρυθμίσεις και ξεκινήσει πόλεμο θα ενισχύει τους αντιπάλους του στο στρατό.



ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ








Share