«Στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα…»! Ας μην τρομάξουν οι «νοικοκυραίοι». Δεν ξαναγεννήθηκε το ΕΑΜ. Πρόκειται για απόηχους μιας αντιστασιακής καρικατούρας, η οποία διαμορφώνεται μέσα στο ΠΑΣΟΚ - ακόμη και μέσα στην κυβέρνησή του…
Κοινοβουλευτικά στελέχη του Κινήματος – μαζί τους υφυπουργοί και υπουργοί – αφού ψήφισαν το Μνημόνιο (δηλαδή την υποταγή της χώρας στους δανειστές της και στους πολιτικούς εκπροσώπους τους) και αφού νεκρανάστησαν τον Εργασιακό και Ασφαλιστικό Μεσαίωνα με την ψήφο τους, θυμήθηκαν ότι τους ψηφίζουν και αριστεροί πολίτες και ορισμένοι αποφάσισαν «να βγουν στο κλαρί», προκειμένου να περισώσουν ό,τι μπορούν από το ψευδοαντιστασιακό προσωπείο τους!
Ματαιοπονούν, φυσικά.
Διότι ισχύει πάντα -και κατά μείζονα λόγο σήμερα- η προγονική ρήση «την προδοσίαν πολλοί ηγάπησαν, τον δε προδότην, ουδείς», διότι το γνωρίζουν όσοι θυσίασαν τη συνείδησή τους στο βωμό της κομματικής πειθαρχίας και διότι πιστεύουν ότι θα επικαλύψουν την πράξη τους…
* Ο ένας καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης…
* Ο άλλος καταγγέλλοντας συναδέλφους του για αντεργατική αντίληψη…
* Ο τρίτος, θέτοντας σε εφαρμογή προσωπικές τακτικές και στρατηγικές…
* Ο τέταρτος πυροβολώντας (τόσο όψιμα) το Μνημόνιο, το οποίο υπερψήφισε… Και,
* Ο νιοστός εκδηλώνοντας την αποδοκιμασία του για υπουργούς οι οποίοι εφαρμόζουν το Μνημόνιο, ως να ήταν υπηρέτες του Μνημονίου και όχι του ελληνικού λαού…
Και, εάν μεν το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν κυβέρνηση.
Και, εάν μεν τα στελέχη του δεν ήταν υπουργοί και υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς και σύμβουλοι και δεν συναπάρτιζαν την πολιτική και διοικητική καθοδήγηση του κράτους - τα στελέχη του Κινήματος θα είχαν την πολυτέλεια να διαφοροποιούνται και να διατυπώνουν εκατό απόψεις για το ίδιο θέμα.
Και, φυσικά, θα είχαν την πολυτέλεια να πουλάνε και αντίσταση εκ του ασφαλούς - όπως άλλωστε έκαναν και κατά τις περιόδους 1974-1981, 1990-1993 και 2004-2009.
Δυστυχώς, όμως, το Κίνημα είναι κυβέρνηση. Και τα στελέχη του κυβερνητικά στελέχη. Και, άρα:
1. Εάν μεν διαφωνούν με την ασκούμενη από την ηγεσία τους πολιτική, παραιτούνται, πηγαίνουν σπίτια τους και, αν δεν τους χωράνε, «βγαίνουν στο κλαρί»…
2. Εάν δε, συμφωνούν με την ασκούμενη από την ηγεσία τους πολιτική, σταματούν τα αλληλοκαρφώματα, κλείνουν τα στόματά τους, εγκαταλείπουν τις προσωπικές στρατηγικές και προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τις συνέπειες των πολιτικών της ηγεσίας τους.
Όλα τα άλλα, επιεικώς, είναι πολιτικές απάτες!
Χ.Θεοχαρατος-Α.Τ.
Share
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, το μήνυμα σας μεταφέρεται άμεσα στους διαχειριστές μας.