Η Ανάσταση του Κυρίου!

 

Αν ο θάνατος είναι «το συγκλονιστικότερο γεγονός της ζωής», τότε η Ανάσταση του Χριστού είναι πράγματι «η εορτή των εορτών". Η ακολουθία του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας την ολόφωτη νύχτα του Πάσχα μας εισάγουν στο θρίαμβο της νίκης κατά του θανάτου.

Ο εσταυρωμένος της Ιερουσαλήμ, «επί Ποντίου Πιλάτου», αποδέκτηκε το θάνατο μ' όλες του τις πτυχές και μ' όλη του τη δύναμη - δύναμη φθοράς, εξουσίας επί της ζωής, χωρισμού ψυχής και σώματος. Αποδεχόμενος όμως το θάνατο, με το να υπακούσει «έως τέλους» στον Πατέρα Του, συνέτριψε τη δύναμή του και ανέτρεψε την εξουσία του, χαρίζοντας σε όλους ζωή αιώνιον. Κι έγινε η Ανάσταση του Ιησού Χριστού βεβαιότητα ανάστασης του σύμπαντος κόσμου, αφθαρτοποίηση της ύλης, έγερση των απ' αιώνος κεκοιμημένων, αιτία χαράς όλων των ανθρώπων.

Όταν λέμε Ανάσταση εννοούμε ότι το σώμα του που ήτανε νεκρό και μάλιστα πληγωμένο από τα καρφιά και την λόγχη, σηκώθηκε. Αυτό το γεγονός, διαδόθηκε από πολλούς την τρίτη ημέρα και κανένας δεν μπόρεσε να το διαψεύσει. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, που τον καταδικάσανε και τον σταυρώσανε και συνεπώς, ήταν ένοχοι, θα έπρεπε να αποδείξουν στο λαό ότι αυτά που διαδίδονται είναι ψευδή και ο καλύτερος τρόπος για να το αποδείξουν ήτανε να πάνε στο μνήμα και να δείξουν το σώμα του Χριστού ότι ήταν νεκρό. Ασφαλώς πήγανε, αλλά το σώμα δεν το βρήκανε. Και το ερώτημα είναι, τι έγινε το σώμα του; Ασφαλώς οι άπιστοι θα πουν πως πήγανε οι μαθητές του και το πήρανε. Ας εξετάσουμε λοιπόν και αυτή την εκδοχή. Οι μαθητές του ζήσανε με τον Χριστό τρία χρόνια ακούσανε την διδασκαλία του, είδανε την ζωή του και τα θαύματα που έκανε, κάνανε και εκείνη με την εξουσία που τους έδωσε αλλά στο τέλος όταν τους είπε υπάγωμεν στην Ιερουσαλήμ και Υιός του ανθρώπου μέλη να πάθει πολλά, να εμπαιχθεί, να μαστιγωθεί, να σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί. Αυτό οι μαθητές του δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν και όταν ο Χριστός συνελήφθη στην Γεσθημανή, τρομαγμένοι διαλυθήκανε. Ο Ιούδας που τον πρόδωσε, κρεμάστηκε. Ο Πέτρος τον αρνήθηκε τρεις φορές. Και όλοι τους κρυφτήκανε για τον φόβο τον Ιουδαίων. Τι έγινε λοιπόν την τρίτη ημέρα; Που το βρήκανε το θάρρος να ομολογήσουν χαρούμενα ότι ο Χριστός ζει; Αν οι μαθητές είχανε κλέψει το σώμα θα είχανε το θάρρος να ομολογήσουν στους γραμματείς ότι ο Χριστός Ανέστη !!! Ο Πέτρος που τον είχε αρνηθεί μετά την ανάσταση κήρυττε με θάρρος και εξουσία και έλεγε "Τον Χριστό τον οποίο σταυρώσατε, ο Θεός τον Ανέστησε και ημείς είμεθα μάρτυρες". Και ότι πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους.

Μετά την Ανάσταση επί σαράντα μέρες ο Χριστός φανερωνότανε στους μαθητές του και την τεσσαρακοστή ημέρα ανελήφθη στον ουρανό. Οι έντεκά αυτοί μαθητές του δώσανε όλοι την ζωή τους, κηρύττοντας την Ανάσταση του Χριστού. Στερηθήκανε της απολαύσεις της ζωής και στο τέλος πεθάναν με μαρτυρικό θάνατο, βέβαιοι γι' αυτό που κηρύττανε.

"Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς˙ Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν˙ Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος"

ΠΗΓΗ