Ποιος είπε ό,τι δεν έχουν σχέδια εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ;

Όποιος πιστεύει ότι όχι μόνον η ΕΕ, αλλά και οι παγκόσμιες αγορές δεν έχουν ήδη έτοιμα
εναλλακτικά σχέδια σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ, εθελοτυφλεί.

Θα ήταν άλλωστε αφελείς και επικίνδυνα επιπόλαιοι, αν δεν τα είχαν εκπονήσει.

Πρώτον, γιατί ανεξαρτήτως του τι λέμε και τι κάνουμε εμείς, η έξοδος μας από το ευρώ, μπορεί να προκύψει και ως …
ατύχημα!

Δεύτερον, γιατί τη συζήτηση για  επιστροφή στη δραχμή τη συντηρούμε εμείς οι ίδιοι. Και στο εξωτερικό, έχουν μια …κακή συνήθεια. Σπανίως …παίζουν με σοβαρά θέματα.

Τρίτον, γιατί μια ελληνική έξοδος θα προκαλούσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με άγνωστες μέχρι στιγμής συνέπειες. Και αυτό είναι που μέχρι στιγμής τους τρομάζει. Γιατί μόνο κατά προσέγγιση μπορούν  εκτιμήσουν το κόστος εξόδου μας, αλλά και πάλι φοβούνται τη δυναμική που θ’   αναπτυχθεί μέσω του «ντόμινο». Επ’ αυτού είναι χαρακτηριστικές οι ανησυχίες που εξεδήλωσαν χθές από Μόσχα και Πεκίνο. Άρα, κάτι πρέπει να κάνουν για να περιορίσουν τις ζημιές.

Τέταρτον, γιατί αυτή η αβεβαιότητα, χαρά των κερδοσκόπων, δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα. Ήδη …ταλαιπωρούμε την ΕΕ για παραπάνω από δυο χρόνια! Μεγάλη η χάρη μας! Έχουν και αυτοί άλλες προτεραιότητες. Δεν αποτελούμε το κέντρο του κόσμου!

Πέμπτον, γιατί ως χώρα, λόγω των αλλοπρόσαλλων χειρισμών μας, κινδυνεύουμε να απομονωθούμε εντελώς σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο. Με τόσα συσσωρευμένα προβλήματα και ανοιχτά εθνικά μέτωπα, δεν έχουμε την πολυτέλεια να πορευόμαστε μόνοι σ’ ένα ταραχώδες περιβάλλον.

Για αυτό πρέπει, ως χώρα, να συνειδητοποιήσουμε ότι  ο χρόνος βαίνει καλώς….εναντίον μας. Και …υπέρ τους!

Δυστυχώς, αυτό μάλλον αρνούμαστε να το καταλάβουμε!

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες, για παράδειγμα, έχουν ήδη μειώσει την έκθεσή τους σε ελληνικά ομόλογα από 100 δις ευρώ το 2010 στα 4 περίπου δις.

Πολύ φοβούμαι ότι κινδυνεύουμε να την πάθουμε όπως, στο γνωστό μύθο, ο τσομπάνης με το λύκο.

Δηλαδή , να μας δείξουν την πόρτα εξόδου και οι μόνοι …απροετοίμαστοι και αιφνιδιασμένοι να αποδειχθούμε τελικά εμείς!
Όσο, λοιπόν, συνεχίζεται η συζήτηση για επιστροφή στη δραχμή, η ελληνική οικονομία θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην άβυσσο.

Δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στο ταμπλό του χρηματιστηρίου. Οι μετοχές ακόμα και άλλοτε κραταιών επιχειρήσεων κοστίζουν περίπου όσο ένα….σουβλάκι!

Υγιείς επιχειρήσεις  δυσκολεύονται όχι μόνον να δανειστούν, αλλά και να εξάγουν επειδή ουδείς γνωρίζει τι θα προκύψει την επομένη και δεν θέλει να αναλάβει το ρίσκο.

Ο τουρισμός, βασική πηγή εσόδων της χώρας μας, κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα. Αυτό που έκανε χτές η «Veratours» μπορεί σύντομα να βρει και άλλους υστερόβουλους μιμητές. Γιατί ως γνωστόν στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται!

Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον αστάθειας και αβεβαιότητας ουδείς πρόκειται να έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα, έστω και αν όλα έχουν υποτιμηθεί. Γιατί οι επενδυτές, σε αντίθεση με τους κερδοσκόπους, αναζητούν σταθερότητα και θετικές προοπτικές.

Δυστυχώς, η έξοδος μας από το ευρώ, ως διαπραγματευτικό χαρτί, έχει πλέον χάσει την αξία του. Δεν «τσιμπάνε»  ούτε κάν οι ερασιτέχνες!

Λοιπόν, πέρα από τις γραφικότητες ορισμένων νεόκοπων οικονομολόγων της συμφοράς, ως χώρα πρέπει το ταχύτερο δυνατόν, να πάρουμε μια απόφαση.

Αν θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ, με ότι αυτό συνεπάγεται, να το συμφωνήσουμε και αυτό να αποτελέσει μια εθνική γραμμή την οποία οφείλουν να τηρήσουν όσοι πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Διαφωνούντες θα υπάρχουν πάντα, αλλά σημασία έχει να διαμορφωθεί το εθνικό μέτωπο.

Αν πάλι, επιθυμούμε να επιστρέψουμε στη δραχμή, και επειδή αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη πρέπει, ως χώρα να αποφασίσουμε, ότι αυτη είναι η εθνική μας επιλογή. Και να το ανακοινώσουμε επισήμως! Να ορίσουμε και ένα χρονοδιάγραμμα! Για να ξέρουν όλοι τι γίνεται!

Αυτό το μέσα ή  έξω είναι ό,τι χειρότερο: η απόλυτη συνταγή καταστροφής.

Του Κώστα Ροδινού

ΠΗΓΗ