Θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σαν να μην έχετε...

Τι θα βγάλει η επόμενη κάλπη;

Πως μπορεί να σωθεί η χώρα;

Γιατί όλα τα κόμματα τρέμουν τις εκλογές;

Τελικά, η πλήρης απογοήτευση επήλθε παρακολουθώντας τις τελευταίες ημέρες την εφαρμογή των «στρατηγικών», αλλά και των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων, τοποθετήσεων και προκλήσεων, που δημιούργησε η ...
σοφή ψήφος του Ελληνικού λαού.

Τα πολιτικά κόμματα του συστήματος, τα κόμματα που επί δεκαετίες είτε συμμετείχαν είτε παρακολουθούσαν (με το αζημίωτο) το «μεγάλο πάρτι» που γινόταν εις βάρος της χώρας, συνειδητοποίησαν πως είναι απολύτως γυμνά απέναντι στον Ελληνικό λαό, πως έχουν καταπέσει και οι τελευταίες άμυνες και καλύψεις τους και πως στην ουσία βρίσκονται μπροστά στην τιμωρητική διάθεση όλων εκείνων που είτε αναθεώρησαν την στάση τους, είτε ξύπνησαν από τον βαθύ πολιτικό ύπνο, είτε αηδίασαν από τις κομματικές σκοπιμότητες που αδιαφορούσαν για το κοινωνικό σύνολο και την χώρα γενικότερα. Ναι, δυστυχώς για τα κόμματα, ο «βασιλιάς είναι γυμνός» και το «πόπολο» έχει πολύ άσχημες διαθέσεις, αφού πλέον γνωρίζει πολύ καλά τα παιχνίδια που παίχτηκαν στην εναλλαγή της εξουσίας ή τα «δώρα» που δόθηκαν για την εξασφάλιση της σιωπής εκείνων που παρακολουθούσαν… Η συνέχεια, προβλέπεται πολύ δύσκολη για τους πολιτικούς, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που δηλώνουν πια πως ακολουθεί «σκληρό πορνό», αφού η «Χρυσή Αυγή» δεν δείχνει διατεθειμένη να ακολουθήσει τους «κανόνες του παιχνιδιού», τουλάχιστον αυτού του παιχνιδιού που επί δεκαετίες έπαιζαν απρόσκοπτα χαμερπείς πολιτικοί και αδιάβαστοι υπουργοί…

Λογικό είναι, λοιπόν, οι ένοχοι της καταστροφής να αισθάνονται ανασφαλείς μπροστά σε μία νέα εκλογική διαδικασία, το αποτέλεσμα της οποίας ενέχει πολύ σοβαρές πιθανότητες να τους αποστερήσει όχι μόνο την φρουρά – σωματοφυλακή τους, αλλά ακόμη και αυτή τους την ελευθερία. Φαίνεται πως πλησιάζει καλπάζοντας η Νέμεσις, η οποία θα απαιτήσει «τα κεφάλια» των υπευθύνων. Και εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ανεξαρτήτως ιδεολογικής (ή άλλης) τοποθέτησης, απαιτείται να επέλθει η κάθαρση πριν υπάρξει η επόμενη εκκίνηση…

Τι θα φέρει, άραγε η επόμενη κάλπη; Ακυβερνησία ή κυβέρνηση και τιμωρία; Παρατηρώντας τα αποτελέσματα διαπιστώνουμε πως το πλέον πιθανό είναι να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές, οι οποίες θα ενισχύσουν το «αντιμνημονιακό στρατόπεδο» και ταυτόχρονα θα επαναφέρουν την «τάξη» (ή την σωστή τιμωρητική σειρά) μεταξύ των μνημονιακών κομμάτων. Εάν, μάλιστα, δεν μπορέσουν ο κ. Παπαδήμος και οι υπουργοί του να αναβάλουν την εφαρμογή των νέων μέτρων, τότε δεν είναι καθόλου έκπληξη εάν δεν μπορέσουν να μπουν στη Βουλή τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ΠΑΣΟΚ, που υπέγραψαν τον οικονομικό και κοινωνικό επερχόμενο όλεθρο...

Η Νέα Δημοκρατία θα συναντήσει μεγάλα εμπόδια. Λογικά, ο Αντώνης Σαμαράς θα έπρεπε να αποτελεί παρελθόν για την δεξιά παράταξη, αφού κατόρθωσε με πολύ λίγες (αλλά κρισιμότατες) αποφάσεις, να γκρεμίσει την δουλειά πολλών χρόνων και να φτάσει σε ποσοστό πολύ μικρότερο από την καταστροφική (και αναμενόμενη) ήττα του Κώστα Καραμανλή. Είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει συσπείρωση στην δεξιά παράταξη, η οποία αν και είχε μεγάλο «μαξιλαράκι» πλήρωσε πανάκριβα την διάσωση της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου και την μετέπειτα συγκυβέρνηση με τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Οι εσωτερικές «εκκαθαρίσεις», τελικά κατάφεραν τα αντίθετα από τα προσδοκόμενα αποτελέσματα και ο Αντώνης Σαμαράς δύσκολα θα δεχθεί την βοήθεια των υπολοίπων δεξιών κομμάτων, παρά την έκκληση της δεξιάς συστράτευσης που έκανε. Αν τολμήσουμε να του δώσουμε ένα ποσοστό, από τώρα, τότε βλέπουμε να κινείται μεταξύ 20% (στην καλύτερη περίπτωση) και 15% (στην χειρότερη περίπτωση). Αντίπαλος της μεγάλης δεξιάς παράταξης, αλλά και των υπολοίπων κομμάτων, στη νομή ψήφων από τους μη ψηφίσαντες την 6η Μαΐου, είναι η «Χρυσή Αυγή» του κ. Μιχαλολιάκου, η οποία φαίνεται να αποκομίζει μικρά και μεγάλα οφέλη από την ακυβερνησία και την γενικότερη ακαταστασία και αδιαφορία των κυβερνώντων στα καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Ο ακτιβισμός των «ναζί» (όπως τους αποκαλούν τα ΜΜΕ) φαίνεται πως αποδίδει περισσότερο από τις πολιτικές παρόλες των υπολοίπων πολιτικών, οι οποίοι φαίνεται πως επέλεξαν και πάλι να μιλάνε αδιάκοπα χωρίς τα λόγια τους να σημαίνουν τίποτε (οι παλιές κακιές συνήθειες δύσκολα κόβονται…).

Με δεδομένο πως ο Αλέξης Τσίπρας και το ΣΥΡΙΖΑ εισέπραξαν μία ψήφο διαμαρτυρίας, πρέπει να κατανοήσουμε πως η επόμενη κάλπη δεν θα δώσει τα «αναμενόμενα» αποτελέσματα, παρά την αντίθετη φημολογία και διαφήμιση. Κι αυτό, επειδή ένα σημαντικό ποσοστό των νέων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Και αυτοί οι πολίτες αισθάνθηκαν πολύ άσχημα διαπιστώνοντας πως η τιμωρητική τους ψήφος έστειλε την παράταξη (με την οποία μεγάλωσαν) σε πολύ δυσχερή θέση. Η συναισθηματική φόρτιση θα επαναφέρει αρκετούς στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ και το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πολύ καλά πως πρέπει να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον και άλλων αριστεριζόντων αντιμνημονιακών δυνάμεων, προκειμένου να μην βρεθεί με μονοψήφιο ποσοστό. Και για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να συσπειρώσει κυρίως τους ψηφοφόρους (όσους περισσότερους μπορέσει) του κ. Κουβέλη στο δικό του «μαντρί». Αν θελήσουμε να προβλέψουμε μία καλή «απόδοση» του Αλέξη Τσίπρα στην επόμενη κάλπη (αν γίνουν εκλογές), τότε αυτή θα πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 9% (στην χειρότερη περίπτωση) και 15% (στην καλύτερη περίπτωση). Εξάλλου, ήταν στρατηγικό λάθος να περιφέρει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης προσπαθώντας να γίνει ο «Ανδρέας της Αριστεράς» και προκαλώντας την ματαιοδοξία αλλά και την μισαλλοδοξία όλων εκείνων που πλησίασε.

Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη και πολύ δύσκολα θα συγκεντρώσει ένα σοβαρό ποσοστό λογικών ψήφων. Μόνο σε συναισθηματικές ψήφους μπορεί να ελπίζει και γνωρίζει πως αυτές οι ψήφοι θα είναι και ψήφοι του «τελικού αποχαιρετισμού». Είτε η ματαιοδοξία των επιφανών στελεχών του, είτε ο πανικός μπροστά σε μία νέα τιμωρητική βουλή, δημιουργεί εκρηκτικές καταστάσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι –μάλλον- θεατής του Τιτανικού του σοσιαλισμού που πιστά ο ίδιος ακολούθησε και διεύρυνε μέσα από τις θέσεις κλειδιά που επί σειρά ετών κατείχε. Παρ’ όλα αυτά, στην αποχαιρετιστήριά του εκλογική εμφάνιση το ΠΑΣΟΚ αναμένεται να ξεπεράσει το 15% (στην χειρότερη περίπτωση) ενώ δεν θα ξάφνιαζε εάν πλησίαζε ακόμη και το 18% (στην καλύτερη περίπτωση) που θα σήμαινε περήφανη αποχώρηση και ταυτόχρονα την εκκίνηση για την δημιουργία ενός νέου κόμματος με ευοίωνο (μεσοπρόθεσμα) μέλλον…

Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Πάνου Καμμένου, δείχνουν πως στις ημέρες που πέρασαν εκμεταλλεύτηκαν πλήρως την αγωνία, τον πανικό και την ματαιοδοξία των προηγουμένων κομμάτων. Με κινήσεις που παρέμειναν άγνωστες, έχουν κατορθώσει να ενισχύσουν περισσότερο την γραμμή της επίθεσής τους, βγήκαν χωρίς απώλειες από την περιφορά της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης, είναι σταθερά στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο και καλύπτουν ένα ευρύτερο φάσμα απαιτήσεων των ψηφοφόρων εκείνων που δεν βλέπουν μόνο το οικονομικό μέρος της κρίσης, αλλά έχουν διαπιστώσει πως μία ισχυρή οικονομία θέλει και μία ισχυρή άμυνα, απαιτεί «ξεκαθάρισμα» στο λαθρομεταναστευτικό, ενώ στα εθνικά θέματα (Θράκη, Μακεδονία, Βόρεια Ήπειρος, Αιγαίο, Καστελόριζο, ΑΟΖ και Κυπριακό) ο Πάνος Καμμένος και το επιτελείο του είναι σαφώς περισσότερο προσανατολισμένοι και έτοιμοι για άμεσες τοποθετήσεις – λύσεις. Εάν ο Πάνος Καμμένος μπορέσει να «χτίσει» καλύτερα ψηφοδέλτια στην περιφέρεια, ίσως μπορέσει να κάνει μέχρι και την μεγάλη έκπληξη. Η επόμενη κάλπη ενδέχεται να βρει τους Ανεξάρτητους Έλληνες με ένα 15% (στην χειρότερη περίπτωση), ενώ πολύ πιθανό πρέπει να θεωρείται και ένα ποσοστό κοντά στο 19%, αφού αναμένεται να απορροφήσει μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων που δεν προσήλθαν την 6η Μαΐου στην κάλπη.

Η Δημοκρατική Αριστερά και ο κ. Κουβέλης πρέπει να ήδη θεωρούνται ήδη παρελθόν, αφού η στάση του κ. Κουβέλη στην περιφορά της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης απέδειξε πως μάλλον δεν ενδιαφέρεται για οτιδήποτε άλλο πέρα από την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του, ενώ δεν είναι και λίγοι εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν ως κρυφο-μνημονιακό. Στις επόμενες εκλογές πολύ δύσκολα θα μπορέσει να συγκεντρώσει ένα ποσοστό πάνω από το 3%, με δεδομένη την μετακίνηση πολλών ψηφοφόρων του στο ΠΑΣΟΚ.

Η «Χρυσή Αυγή» αποτελεί την μεγάλη έκπληξη της 6ης Μαΐου και το μεγάλο ερωτηματικό των επόμενων εκλογών (αν αυτές γίνουν). Η ακτιβιστική δράση και υπεράσπιση των πολιτών κατά εγκληματιών ή της δράσης των λαθρομεταναστών, φαίνεται πως αποτελεί το μεγάλο αυτού του κ. Μιχαλολιάκου, ο οποίος εκμεταλλεύεται στο έπακρο την κρατική εγκατάλειψη και τον τρόμο των πολιτών απέναντι στο αυξανόμενο έγκλημα. Οι επιθέσεις των ΜΜΕ φαίνεται να στηρίζουν παρά να αποδομούν την «Χρυσή Αυγή», η οποία ίσως να εμφανίσει μία περαιτέρω αύξηση της τάξης του 3%. Εάν τα υπόλοιπα κόμματα ανακοινώσουν άμεσες δράσεις κατά της λαθρομετανάστευσης, ενδέχεται να μειωθεί το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής». Όμως, η χαμένη αξιοπιστία των πολιτικών και των κομμάτων μάλλον θα λειτουργήσει αρνητικά για όσους τολμήσουν να υποσχεθούν πως θα πατάξουν ένα φαινόμενο που οι ίδιοι δημιούργησαν, έθρεψαν και συντήρησαν μέχρι και τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.

Παρ’ όλα αυτά και με δεδομένο πως το παρόν πολιτικό σύστημα στο σύνολό του φέρει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση που αυτή τη στιγμή βρίσκεται η Ελλάδα, η λύση φαίνεται πως βρίσκεται σε μία πολιτική δύναμη που είτε θα μπορέσει να πείσει για τις καλές της προθέσεις, είτε θα μπορέσει να δημιουργηθεί μέσα από το πουθενά (ίσως και μέσα από τα κόμματα που είτε δεν έφτασαν το 3% είτε δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν στις τελευταίες εκλογές). Στο σημείο που βρίσκεται η χώρα χρειάζεται μία ηγεσία η οποία θα είναι αποφασισμένη να παίξει «σκληρό ροκ» τόσο στο εσωτερικό (λαθρομετανάστες, έγκλημα, πολιτική διαφθορά κ.α.), όσο και στο εξωτερικό σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Μία τέτοια ηγεσία θα πρέπει να κινηθεί υπογείως και να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις – επαφές οι οποίες θα λειτουργήσουν ως «άσοι στο μανίκι» στις πολύ δύσκολες στιγμές που θα συναντήσει. Με λίγα λόγια, η Ελλάδα χρειάζεται μία κυβέρνηση πατριωτική και όχι αποκλειστικώς οικονομική.

Υπενθυμίζουμε πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι πρωτίστως οικονομικό, αλλά κυρίως πολιτικό. Σήμερα η χώρα δεν έχει κυβέρνηση, αλλά υπαλλήλους. Το αύριο διαφαίνεται ακόμη χειρότερο, αφού η παρούσα πολιτική σκηνή δεν είναι σε θέση να προκαλέσει την δημιουργία μίας (ικανής) κυβέρνησης. Οι δε εξελίξεις στην «γειτονιά» μας, απαιτούν πολύ γρήγορες ενέργειες, που θα αιφνιδιάσουν εκείνους που εποφθαλμιούν την Ελλάδα. Ουτοπία; Ίσως… Αλλά αν δεν μπορέσουμε να βρούμε τον σκοπό μας ως χώρα και να δούμε τον πρώτο στόχο μας, τότε θα παραμείνουμε θεατές στην… εξολόθρευσή μας. Και τα «αρπακτικά» εδώ και καιρό ακονίζουν τα νύχια και τις… μασέλες τους.

Κωνσταντίνος

ΠΗΓΗ