Πολεμικός οπλισμός ανακαλύπτεται σε όλη την Ελλάδα. Θέλουμε να ζήσουμε;

Από το μαύρο 2009, ανακαλύπτουμε οπλοστάσια στην Ελλάδα. Από την μία άκρη στην άλλη. Με βαρύ, πολεμικό οπλισμό. Τελευταία ανακάλυψη, αποθήκη πολεμικού οπλισμού στην Λούτσα (και όχι “γιάφκα”).

Ένας εσωτερικός εχθρός χτίζεται αθόρυβα με 1500 Λίβυους φονιάδες μισθοφόρους που “αγνοούνται” από τα νοσοκομεία και τα πανάκριβα ξενοδοχεία που είχαν κατακλύσει. (τα έχουμε αποκαλύψει όλα στο πέρασμα του χρόνου).

UCKάδες που ήδη επιδίδονται σε δολοφονίες πολιτών, ληστείες και δοκιμή των αντανακλαστικών κοινωνίας και αρχών.

Ισλαμοφασιστών – ταλιμπάν σαν.... τους φονιάδες του Κοσσόβου και της Βοσνίας.

Δυστυχώς ο αποβλακωμένος Έλληνας που του φταίνε τα νεφελίμ και η λυκάνθρωπος συνυφάδα του Κεμάλ, δεν καταλαβαίνει ότι είμαστε ήδη σε εμπόλεμη κατάσταση. Δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που έγινε στην Κύπρο το 65-74, στην Βοσνία στις αρχές του ’90 και στο Κοσσυφοπέδιο στα τέλη του ’90 έρχεται και στην χώρα μας.

Ο αποχαυνωμένος, απονευρωμένος Έλληνας δεν μπορεί να καταλάβει ότι ένα ωραίο πρωΐ θα αρχίσουν οι επιθέσεις στα αστυνομικά τμήματα και μέσα σε λίγες εβδομάδες θα σφάζονται πολίτες στους δρόμους από αλλαλάζοντες “οικονομικούς μετανάστες”. Οικονομικούς δολοφόνους δηλαδή, αφού το πρόθεμα “οικονομικός” μόνο άφεση αμαρτιών δεν μπορεί να δώσει. Η οικονομία είναι το κίνητρο σφαγής των λαών.

Όλα κατασκευάστηκαν μεθοδικά. Δημοσιογράφοι πληρώθηκαν για να αποκαλούν τα κεμαλοναζιστικά σκουλήκια ως “μαχητές του τζιχάντ”. Να αποκαλούν τους Λίβυους και τους Σύρους “μισθοφόρους γενίτσαρους” ως “μαχητές της ελευθερίας”.  Να αποκαλούν τον Πακιστανό βιαστή ανηλίκων ως “θύμα αστυνομικής βίας” και εντέλει να πετυχαίνουν να μένει ακόμα και ο βιαστής στην χώρα, μέσω ακριβοπληρωμένων δικηγόρων που ουδείς έψαξε ποιούς μετόχους έχει η LTD που τους αμοίβει.

Και βέβαια τα καταζητούμενα καθάρματα της Siemens, που μοίραζαν αφειδώς σακούλες σε θύλακες “σκέψης και λατρείας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας”, η κυρία του κυρίου που πούλαγε γερμανικά όπλα και αυτή πούλαγε “οθωμανικούς παραδείσους”, πάντα εδώ. Από τον Αλάριχο, εδώ. Με τον Μέτερνιχ, εδώ. Το 1897 με τον Φον Γκρούμπκωφ ηγέτη τον Τούρκων να κατασφάζει γυναικόπαιδα, πάλι εδώ. Το 1921, εδώ με την Thyssen να δίνει την μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια που είχε δει η ανθρωπότητα, στον Κεμάλ.

 Φανταστείτε, 10 χειροβομβίδες για κάθε Έλληνα στρατιώτη! Ποιά, η Thyssen που σήμερα το παιδάκι της ρημάζει τα Ελληνικά ναυπηγεία, τα υποβρύχια που γέρνουν, έχοντας εξαγοράσει πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους. Ποιός να μιλήσει;

Έτσι, μέσα σε απόλυτη σιωπή θα ξεκινήσει ο εκκωφαντικός εφιάλτης. Και οι πολιτικοί θα εκλιπαρούν για την επιβίωση. Ποιά πετρέλαια; Ποιά μνημόνια; Ποιοί αγωγοί; Πάρτε τα όλα, σταματήστε όμως τους “κόνδορες”, τους “μαχητές του τζιχάντ”…

Υπάρχει ελπίδα; Ναι. ΕΜΕΙΣ. Εμείς που μείναμε ζωντανοί με μάτια ανοιχτά για να μπορούμε να αντικρύσουμε τον εφιάλτη. Εμείς που ζούμε για την Ελλάδα με πνοή την αλήθεια και όχι φαντασιώσεις. Που δεν ψάχνουμε τα “πρωτόκολλα” για να μας έλθει εντέλει ένας κράχτης Εβραίος με τριάντα χιλιάδες χρυσά Μάρκα. Που δεν ρωτήσαμε αν η ξαδέλφη του Κεμάλ ήταν Εβραία πριν βγούμε στο βουνό Καπαφιντίχ για αντάρτικο στους Τσέτες.

Η δημιουργία ενός ανύπαρκτου εχθρού ήταν πάντα στα πλαίσια της δολιοφθοράς. Όπως και ο μύθος του πανίσχυρου. Γι’ αυτό ο Κολοκοτρώνης απελευθέρωσε την Ελλάδα, διότι αντί να σκούζει και να βλαστημά την μοίρα του τρέμοντας σαν το ψάρι, πήρε το σπαθί και έδειξε τον δρόμο. Δεν κάθησε να φιλοσοφεί για τους σκοτεινούς τακλαμακανοσιωνιστές που κρύβονται πίσω από τους φανεροβαμπιριστές οι οποίοι διοικούν πραγματικά τον Σουλτάνο που στέλνει εν αγνοία του ο κακομοίρης τους κακόμοιρους τσέτες (θύματα και αυτοί) για να ξεκοιλιαζουν εγκύους. Αν ο Κολοκοτρώνης πίστευε ότι για όλα φταίει ο μασωνοεβραίοκινεζόσαυρος Λουμούμπα, το πιιθανότερο είναι σήμερα να μιλούσαμε Τούρκικα.

Την επόμενη μέρα θα ζήσουν οι πολυκατοικίες που έγιναν μετερίζια. Εκεί που όταν θα φτάνουν οι ορδές για να σφάξουν, θα αντικρύζουν μία γραμμή πυρός από κάθε μπαλκόνι. Ένα Σούλι σε κάθε γειτονιά είναι το μυστικό.

Ειδ’ άλλως καθήστε στην Σμύρνη περιμένοντας τον Στεργιάδη να σας σώσει.

Και ακόμα σήμερα κυβερνά Γ. Παπανδρέου με πολλούς, μα πολλούς Στεργιάδηδες, ενώ εμείς ψάχνουμε τον μπαμπούλα.

Αν είναι να πεθάνουμε λοιπόν, ας πεθάνουμε όρθιοι και όχι με την τσίμπλα στο μάτι.

ΠΗΓΗ