Ο δικομματισμός, τα δανεικά και η “κουτάλα” τελειώνουν ταυτόχρονα!

Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 αλλά κυρίως μετά το 1981 και την άνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, δημιουργήθηκε ένα σύστημα εξουσίας που εγώ το ονομάζω «ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΣΟΚ», άλλοι το λένε «ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΥΤΑΛΑΣ», άλλοι αλλιώς. Η ουσία είναι ότι αυτό το σύστημα υπηρέτησαν και οι δύο μεγάλες «παρατάξεις» που κυβέρνησαν εναλλάξ (αν και όχι ισοβαρώς) τη Χώρα μέχρι σήμερα.

Το ΠΑΣΟΚ, όντας ο δημιουργός και εισηγητής του προαναφερθέντος συστήματος, το εφάρμοσε σωστότερα, επιστημονικότερα, αποτελεσματικότερα, ενώ η ΝΔ προσπάθησε να το αντιγράψει αλλά παρέμεινε πάντα ο «ερζάτς» εκφραστής του. Αυτό εξηγεί πειστικά κατά τη γνώμη μου και τον αναλογικά μικρότερο χρόνο που κατάφερε να νεμηθεί την εξουσία!

Το σύστημα ΠΑΣΟΚ, στηρίχθηκε στη λογική της «κουτάλας»: Μαζεύουμε έναν στρατό από ετερόκλητους εταίρους – ιδεολογικούς μισθοφόρους, τον οργανώνουμε γύρω από ένα κεντρικό σύνθημα (αλλαγή, η Ελλάδα στους Έλληνες, ισχυρή Ελλάδα, επανίδρυση του Κράτους, λεφτά υπάρχουν), τον φανατίζουμε με υποσχέσεις και ταξίματα πλιάτσικου, λαφυραγωγίας και λεηλασίας και τον εξαπολύουμε μπουλουκηδόν με σημαία την «κουτάλα» εναντίον της πόλης – στόχου: της εξουσίας, του Κράτους, της ανοχύρωτης κοινωνίας. Και αν αυτός ο στόχος είναι φτωχός, αν δεν παράγει αρκετά, αν μέσα στα γκρεμισμένα τείχη του δεν υπάρχουν αρκετά λάφυρα, αρκετός «ζαϊρές» για να χορτάσουν τα φανατισμένα στίφη, τα «δικά μας τα παιδιά», τότε τα δανειζόμαστε στο όνομα των κατακτημένων και μηδέποτε ερωτηθέντων πολιτών – θυμάτων με εγγύηση τις ζωές τους, το βιος τους, τα ίδια τους τα τέκνα.

Η συνταγή ήταν απλή και δούλεψε 30 χρόνια συναπτά ρολόι. Και ουδείς αμφιβάλλει ότι θα δούλευε ακόμη (τα κορόιδα ψήφισαν με 10% διαφορά(!) μόλις πριν 2,5 χρόνια το έωλο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν») αν δεν στέρευαν ξαφνικά τα δανεικά!

Τριάντα χρόνια λοιπόν ο δικομματισμός και οι ετερόκλητοι «στρατοί» που δημιούργησε στην θέση των κομμάτων αρχών που επιτάσσει η Δημοκρατία, τα «έφαγαν μαζί» εις βάρος των κορόιδων που ψήφιζαν γλύφοντας αποφάγια και κόκκαλα. Τριάντα χρόνια κατακτημένο και λεηλατημένο το Κράτος στέγνωσε, σταμάτησε να παράγει ακόμη κι αυτά τα λίγα που παρήγαγε πριν την επέλαση της κομματικής ακρίδας. Όλοι ζούσαν με τα δανεικά των ξένων, κατακτητές και κατακτημένοι, ηγεμόνες και υπήκοοι, αυλικοί και σταβλίτες. Και ξαφνικά, τα δανεικά τελείωσαν! Σωρεύτηκε τόσο πολύ χρέος, που οι ξένοι που δάνειζαν τόσα χρόνια το ΣΥΣΤΗΜΑ (όχι χωρίς ανταλλάγματα βεβαίως), κατάλαβαν ότι δεν θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Και δεν το δανείζουν άλλο!
Κατήφεια έπεσε στα στρατόπεδα του συστήματος. Ο λουφές κόπηκε. Λάφυρα δεν υπάρχουν πια. Ότι άρπαξε καθείς άρπαξε και ακόμη και τα κλεμμένα άρχισαν να μην είναι ασφαλή. Οι μικρομεσαίοι των κομματικών στρατών άρχισαν να «σκοτώνουν» τα αρπαγμένα τιμαλφή για να διατηρήσουν μια κάποια εικονική ευμάρεια. Τα συνθήματα ακούγονται πια στο σωστό ήχο: σαν άδειοι τενεκέδες στον κατήφορο. Η σημαία με την κουτάλα ξέφτισε. Από λαμπρό κι ελπιδοφόρο λάβαρο κατάντησε τρύπιο και ακάλυπτο γραμμάτιο. Σιγά – σιγά οι κομματικοί στρατοί άρχισαν να διαλύονται σε ευδιάκριτα μπουλούκια, αυτό που ευγενώς ονομάζεται «πολυκερματισμός του πολιτικού συστήματος». Κάθε μπουλούκι με δικό του καπετάνιο, προσπαθεί να περιφρουρήσει τη «λεία» του ανοίγοντας πολυμέτωπο αγώνα εναντίον όλων των άλλων μπουλουκιών. Το σύστημα ΠΑΣΟΚ πνέει τα λοίσθια και μαζί του πεθαίνει ο δικομματισμός και χάνεται η «κουτάλα».

Η Ελλάδα όμως, η ανοχύρωτη πόλη, το παραδομένο κράτος, η λεηλατημένη κοινωνία έχει πίσω της ιστορία χιλιετιών. Έχει μέσα της εκατομμύρια πολίτες, μυριάδες ΕΛΛΗΝΕΣ που ξεγελάστηκαν, που παρασύρθηκαν, που προς στιγμή χάσανε τον προσανατολισμό τους. Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να πεθάνει. Το τέλος του δικομματισμού και της μεταπολίτευσης θα είναι άλλος ένας σταθμός στην ιστορία της. Είναι ευκαιρία για όλους όσοι μπορούν ακόμη και στέκουν στα δικά τους πόδια, για όσους δεν έχουν σακούλια με κλεμμένα να κρύψουν, για όσους δεν κρύβουν σκελετούς και αμαρτήματα στις ντουλάπες τους, να σηκώσουν κεφάλι. Να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι, να επιλέξουν, να εξαφανίσουν κάθε τι που θυμίζει το θνήσκον ΣΥΣΤΗΜΑ, να σβήσουν όλους αυτούς που συνασπίστηκαν σε ένα πλιάτσικο άνευ προηγουμένου, να τιμωρήσουν αυτούς που «μαζί τα φάγανε», να καθαρίσουν την «κόπρο του Αυγεία» και να ξαναστήσουν στα πόδια του ένα καινούριο πολιτικό σύστημα.

 Ένα σύστημα που θα στηρίζεται σε κόμματα αρχών, σε αξιοκρατία, σε διαφάνεια, σε λογοδοσία, σε καθαρές ιδέες και πολιτικές που να αφορούν όλους τους πολίτες χωρίς χρωματικούς διαχωρισμούς και εξόφθαλμη ευνοιοκρατία. Και ύστερα, όλοι μαζί, σε μια τιτάνια και επίμονη προσπάθεια, να στήσουμε μια καινούρια κοινωνία που να βασίζεται στην εργασία, στην τιμιότητα και στην αλληλεγγύη. Αυτό είναι το στοίχημα των επόμενων εκλογών που κατά τη γνώμη μου δεν θα τελειώσουν με μια «αυτοδυναμία» ή με το χάος αλλά με τη σηματοδότηση από τους εχέφρονες πολίτες μιας καινούριας αρχής συνεννόησης, σύμπραξης και πολιτικής αλλαγής.
akenaton

ΠΗΓΗ