Κίνδυνος για τα ελληνικά σύνορα

Η πορεία των Μνημονίων θα πρέπει να σταματήσει να αντιμετωπίζεται με οικονομικούς όρους μόνον.

Η εμπέδωση κλίματος παράδοσης του εθνικού κράτους των Ελλήνων , όχι πλέον στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, αλλά στο imperium του Γερμανογαλλικού άξονα, αρχίζει να δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα για την κυριαρχία της Ελλάδος επί των εδαφών της..
Η φιλογερμανική Βουλγαρία
Δεν είναι καθόλου τυχαία η τοποθέτηση του νέου Βούλγαρου προέδρου Πλεβνελίεφ , ο οποίος υποκλινόμενος στη Γερμανική νέα κυριαρχία στην Ευρώπη, με οικονομικά αυτή τη φορά μέσα και όχι στρατιωτικά, ανέφερε ότι θα πρέπει να γίνουν τουλάχιστον 100.000 απολύσεις από τον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζοντας την πολιτική «σταθεροποίησης» της Γερμανίας στην Ευρώπη, κατέληγε: «Η Γερμανία θα μας οδηγήσει σε μια πολύ πιο ισχυρή Ευρώπη».

Παράλληλα ο νέος Βούλγαρος Πρόεδρος μίλησε για τη χώρα του, των εξαθλιωμένων πολιτών και της κατεστραμμένης εσωτερικής οικονομίας, ως μοντέλο και πρότυπο που θα πρέπει να ακολουθήσει και η Ελλάδα.

Σημειωτέον ότι οι σχέσεις Ελλάδος- Βουλγαρίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και παρά ότι η Βουλγαρία συμμετείχε ενεργά με σφαγές , κάψιμο χωριών , λεηλασίες, εθνικό προσηλυτισμό στην τριπλή κατοχή υπό το Γ’ Ράιχ και στη συνέχεια ανήκε στον Σιδηρούν παραπέτασμα , υπό τις εντολές της Μόσχας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν και είναι καλές. Μάλιστα από τη δεκαετία του ’70 σε πολλές περιπτώσεις και με σταθερότητα ο άξονας Αθήνας- Σόφιας αποτέλεσε «τείχος προστασίας» απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό και διείσδυση στα Βαλκάνια.

Σήμερα πλέον με την γερμανική πρόθεση να εντάξει τη Βουλγαρία στην ζώνη του ευρώ, παρά το γεγονός ότι η οικονομία της δεν προσεγγίζει ούτε κατ’ ελάχιστον τα δεδομένα της ευρωζώνης, βλέπουμε μια επαναφορά του βουλγαρικού εθνικισμού , στα δεδομένα και τις επιδιώξεις επέκτασης επί της Ελλάδος του Μεσοπολέμου.

Ο χάρτης του Γ’ Ράιχ
Να θυμίσουμε ότι στον χάρτη του Γ’ Ράιχ ολόκληρη η Μακεδονία και ένα κομμάτι της Θράκης βρίσκονταν υπό βουλγαρική κυριαρχία και κατοχή, με τον διακανονισμό του Ράιχ, χωρίς όμως να επιτραπεί στη Βουλγαρία η πλήρης ενσωμάτωση των εδαφών στη Βουλγαρία, εξαιτίας περισσότερο της απροθυμίας του ίδιου του Χίτλερ, που είχε πάθος με την Αρχαία Ελλάδα να επιτρέψει κάτι τέτοιο. Και προσοχή όχι για λόγους γεωπολιτικής.

Οι επιδιώξεις Γκρουέφσκι- VMRO
Θα πρέπει να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι το κόμμα του «Μακεδονικού» εθνικισμού των Σκοπίων, υπό τον Γκρουέφσκι, το VMRO έχει συγκροτηθεί από κύκλους του Βουλγαρικού εθνικισμού, δεκαετίες πριν την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και έχει ως μόνιμο στόχο την κατάληψη της εθνικής Μακεδονίας και την πρόσβαση της Βουλγαρίας , μεταξύ των άλλων στη Θεσσαλονίκη.

Τα «καρναβάλια» εθνικισμού και ανθελληνισμού στα Σκόπια , πριν λίγες εβδομάδες, μπορεί και δικαίως να αντιμετωπιστήκαν με ειρωνικά χαμόγελα στην Ελλάδα, αλλά στην περίπτωση που έχουμε μια νέα έξαρση του Βουλγαρικού εθνικισμού, τα πράγματα και οι συσχετισμοί στην Νότιο Βαλκανική, περιπλέκονται με πολύ άσχημο τρόπο.

Ο τουρκικός τύπος πανηγυρίζει
Από την άλλη πλευρά ο τουρκικός τύπος με πρωτοσέλιδα όπως αυτό προχθές της «Χουριέτ», με φωτογραφία Παπανδρέου να «προσκυνά» την Μέρκελ και τίτλο «Νομάρχης σε Αποικία» , δείχνουν τι θα επακολουθήσει. Η Ελλάδα, υποτασσόμενη, χωρίς ουσιώδη αντίσταση στην Γερμανική κυριαρχία , χάνει το κύρος και την οντότητα του εθνικού κράτους. Τα μηνύματα που στέλνει προς τις υπόλοιπες Βαλκανικές δυνάμεις είναι υποταγής και πλήρους ηττοπάθειας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ενθαρρύνονται οι επεκτατικές βλέψεις των άλλων, που νοιώθουν πλέον πιο ισχυροί ή ίσοι με την καταρρέουσα Ελλάδα.

Ο συμβολισμός των Ιμίων
Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο αλλά ως αποτέλεσμα καλπάζοντος ενδοτισμού ότι η επέτειος των Ιμίων και η επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες Έλληνες στρατιωτικούς , περιορίσθηκε σε μια σεμνή τελετή στον Δήμο Πειραιά, όπου ο πατριώτης Δήμαρχος κ. Β. Μιχαλολιάκος δεν ξέχασε το καθήκον της Πατρίδας προς τα ηρωικά παιδιά της που θυσιάσθηκαν, αλλά και ένα μήνυμα προς τους κύκλους της Άγκυρας, ότι είμαστε ακόμη εδώ.

Καμιά άλλη αναφορά από κόμματα, το κοινοβούλιο , τα εκδοτικά συγκροτήματα, λες και τα Ίμια δεν υπήρξαν. Λες και οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο είναι μια φυσιολογική εξέλιξη. Λες και οι κατάπτυστες δηλώσεις του Πάγκαλου και σήμερα αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παπαδήμου, για το «παλιόπανο», εννοώντας την ελληνική σημαία ήταν δικαιολογημένες.

Από την άλλη πλευρά οι Τούρκοι στην επέτειο των Ιμίων, έβγαλαν φρεγάτα στο Αιγαίο, αμφισβήτησαν τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας, υπογράμμισαν τις ζώνες εθνική δικαιοδοσίας των Ελλήνων. Όλα αυτά κλιμακώνουν μια ατμόσφαιρα.

Η κατάσταση οικονομικής χρεοκοπίας της Ελλάδας, οι διαθέσεις του Βερολίνου, για μετατροπή της σε εσωτερική του αποικία εντός της ευρωζώνης. Το κλίμα διάλυσης στις Ένοπλες δυνάμεις. Η αδυναμία πλέον της Ελλάδος πλέον να παρακολουθήσει την κούρσα εξοπλισμών της Τουρκίας.
Το κυριότερο ότι η Ευρώπη δεν αποτελεί ούτε πολιτική, ούτε στρατιωτική συμμαχία , πολύ περισσότερο τώρα που η οικονομική ένωση δεν στηρίζεται στην αλληλεγγύη , αλλά στον νέο-αποικισμό , ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου, στην πάντα επικίνδυνη για εθνικιστική ανάφλεξη Βαλκανική.
Η περίπτωση διάλυσης της Ελλάδας
Οι δυνάμεις που είχαν συμμαχήσει με τον Άξονα της ναζιστικής Γερμανίας, τώρα που ένα 4ο Ράιχ , αναδιατάσσει τον χάρτη της Ευρώπης, θυμούνται τον προηγούμενο χάρτη του Ράιχ, αυτόν που η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από τον Όλυμπο, υπό γερμανική κατοχή , με την Ήπειρο να έχει δοθεί στην Αλβανία, τη Μακεδονία στην Βουλγαρία, ενώ η Θράκη θα ήταν το δώρο στην «ουδέτερη» Τουρκία, του (επιτήδεια) φιλογερμανού Κεμάλ.

Αυτά θα είχαν εμπεδωθεί στην περίπτωση που οι δυνάμεις του τότε άξονα δεν είχαν υποχωρήσει το 1944 και η Ελλάδα στα σύνορά της , δεν είχε διασφαλισθεί από τη Γιάλτα, ανήκουσα στις νικήτριες δυνάμεις του Πολέμου.

Σήμερα όμως η Ελλάδα έχει παραδοθεί στο νέο Ράιχ, χωρίς πόλεμο, εννοούμε αντίδραση ουσιώδη στην οικονομική και εθνική κατοχή από τους Γερμανούς και τη Γαλλία του νέου Βισύ. Ο Παπαδήμος και το συμβούλιο των αρχηγών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση δεν έχουν καταλάβει ότι διαπραγματεύονται ,οι «κοτζαμπάσηδες» το επίπεδο και τους όρους διαβίωσης των Ελλήνων, έχοντας παραδώσει το έθνος –κράτος στη βάση της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας.

Αλλά τότε, αν η Ελλάδα είναι προτεκτοράτο τα σύνορα της δεν είναι σταθερά αλλά μπορούν να δοθούν ως ζώνες δικαιοδοσίας , ως σύνορα εσωτερικά της ευρωζώνης, σε άλλα κράτη της Ένωσης , από την κυρίαρχη Γερμανία.

Επίσης θα πρέπει πολύ σοβαρά να ληφθεί υπόψη ότι στρατηγικά η Τουρκία, από το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων , που διαλύθηκε η αυτοκρατορία της, στην πρώτη 20ετια του 20ου αιώνα, εκτιμά ότι θα πάρει τη ρεβάνς , εάν πετύχει να συγκροτήσει μια συμμαχία με τη Βουλγαρία και την Αλβανία και τη Ρουμανία, με τους Σέρβους αποδυναμωμένους ή ουδέτερους, προκειμένου να πετύχει μια αντίστοιχη με τότε Συνθήκη των Σεβρών , υπέρ αυτής , διάλυσης και ενσωμάτωσης των εδαφών της Ελλάδας.

Είναι άλλωστε απολύτως γνωστό ότι το περίφημο «τουρκικό τόξο» που επιχειρεί μονίμως στη βαλκανική , αυτό έχει ως στόχο και τελική κατάληξη.

Ανάγκη στρατιωτικής εγγύησης των συνόρων μας

Αυτό που δεν έχει συνειδητοποιηθεί από την Αθήνα , αλλά και διεθνή κέντρα είναι ότι εάν η Ελλάδα μετατραπεί σε ευρωπαϊκό προτεκτοράτο , υπό Γερμανικό και Γαλλικό έλεγχο παύει να είναι εθνικό κράτος, άρα να έχει εθνικά σύνορα. Από την γεω-οικονομία πάμε στη γεωπολιτική και η πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων παίρνει φωτιά για τον απλούστατο λόγο ότι η Ελλάδα, ως έδαφος, πόροι , υποδομές, γίνεται Ελ Ντοράντο εθνικισμού και επεκτατισμού για τους γείτονες.

Και από τα σύνορα της Γιάλτας πάμε στα ευρωπαϊκά σύνορα του Ράιχ, που είναι πολύ διαφορετικά από τα σημερινά.

Πολύ σύντομα λοιπόν μια μεγάλη δύναμη, που δεν θα είναι ευνόητα η Γερμανία και η Γαλλία, η ευρωπαϊκή υπερδομή δηλαδή που οδηγεί τις εξελίξεις εδώ που τις οδηγεί, θα πρέπει να εγγυηθεί και με στρατιωτικά μέσα τα εθνικά σύνορα της καταρρέουσας και ηττημένης πλέον, χωρίς πόλεμο Ελλάδας.

Καμία ευρωπαϊκή συνθήκη δεν εγγυάται τα εξωτερικά σύνορα των κρατών-μελών, ούτε η Σέγκεν, την εσωτερική ασφάλεια από την απειλή της λαθρομετανάστευσης. Η Ελλάδα γίνεται όμηρος και «πυροκροτητής» εξελίξεων, μέσα από οικονομικούς όρους, που οδηγούν σε αλλαγή συνόρων σε βάρος της.

ΠΗΓΗ