Το τελευταίο αντίο σε αυτούς που παρέδωσαν την χώρα μας

Όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, κανένα σχέδιο δεν είναι τέλειο, όσο καλό και αν φαίνεται.  Και το γερμανικό σχέδιο που με τόση προθυμία επιθυμούν να εφαρμόσουν ο κ. Παπανδρέου και οι συν αυτώ ‘’σωτήρες του έθνους’’, δεν είναι, όχι μόνο καλό, αλλά ούτε καν επαρκές.  Είναι παραπάνω από πιθανόν η πτώχευση να προκύψει  από....
ατύχημα και να είναι άτακτη.  Εκτός από πιθανό, μέρα με τη μέρα γίνεται και περισσότερο επιθυμητό, αφού οι αξιώσεις που συνοδεύουν την ελεγχόμενη πτώχευση, αγγίζουν τα όρια της τιμωρίας ενός ολόκληρου λαού.  Η ενδοτικότητα της κυβέρνησης κατάντησε τη χώρα μας κολαστήριο, το οποίο χρησιμοποιείται ως παράδειγμα για το σωφρονισμό των άτακτων νοτίων της Ευρώπης.

Κάτι που ενισχύει ακόμα περισσότερο την πιθανότητα εκδήλωσης ατυχήματος, το οποίο παρεμπιπτόντως αναμένεται να προκαλέσει σεισμό στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, είναι η –επιτέλους- αλλαγή τακτικής των κινητοποιήσεων.  Μέχρι πρότινος η κυβέρνηση ήταν αντιμέτωπη με ένα συμβατικό σύστημα αντίδρασης, οργανωμένο συνήθως από πειθαρχημένους κομματικούς συνδικαλιστές, που περιελάμβανε απεργίες, πορείες και τα συνηθισμένα έκτροπα.  Piece of cake για τα πάνοπλα ματ και την Υπηρεσία προπαγάνδας:

Λίγα χημικά παραπάνω, κάμποσο αναίτιο ξύλο, ένας – δύο  προπηλακισμοί δημοσιογράφων για παραδειγματισμό, μετά ρίχνανε στη ‘’μάχη’’ το παρακράτος για να εξαγριωθούν οι νοικοκυραίοι και να γαβγίζει ο Πρετεντέρης, στήνανε και ένα τοίχος στη Bουλή μην τυχόν προκύψει καμία στραβή και όλα μέλι γάλα.

Όσο όμως το κίνημα ανδρώνεται και απογαλακτίζεται από το κομματικό κατεστημένο, η αντίσταση μεταλλάσσεται και γίνεται πιο ουσιαστική.  Είναι βέβαια λυπηρό να περιμένεις να σωθείς από το ΠΑΜΕ, τη ΓΕΝΟΠ ή την ΠΟΕ ΟΤΑ, για πολλούς και διάφορους λόγους, που δεν θα αναλύσουμε τώρα.  Αλλά ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.  Και, είτε μας αρέσει, είτε όχι, μπροστά στην καταστροφή που βλέπουμε να έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, οφείλουμε να παραμερίσουμε τις όποιες διαφορές και να προτάξουμε το εθνικό συμφέρον.

Η κινητοποίηση αυτή δεν μοιάζει με τις προηγούμενες.  Γιατί στις προηγούμενες υπήρχαν ακόμα περιθώρια.  Σήμερα δεν υπάρχουν καθόλου περιθώρια, καθώς η αήθης αυτή κυβέρνηση αποφάσισε να εκθεμελιώσει κάθε έννοια πρόνοιας και έπειτα από μια άνευ προηγουμένου ληστρική φοροεπιδρομή επί δικαίων και αδίκων, να συλήσει ακόμα και αυτή την πενιχρή συλλογική σύμβαση εργασίας.  Και δεν είναι μόνο αυτό, γιατί η αξιοπρέπεια και το φιλότιμο των Ελλήνων θα μπορούσαν να δεχθούν οποιαδήποτε θυσία.  Δεν μπορούν όμως να δεχθούν την εισβολή Ευρωπαίων γραφειοκρατών οι οποίοι θα καθοδηγούν ως μαριονέτες τους εκλεγμένους πολιτικούς.

Έπειτα από δύο χρόνια ωμής κρατικής βίας, κατακερματισμού των κοινωνικών αντιστάσεων, λοιδορίας επαγγελματικών ομάδων και υφαρπαγής εισοδημάτων, φαίνεται πως αρχίζουμε να βρίσκουμε μια υποτυπώδη συνοχή, ένα σημείο μηδέν πέρα από το οποίο είμαστε αποφασισμένοι να αντιδράσουμε, ξεπερνώντας κομματικές ταυτότητες και παρωχημένες αντιλήψεις ή φθόνο για κλάδους που θεωρούμε προνομιούχους.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, είμαστε έτοιμοι να πούμε το τελευταίο αντίο σε αυτούς που βίασαν αισχρά την πατρίδα μας και ύστερα την παρέδωσαν βορά στα κοπρόσκυλα της διεθνούς τοκογλυφίας.  Είμαστε θυμωμένοι και αποφασισμένοι.  Θα είμαστε μαζικά στο πλευρό όλων αυτών που αποφάσισαν να αντισταθούν με όποιο τρόπο έκριναν χρήσιμο.

Κακοφωνίξ

ΠΗΓΗ