"Κλείδωσε": Ελεγχόμενη πτώχευση μέχρι 17/10 - Και μετά, τι;

Το έκτακτο Eurogroup της 13ης Οκτωβρίου θα είναι αυτό που θα αποφασίσει, σε μια διαδικασία που θα ολοκληρωθεί μέχρι τις 17/10, την αναθεώρηση της απόφασης της 21ης Ιουλίου, με το "κούρεμα" στο ελληνικό χρέος κατά 50-60% και με την Γαλλία να εξακολουθεί να διαφωνεί, όπως και η ΕΚΤ.
Επιβεβαιώνεται κατ' αυτόν τον τρόπο το δημοσίευμα της γερμανικής έκδοσης των Financial Times, που είχε δημοσιοποιήσει πρώτο στην Ελλάδα το defencenet.gr.
Το τραγικότερο όλων είναι ότι ουδείς γνωρίζει τι θα συμβεί. Ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία, ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Σαρκοζί, κανείς. Πρόκειται για ένα πείραμα με "πειραματόζωο" την Ελλάδα. Ουδέποτε άλλοτε έχει πτωχεύσει μια χώρα μέλος νομισματικής ένωσης και μάλιστα στην Ευρώπη. Όλοι προσπαθούν να προβλέψουν το χειρότερο σενάριο, αλλά και αυτό έχει πολλά υπο-σενάρια!
Πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές προερχόμενοι από την Κομισιόν και τα κράτη-μέλη, συμφωνούν μέχρι στιγμής στα εξής σημεία:

- Η πτώχευση της Ελλάδας πρέπει να γίνει στο ευρύ πλαίσιο της λογικής της 21ης Ιουλίου, όμως το haircut πρέπει να είναι μεγαλύτερο και ενδεχομένως να διαφέρει ανάλογα με τις λήξεις των ομολόγων.
- Θα πρέπει να εφαρμοστεί σε μια λογική σταδίων και ευρείας εμπλοκής από τους κοινοτικούς φορείς, άρα και την ΕΚΤ.

Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις στην Ελλάδα, αυτές θα εξαρτηθούν από πολλούς παράγοντες. Στο καθεστώς της επιλεκτικής χρεοκοπίας βρισκόμαστε ήδη από τις 25 Ιουλίου, όταν οι τρεις μεγαλύτεροι οίκοι (S&P, Moody's, Fitch) αποφάσισαν ότι η Ελλάδα έχει περιέλθει σε αδυναμία πληρωμών.
 
Στο εσωτερικό της Ελλάδας μπορεί να μην αντιληφθήκαμε στην καθημερινή μας ζωή μεγάλες αλλαγές, αλλά πολλά πράγματα σε ό,τι αφορά την διακίνηση χρημάτων και τις τράπεζες έχουν αλλάξει και θα αλλάξουν δραματικά τους επόμενους μήνες. Άλλωστε σήμερα πλέον είναι σαφές ότι η απόφαση της 21ης Ιουλίου με το "κούρεμα" του 21% ήταν απλώς η "πρόβα τζενεράλε" για το "κούρεμα" του 50-60% που θα έρθει πριν το τέλος Οκτωβρίου.

Πάντως η κατάσταση στο τραπεζικό σύστημα είναι δραματική: Δεν μπορούν ούτε εγγυητικές καλής εκτέλεσης να εκδώσουν απλά και μόνο γιατί οι ξένες τράπεζες δεν τις δέχονται! Είναι τράπεζες πτωχευμένης χώρας, όπως ήταν οι τράπεζες της Αργεντινής το 2001. Από εκεί και πέρα, το ερώτημα είναι τι θα συμβεί στην καθημερινότητα των πολιτών.

Είναι σαφές ότι πάμε για τεράστια περικοπή των δαπανών του δημοσίου μέσω μείωσης μισθών και συντάξεων. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα ύφεση, η οποία θα ξεπεράσει το 6 και ίσως το 7% το 2012, ενώ είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα περιοριστεί στο 5,5%. Διότι πέρα από τα απλά λογιστικά όπου ο περιορισμός των δαπανών του δημοσίου και η μείωση στο εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων σημαίνει αυτόματα μείωση του ΑΕΠ, εδώ πλέον έχουμε και αλυσιδωτές αντιδράσεις  σε ό,τι αφορά την ιδιωτική κατανάλωση κλπ. 

Το ερώτημα "ευρώ ή εθνικό νόμισμα" θα απαντηθεί από την αντοχή της ελληνικής οικονομίας, αλλά περισσότερο των Ελλήνων πολιτών.
 
Η ρευστότητα με το ευρώ σήμερα είναι εξαιρετικά περιορισμένη και εφεξής θα είναι ακόμα πιο περιορισμένη. Με αυτούς τους όρους, η ανάπτυξη εντός του ευρώ, χάνεται στα τέλης της δεκαετίας ή και τις αρχές της επόμενης. 

Μιάμιση γενιά Ελλήνων θα έχει χαθεί και ποιος ξέρει από ποια βάση θα ξεκινήσουμε το 2021-2025. Και σε τελική ανάλυση, το ερώτημα είναι αν θα κερδίσουμε και κάτι από την προσπάθεια: Τυχόν κατάρρευση του ευρώ -κάτι που δεν εξαρτάται από την Ελλάδα- θα μπορούσε να μας φέρει στο ίδιο σημείο και χειρότερο.

Αντίθετα, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα είχε εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα, όπως και πολλά αρνητικά: Κάθετη πτώση εισαγωγών, κάθετη αύξηση εξαγωγών, ευελιξία στην κυκλοφορία του χρήματος, άμεση ρευστότητα, εσωτερική υποτίμηση του κόστους κτήσης αγαθών, εμπορευμάτων, πάγιων περιουσιακών στοιχείων, επιστροφή μεγάλου μέρους των 100 δισ. ευρώ που έχουν βγει στις ξένες τράπεζες και βέβαια τεράστιες ξένες επενδύσεις σε μία χώρα που θα έχει επιτέλους «λογικό» εργατικό κόστος και λογικό κόστος γης. Οι υπεραξίες που θα εγγράψουν οι ξένες εταιρείες από την αγορά σε χαμηλή τιμή ελληνικών περιουσιακών στοιχείων θα τις οδηγήσουν σε επενδύσεις και εκεί θα αρχίσει η έξοδος από το τούνελ. 

Πολλά και τα αρνητικά: Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, αύξηση του πληθωρισμού, απώλεια της αξίας των καταθέσεων σε ευρώ στις τράπεζες (υπολογίζεται ότι 1 ευρώ θα ισοδυναμούσε με 750 νομισματικές μονάδες ενός νέου εθνικού νομίσματος), η οποία θα προερχόταν όχι τόσο από την ισοτιμία που θα καθοριζόταν άμεσα, όσο από ενδεχόμενες μελλοντικές υποτιμήσεις.

Δηλαδή, οι αγορές να κρίνουν ότι οι 750 μονάδες δεν είναι αρκετές και να υποχωρήσει στις 800 ή και 900 μονάδες σε σύντομο χρονικό διάστημα. Εκείνες που θα πάθαιναν βραχυπρόθεσμα μεγάλη ζημιά είναι οι τράπεζες. Οι οποίες έτσι ή αλλιώς είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε ξένα χέρια, όπως έγινε με τον όμιλο Alpha-Eurobank.

Σε ό,τι αφορά το χρέος, αυτό θα μειωθεί τώρα στο μισό ή και περισσότερο. Μια μετατροπή του σε δραχμές θα ισοδυναμούσε σε αύξησή του από το μισό που θα διαμορφωθεί μετά το haircut, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να χρωστάς σε ξένο νόμισμα και τελείως διαφορετικό σε εθνικό νόμισμα.
Τα τρόφιμα στην αρχή θα ακριβύνουν αρκετά. Το ευρώ και οι φτηνές εισαγωγές που έκαναν ασύμφορη την απαρχαιωμένη παραγωγή και το μάρκετινγκ, δυστυχώς έχουν καταστρέψει την βάση της ελληνικής παραγωγής τροφίμων.

Το μεγάλο εθνικό πρόγραμμα της δεκαετίας του '50 για να καταστούμε αυτάρκεις σε στάρι, ρύζι και λαχανικά και ο άθλος που επιτεύχθηκε τότε, δυστυχώς καταστράφηκε μέσα σε 10 χρόνια. Μέχρι να αποκατασταθεί η ελληνική γεωργική παραγωγή (αυτή που η ίδια η Ε.Ε. κατέστρεψε εν πολλοίς για να ευνοηθούν οι εισαγωγές από βόρειες χώρες), θα περάσουν δύο χρόνια τουλάχιστον.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι εξελίξεις –δυστυχώς– θα τραβήξουν εις μάκρος. Η Γερμανία θα μας «βασανίσει» στην προσπάθειά της να κερδίσει χρόνια για τις τράπεζές της και γενικά όλοι θα προσπαθήσουν να απομυζήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από μια κλινικά νεκρή οικονομία.
Η τραγωδία είναι πως το ελληνικό πρόβλημα είναι 100% πολιτικό και πολύ λιγότερο οικονομικό. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ελληνική πολιτική ηγεσία που να κτυπήσει ηχηρά το χέρι στο τραπέζι και να πει «Ως εδώ!».
 
Και αν είμαστε βέβαιοι για την ανυπαρξία και την επικινδυνότητα της σημερινής κυβέρνηση, δεν μπορούμε να πούμε ότι μας πείθει και η άμεση εναλλακτική λύση, η οποία είναι και αυτή μέρος του συστήματος. Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς να είναι «φάρος», σε ό,τι αφορά τον ίδιο, ως «εθνικόστροφη» προσωπικότητα, αλλά γύρω του μιλάμε για «μία από τα ίδια»…

Εν τέλει το ερώτημα "ευρώ ή εθνικό νόμισμα" θα απαντηθεί από την αντοχή των πολιτών σε αυτό που θα ακολουθήσει των αποφάσεων της 13ης Οκτωβρίου, αλλά και το αν θα επεκταθεί η κρίση στην ευρωζώνη, κάτι που θα σημάνει καταστροφή γενικότερα για το ευρώ.
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr