ΠΡΟΣ ΘΕΡΜΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΕ ΑΙΓΑΙΟ ή ΚΥΠΡΟ;

«Η τουρκική απειλή δεν είναι θεωρητική, είναι υπαρκτή. Το βλέπουμε αυτό στο Αιγαίο και στην Κύπρο δια της κατοχικής παρουσίας των τουρκικών στρατευμάτων, ως αποτέλεσμα της εισβολής του 1974» δήλωσε από την Κύπρο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης, προκαλώντας διαφόρους συνειρμούς αναφορικά με την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά και με την εξέλιξη της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και στην Κύπρο τους επόμενους μήνες....

Διάφοροι κύκλοι έχουν εκλάβει την δήλωση του κου Μπεγλίτη ως ένδειξη της πληροφόρησης, η οποία μπορεί να υπάρχει στο Πεντάγωνο αναφορικά με το ενδεχόμενο πρόκλησης θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο ή στην Κύπρο.

Η δήλωση Μπεγλίτη συμπίπτει, εξάλλου, με τη συγκυρία της τεράστιας καταστροφής την οποία προκάλεσε η έκρηξη των πυρομαχικών στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», η οποία είναι η μεγαλύτερη της Κύπρου.

Από καλά πληροφορημένους κύκλους επισημαίνεται ότι ανεξάρτητα από τα αίτια που προκάλεσαν την έκρηξη και τις ευθύνες, οι οποίες εντοπίζονται καταλογίζονται, το συμβάν έχει ως άμεση επίπτωση την αποδυνάμωση του πλέγματος εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας της Κύπρου.

Στο ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας παρακολουθούν με ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή το τελευταίο χρονικό διάστημα τις εξελίξεις στην γειτονική Τουρκία, πριν και μετά την Τρίτη στη σειρά επικράτηση του Ταγίπ Ερντογάν στις τουρκικές εκλογές.

Ήδη πριν από τις τουρκικές εκλογές είχε προκληθεί μεγάλη ανησυχία τόσο στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, όσο και στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας εξαιτίας της πρόθεσης του προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος στη Τουρκία Ναμίκ Κεμάλ Ζεϊμπέκ να αποβιβαστεί στο Αγαθανονήσι και στο Φαρμακονήσι.

Γενικότερα είχε συζητηθεί στην Αθήνα το ενδεχόμενο το κεμαλικό κατεστημένο να είχε απεργαστεί σενάρια θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο εν όψει των εκλογών του περασμένου Ιουνίου.

Η Τουρκία πρόσφατα αναδείχθηκε η μεγαλύτερη μεγεθυνόμενη οικονομία στον κόσμο για το πρώτο τρίμηνο του 2011, γεγονός το οποίο προκάλεσε κύμα ενθουσιασμού στην πολιτική και επιχειρηματική ελίτ της χώρας.

Ωστόσο, πολλές φορές έχει αναφερθεί ότι η Τουρκία είναι ένας «γίγαντας με πήλινα πόδια».

Η Τουρκία αδυνατεί να ξεφύγει από τις ανασφάλειές της και ανεξάρτητα από την εντυπωσιακή άνοδο των αναπτυξιακών δεικτών της και έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα σταθερότητας στο εσωτερικό της.

Επίσης έχει προκαλέσει δυσπιστία στη Δύση εξαιτίας της προσέγγισης που έχει πραγματοποιήσει με το Ιράν, τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, αλλά και εξαιτίας της πλήρους διάρρηξης των σχέσεων της με το Ισραήλ, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται στο παρασκήνιο ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες επαναπροσέγγισης της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ.

Η Τουρκία έχει λόγους να θεωρεί ότι απειλούνται ζωτικής σημασίας συμφέροντά της στην ανατολική Μεσόγειο εξαιτίας της ενεργειακής πολιτικής που ακολουθεί η Κύπρος στο θέμα της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, το οποίο έχει εντοπιστεί την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, της διαφαινόμενης μελλοντικής εμπλοκής αμερικανικών και ισραηλινών (ή ακόμη και γαλλικών) εταιρειών στο θέμα της ερευνών για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο Αιγαίο και ευρύτερα στην ανατολική Μεσόγειο, της προσέγγισης Ελλάδας – Ισραήλ, αλλά και εξαιτίας των αντιδράσεων, οι οποίες εκδηλώνονται στην βόρεια κατεχόμενη Κύπρο εναντίον της παρουσίας του τουρκικού στρατού.

Μπορεί κορυφαίοι Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και πλέον και ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας να έχουν επιδείξει αλαζονική συμπεριφορά έναντι της οικονομικά εξασθενημένης Ελλάδας, αλλά η υποδοχή της οποίας έτυχε ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου δημιουργεί προβληματισμό στην Άγκυρα για το τι μέλλει γενέσθαι.

Ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να δηλώνει ότι το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος έχει πετύχει αξιοζήλευτα αποτελέσματα στον τομέα των δημοσίων οικονομικών, σε αντίθεση με κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν τα έχουν καταφέρει, αλλά οι Τουρκοκύπριοι αποκαλώντας τον ιμπεριαλιστή έδωσαν την ηχηρή απάντησή τους.

Και μπορεί ο κ. Ερντογάν να κατέστησε σαφές ότι δεν αποσύρει τις κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά η απάντηση των Τουρκοκυπρίων έφτασε μέχρι την Άγκυρα.

Οι τουρκοκύπριοι αντιδρώντας στην παρουσία του Τούρκου πρωθυπουργού στα Κατεχόμενα εδάφη φώναξαν συνθήματα όπως «να πεθάνει ο φασισμός» και ανήρτησαν πανό το οποίο έγραφε «Αρνούμαστε την πολιορκία του ιμπεριαλιστή. Δεν θέλουμε ούτε τους υπαλλήλους, ούτε τα λεφτά, ούτε το πακέτο του».

Η Χίλαρι και ο στρατηγός Petraeus

Εκτός αυτών, όμως, όπως διαφάνηκε η επίσκεψη της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κας Χίλαρι Κλίντον μάλλον δεν απέδωσε θετικά αποτελέσματα για την Τουρκία.

Η ίδια η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών ανέδειξε τα αντιφατικά στοιχεία της Τουρκικής Δημοκρατίας και άσκησε ασφυκτικές πιέσεις προς τον Ταγίπ Ερντογάν σε ότι έχει να κάνει με το θέμα της αντιπυραυλικής ασπίδας. Για αυτό το θέμα έδειξε να μην εμπιστεύεται ιδιαίτερα την παρούσα πολιτική ηγεσία στην Τουρκία αφού ζήτησε εγγυήσεις από τον Τούρκο πρωθυπουργό προκειμένου να μη διαρρεύσουν μυστικά του αντιπυραυλικού συστήματος στο Ιράν και στη Χεζμπολάχ.

Επίσης προειδοποίησε την Τουρκία ότι οι ΗΠΑ δεν δεχθούν να απειληθεί η εδαφική ακεραιότητα τόσο της Συρίας, όσο και του Ιράκ.

Όμως, υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο το οποίο είναι ενδεικτικό του γεγονότος ότι το ταξίδι της «σιδηράς κυρίας» της αμερικανικής διπλωματίας στη γειτονική χώρα δεν είχε θετικά αποτελέσματα για την Τουρκία.

Ο νέος διευθυντής CIA Στρατηγός David Petraeus επισκέφθηκε εκτάκτως την Τουρκία μετά την παράδοση της διοίκησης των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στο Αφγανιστάν.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τον διευθυντή της CIA υποδέχθηκαν στην Τουρκία ανώτατοι αξιωματούχοι του Γενικού Επιτελείου Στρατού και όχι ο ισχυρός άνδρας της ΜΙΤ, ο επικεφαλής δηλαδή των υπηρεσιών πληροφοριών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, ο οποίος έχει αποτελέσει προσωπική επιλογή του Τούρκου πρωθυπουργού και έχει τη φήμη του φιλοϊρανού.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένους κύκλους αυτό αποτελεί δείγμα έλλειψης εμπιστοσύνης. Επίσης ο David Petraeus συναντήθηκε με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου με τον οποίο συζήτησαν για θέματα που αφορούν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, αλλά είναι άγνωστο τι είδους πιέσεις άσκησε προς τον «Κίσινγκερ» της τουρκικής διπλωματίας.

του Δημήτρη Μπεκιάρη
 

ΠΗΓΗ