Μετά το Ζάππειο ΙΙ

Τα οικονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν σήμερα, φαίνεται να είναι μέτρα εφικτά, εφαρμόσιμα, κοστολογημένα και πάντως κινούνται σε αναπτυξιακή κατεύθυνση.
Και τι με αυτό, θα πουν μερικοί.
Εμείς θέλαμε να πει αυτό. Και εκείνο. Και το άλλο.
Εμείς δεν ακούσαμε για την ανεργία.
Δεν ακούσαμε για τη δανειακή σύμβαση και την αντισυνταγματικότητα του Μνημονίου.
Άλλοι θα πουν για τις μίζες.
Με ποιους θα κυβερνήσει θα αναρωτηθούν μερικοί. Με την παλαιά φρουρά; Με τους κουμπάρους του προηγούμενου; Με τον τάδε ή τον δείνα;
Άλλοι θα πάρουν το κομπιουτεράκι. Θα αρχίσουν υπολογισμούς. Δεν μου βγαίνει το νούμερο των αποκρατικοποιήσεων. Τα έσοδα από τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων είναι υπερβολικά.
Και κουβέντα να γίνεται.
Ε, λοιπόν, μετά από μιάμιση ώρα παρουσίασης της πρότασης Σαμαρά για την επανεκκίνηση της Οικονομίας, το καλύτερο, μου το φύλαγε για το τέλος.
Ποιες οικονομίες, ποια νούμερα, ποιοι υπολογισμοί…
Μόνος στο podium. Μόνος…
Άφησε τη Νέα Δημοκρατία πίσω του.
Προχώρησε μόνος…
Βλέμμα που φαινόταν να κοίταγε τον κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα έκανε προβολή Ιστορίας.
Πρόσωπο καθαρό.
Συσπάται.
Φρύδια που μαζεύονται από συγκίνηση, πριν εκφέρει την τελευταία φράση του.
Κοιτάει μπροστά αλλά βλέπει πέρα από την αίθουσα.
Το κορμί του πάλλεται.
Ουρλιάζει μέσα, η ψυχή του.
Τον είδα.
Και θυμήθηκα. Θυμήθηκα.
«We need global governance. Global financial governance and we need it fast.»
George A. Papandreou, Greek Prime Minister, Economist Conference, April 2010.
«Είμαστε Έλληνες. Είμαστε ο σπόρος που δεν πεθαίνει!»
Αντώνης Σαμαράς, Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Ζάππειο Μέγαρο, Μάιος 2011.
Έλληνες.
Κάντε τις συγκρίσεις σας.
Και την ώρα που πρέπει, θυμηθείτε και εσείς.
Και επιλέξτε.


πηγη