ΛΑ.Ο.Σ.: “Ρήξη και ανατροπή”, ή “Μούγγα και υποταγή”;

του Ιωάννη Πετρίδη


Πριν από λίγους μήνες, φάνηκε να προωθείται προς σταδιακή υλοποίηση ο μεγάλος καημός του Γιώργου Καρατζαφέρη: Να γίνει ”μέρος του συστήματος” ο ίδιος και το κόμμα του.

Αδίστακτος ο Καρατζαφέρης , στο ξεκίνημα του κόμματός του, θέλοντας και μη, στηρίχθηκε σε ένα ετερογενές, ακραίο κοινό. Βασιλόφρονες, ΕΠΕΝίτες, θρησκόληπτοι και άλλα ”περήφανα γηρατειά” ενώθηκαν και σχημάτισαν την μαγιά του κόμματος. Άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα στον Καρατζαφέρη εκείνη την περίοδο (2000-2003), χαρακτηρίζουν την τότε ”αυλή” του αρχηγού κυριολεκτικά για δέσιμο.
Η άνοδος των ποσοστών του ΛΑ.Ο.Σ., ουδέποτε θα επισυνέβαινε αν η ΝΔ δεν έκανε το ένα λάθος πίσω από το άλλο. Ο Καρατζαφέρης δεν μπήκε στη βουλή το 2007 λόγω των αδιαμφισβήτητων πολιτικών του ικανοτήτων – ικανοτήτων που σε ότι αφορά την ίντριγκα, την πολιτική αστάθεια, τις ιδεολογικές κυβιστήσεις, απογειώνονται κατά τα άλλα στο φου. Ήταν η ΝΔ που έστειλε τον ΛΑ.Ο.Σ. στη βουλή, την εποχή που αυτή ιδεολογικά είχε καταντήσει συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως χαρακτηριστικά έλεγε γνωστός (πιο γνωστός δεν γίνεται!) βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. τότε, ο Καραμανλής δυο πράγματα είχε να κάνει για να αφήσει τον Καρατζαφέρη εκτός βουλής:

-Να στείλει σπίτι του τον ”ευχαριστούμε τους μετανάστες που επιλέγουν την Ελλάδα για τόπο εγκατάστασης”, το alter ego ως προς τη λαθρομετανάστευση του Μπίστη και του Κουναλάκη, τον πολύ Παυλόπουλο, και

-Να στείλει σπίτι της όλο τον ”συνωστισμό της Σμύρνης” (Μαριέττα και τα παρελκόμενα τύπου Ρεπούση).
Η ΝΔ, σε πλήρη κρίση ιδεολογίας και ταυτότητας, άφηνε τον Καρατζαφέρη να αλωνίζει.

Όσο όμως ανέβαινε το κόμμα, τόσο ανέβαινε και η ανασφάλεια του αρχηγού. Ο οποίος επέλεγε να περιστοιχίζεται από αυλοκόλακες που όφειλαν να έχουν ένα και μοναδικό προσόν: Να είναι πιο ”λίγοι”, ιδίως μορφωτικά, από τον μονάρχη. Διότι ο αρχηγός διατηρούσε (και διατηρεί) απίστευτο κόμπλεξ απέναντι στους ”μορφωμένους”, τους ελάχιστους τελοσπάντων στο κόμμα του που διαθέτουν πολιτική αισθητική.

Την απέχθειά του στους ”academic” o Καρατζαφέρης την έβγαλε στο maximum απέναντι στον Βορίδη. Με τελευταία κρούσματα την προεδρική ”υπενθύμιση” για το ποιος ήταν κάποτε ο Βορίδης (”ναι, είχε ακροδεξιό παρελθόν”) και τον παραμερισμό του στις αυτοδιοικητικές εκλογές, όταν ο Καρατζαφέρης κατέβασε ως περιφερειάρχες και προέβαλε τον υπόλοιπο ”αφρό”, όχι όμως τον ”επικίνδυνο Μάκη”, τον οποίο ”κράτησε εκτός για να τον προφυλάξει” (!!!).
Την φοβία του προς τον Βορίδη, ο Καρατζαφέρης είχε εκδηλώσει και στις εθνικές εκλογές του 2009, όταν ο μηχανισμός του κόμματος (δηλαδή …αυτός!) πολέμησε με λύσσα κάθε βοριδικό (Χαρίτος στον Πειραιά, Κουρριανίδης στη Θεσσαλονίκη κτλ). Αντίθετα, ο πρόεδρος έπαιξε μπάλα με τον … Ανατολάκη και άλλους πολιτικούς ογκόλιθους, τους οποίους φυσικά εξέλεξε.

Όπως εμπιστευτικά διέρρεε τότε άλλος βουλευτής του (από τους πολύ προβεβλημένους κι αυτός), ”…αν ο πρόεδρος μπορούσε να εκλέξει αποκλειστικά Ανατολάκηδες (βλέπε: ό,τι πεις εσύ πρόεδρε!), θα το έκανε”. Γιατί δηλαδή το κόμμα να εκλέξει μόνο μπακ; Που είναι τα χαφ; Γιατί να εκπροσωπείται στη βουλή μόνο η ”θύρα 7”; Η ”13΄” και η Τούμπα που είναι;

Εκεί όμως που έγινε χαμός (μήπως θυμούνται ”κάτι” ο Άδωνις, ο Θανάσης κλπ;) ήταν στην πρωτοποριακή έμπνευση του Καρατζαφέρη για πολιτική ανάδειξη του Ψινάκη. Το αυτί του καπετάν-Γιώργη όμως δεν ίδρωνε. Με το παραμικρό φρόντιζε να θυμίζει ποιος είναι το αφεντικό. Προσφιλής του τακτική, η μειωτική συμπεριφορά προς συγκεκριμένους βουλευτές του (αυτούς που είχαν ….άποψη!) ενώπιον τρίτων. Συμπεριφορά που ενίοτε έφτανε στα όρια του εξευτελισμού (θυμάται ”τίποτα” τηλεαστέρας βουλευτής;).

Η στιγμή που ο αρχηγός θεώρησε πως πρέπει να ”μπει στο σύστημα”, η στιγμή που το κόμμα εισήλθε στον αστερισμό της κωλοτούμπας, σηματοδοτήθηκε από την επιλογή της Νίκης Τζαβέλλα, κατ’ εξοχήν εκπροσώπου της καθεστηκυίας, επιχειρηματικής κυρίως, τάξης. Ο Καρατζαφέρης την θεώρησε ως τον άνθρωπο που θα του άνοιγε τις πόρτες της ”νομιμοποίησης” από τις πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ. Η πορεία του ΛΑ.Ο.Σ. έκτοτε, σηματοδοτήθηκε από συνεχή σήματα SOS προς τις ελίτ αυτές: ”Δεν είμαι ακραίος, ορίστε, είμαι καλό και (γιατί όχι;) υπάκουο παιδί!”

Αυτή η πορεία τον κατέληξε υπερασπιστή του αντεθνικού μνημονίου, τον έφερε όμως σε ρήξη με τον σκληρό πυρήνα του κόμματος, αυτούς που αφελώς, αφελέστατα, πίστευαν ακόμη στο καρατζαφέρειο ”ρήξη και ανατροπή”. Μόνο που το σύνθημα, είχε μεταλλαχθεί σε ”μούγγα και υποταγή”!

Το 2008, ο Καρατζαφέρης, απίστευτα διορατικός (να λέμε και τα συν του) ρωτήθηκε από πρωτοκλασάτα στελέχη του ποιόν φοβάται περισσότερο στην πολιτική του πορεία: Τον Αβραμόπουλο ή την Μπακογιάννη; ”Τον Σαμαρά!”, είχε απαντήσει τότε.
Πράγματι, έτσι είναι. Τι να φοβηθεί δηλαδή ο Καρατζαφέρης από τη Ντόρα; Τον Σαμαρά έτρεμε και τρέμει, που του άρπαξε από το χέρι την σημαία ”εθνικά θέματα” και μίλησε (επιτέλους) πρόεδρος της ΝΔ για κόκκινες και γαλάζιες γραμμές.

Η ΝΔ ανακαλύπτει τον ξεχασμένο της πατριωτισμό, που αντιπαραβάλλει απέναντι στην εθνοκαπηλεία. Η ΝΔ αρχίζει να γίνεται η κοινωνικά και εθνικά μόνη ρεαλιστική λύση. Για αυτό ο Καρατζαφέρης, μετά τα φλερτ με Ντόρα και Γιωργάκη (βλέπε: θέλω να γίνω υπουργός σε σχήμα συγκυβέρνησης), αρχίζοντας να βλέπει τα στελέχη του άλλα να δυσφορούν και άλλα να στρίβουν, άρχισε τα αλληθωρίσματα προς τον Σαμαρά για σύμπλευση.

Οι τοπικές του ΛΑ.Ο.Σ. είναι υπολειτουργούντα ΚΑ.ΠΗ., τα όργανα του κόμματος υπάρχουν για το θεαθήναι. Αυτά βλέπει ο κόσμος που πίστεψε κάποτε στον Καρατζαφέρη και φεύγει τρέχοντας. Αυτά βλέπουν πρωτοκλασάτα στελέχη του (ακόμα και πρώην ΓΓ του κόμματος) και ζητούν συνέδριο προς αποκατάσταση των αξιών και ιδεών του κόμματος.

Είναι καταπληκτική ώρες ώρες η λαϊκή θυμοσοφία, και εξηγεί εξ ίσου καταπληκτικά πως αδειάζει από επιβάτες το σκάφος ΛΑ.Ο.Σ. (οι επόμενες δημοσκοπήσεις θα δείξουν πολλά…). Όπως αυτό που διηγούνταν προχθές ένας από τα πρώτα ιδρυτικά στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ., άνθρωπος που αντιπροσωπεύει απόλυτα τον συντηρητικό, χριστιανό, νοικοκυραίο τέως ψηφοφόρο του Καρατζαφέρη:

”Το ρήξη και ανατροπή, έγινε μούγγα και υποταγή. Η υποστήριξη στο μνημόνιο, θα είναι το μνημόσυνο του ΛΑ.Ο.Σ. Αλλάξαμε, μεταλλαχθήκαμε, σαπίσαμε….

Κοντολογής: Από την ώρα που στο τιμόνι της ΝΔ υπάρχει Σαμαράς, κανένα λόγο δεν έχει ο Έλληνας του μνημόνιου, του μεροκάματου (αν υπάρχει…), της ανέχειας, να παραμένει κάπου όπου οι περισσότεροι δουλεύουν για πάρτη τους και ρίχνουν νερό στο μύλο του ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ καθαρίζει και μέρα με τη μέρα γίνεται διαυγέστερος ο λόγος της. Την ίδια ώρα, κάποιοι άλλοι, που ξεκίνησαν από (τηλε)πλασιέ ”ρήξης”, κατάντησαν σήμερα υποστυλώματα της απόλυτης, της πιο ελεεινής σήψης….

Πηγή