Μήπως ήρθε η ώρα των εξηγήσεων;

Του Μπάμπη Παπαπαναγιώτου
ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ; Οτι ο Γ. Παπανδρέου την ίδια ώρα που –ως νέος πρωθυπουργός της χώρας– έδινε την πρώτη δόση του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης, τον πίεζε για να προσφύγει η Ελλάδα στο ΔΝΤ! Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Ή ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός διέπραξαν μέγα ατόπημα, αποτέλεσμα κολοσσιαίας άγνοιας και ερασιτεχνισμού ή ότι απλώς «έδιναν» συνειδητά «ψίχουλα» μέχρι να ολοκληρωθεί το οργανωμένο σχέδιο της μακροχρόνιας δέσμευσης της χώρας στο άρμα του ΔΝΤ, προκειμένου να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη. Δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς ποιο από τα δύο είναι χειρότερο. Το βέβαιο είναι ότι η αποκάλυψη – ομολογία του Στρος Καν επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους των πλέον καχύποπτων, αλλά και δίνει άλλη διάσταση σε σειρά πράξεων και παραλείψεων εκείνης της εποχής.

ΗΤΑΝ ΑΡΑΓΕ ΤΥΧΑΙΟ ότι το ΔΝΤ μπήκε στη συζήτηση με πρωτοβουλία της κυβέρνησης κι όταν κανείς άλλος δεν είχε θέσει τέτοιο ζήτημα; Σε σημείο μάλιστα ο ίδιος ο Στρος Καν να φέρεται να λέει τότε (τον Δεκέμβριο του 2009) στον Γ. Παπανδρέου ότι θα αντιδράσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και δεν θα δεχθούν την παρέμβαση του Ταμείου σε χώρα της ευρωζώνης… Ηταν ή όχι σκόπιμη η κραυγαλέα καθυστέρηση στη λήψη μέτρων κι ενώ η κυβέρνηση είχε ήδη εικόνα του πραγματικού ελλείμματος και οι αγορές είχαν αρχίσει να δείχνουν πού θα το πήγαιναν; Το αποτέλεσμα δείχνει ότι η καθυστέρηση στη λήψη μέτρων τότε που ακόμα μπορούσαμε να δανειστούμε από τις αγορές –και μάλιστα με επιτόκιο χαμηλότερο απ’ αυτό της τρόικας– κατέστησε αναπόφευκτη την όπως φαίνεται από καιρό επιθυμητή προσφυγή στο ΔΝΤ… Οι δηλώσεις περί «Τιτανικού» και «διεφθαρμένης χώρας», που εντελώς συμπτωματικά γίνονται την ίδια περίοδο, ήταν τυχαίες; Εγιναν από απειρία ή έγιναν για να «δέσει» το πράγμα και να μη «στραβώσει» και συμβεί τίποτα άλλο και δεν προσφύγουμε στο ΔΝΤ; Γιατί ο πρωθυπουργός επιθυμούσε διακαώς την ανάμειξη του ΔΝΤ; Μήπως γιατί θα μας έδιναν τα πιο πολλά λεφτά; Οχι βέβαια. Εξ ου και το ΔΝΤ εισέφερε μόνο τα περίπου 25 από τα 110 δισ. Αρα για άλλους λόγους αγωνιούσε μήπως και δεν «δεθούμε στο άρμα» του για κάμποσα χρόνια…
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΠΤΥΧΕΣ που επικαιροποιείται η ανάγκη καινούργιων απαντήσεων. Οπως γιατί δεν πήραμε εντός του 2009 τα 24 δισ. που μας πρόσφεραν οι αγορές, με τα spreads λίγο πάνω από τις 200 μονάδες. Ή τι ακριβώς είχε γίνει με τα 25 δισ. από τους Κινέζους που «κάηκε» με διαρροή από το υπ. Οικονομικών στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Ή τι ακριβώς έχει γίνει με το ακόμα ανεξερεύνητο Τ+10, που έδωσε την ευκαιρία για κερδοσκοπικό πάρτι πάνω στα συντρίμμια της ελληνικής οικονομίας, την ώρα που πετσοκόβονταν οι συντάξεις των 600 ευρώ. Υπάρχει βεβαίως και το μείζον θέμα της αξιοπιστίας της κυβέρνησης. Η οποία, όπως διαπιστώνεται τώρα, ψευδόταν συνειδητά, όταν –τότε– διαβεβαίωνε ότι δεν θέλουμε το ΔΝΤ. Ενα χοντρό ψέμα, το οποίο στο μεταξύ έχει πλαισιωθεί από αλυσίδα ψευδών και «μαϊμουδίσιων» καθησυχαστικών διαβεβαιώσεων…


ΠΗΓΗ