Μήπως είναι καιρός να πάρει η Ιεραρχία το καρυοφύλλι;

Στο πλαίσιο της γενικευμένης επίθεσης κατά θεσμών και αξιών στην Ελλάδα, έχουν ενταθεί τον τελευταίο καιρό οι προκλήσεις κατά της Εκκλησίας (κληρικών και λαϊκών).

Κάθε μέλος της Εκκλησίας (κληρικός η λαϊκός) έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να υπερασπίσει τα όσια και τα ιερά του και να ξεκαθαρίσει μερικά πράγματα....
Πρώτα-πρώτα, το δημόσιο χρέος, τα ελλείμματα, η κακοδιοίκηση και η διαφθορά δεν οδηγούν αναγκαία σε αδυναμία πληρωμών, πτώχευση η υποταγή σε ξένους οργανισμούς.

Αν ήταν διαφορετικά, πολλά Κράτη, πολύ μεγαλύτερα από την Ελλάδα θα ήταν σε αυτή την θέση. Εδώ που είμαστε μας έφερε η σημερινή κυβέρνηση γιατί δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος μιας πολιτικής αντίθετης με αυτή για την οποία εξελέγη (αυτό βέβαια δεν απαλλάσσει τις προηγούμενες κυβερνήσεις από τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι με την άφρονα πολιτική τους καταχρέωσαν την χώρα και τα κόμματα τους).

Έτσι, η παρούσα κυβερνητική πολιτική στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης αφού δεν έχει εγκριθεί από τον λαό σε βουλευτικές εκλογές. Πέραν αυτού, η συνταγματικότητα αυτής της πολιτικής μένει να κριθεί από το ΣτΕ στο οποίο προσέφυγαν έγκυροι φορείς όπως ο ΔΣΑ και το ΤΕΕ.

Αρκεί να σημειωθεί εδώ ότι έγκυροι συνταγματολόγοι που πρόσκεινται στο κυβερνών κόμμα, όπως ο Καθ. Γιώργος Κασσιμάτης, αποκαλούν την κυβέρνηση, de facto (τοις πράγμασι), δηλ. παράνομη και πραξικοπηματική κυβέρνηση.

Τώρα έρχεται αυτή η αμφίβολης δημοκρατικής νομιμοποίησης και συνταγματικότητας κυβέρνηση και απαιτεί φόρους από την Εκκλησία ως ΝΠΔΔ.

Η Εκκλησία όμως πληρώνει φόρο εισοδήματος και δεν μπορεί να πληρώσει φόρο ακινήτου περιουσίας για περιουσία που είτε δεν έχει έσοδα είτε είναι δεσμευμένη από το δημόσιο.

Έρχεται επίσης αυτή η κυβέρνηση και επιβάλλει περιορισμό στον διορισμό ιερέων σαν να ήσαν οι ιερείς δημόσιοι υπάλληλοι και σαν το δημόσιο να μη είχε εισπράξει ήδη την αμοιβή των ιερέων με την μορφή του 96% της περιουσίας της Εκκλησίας από την ίδρυση του Κράτους (το οποίο ίδρυσαν μέλη της Εκκλησίας).

Η κυβέρνηση συνεχίζοντας την επίθεση της κατά της Εκκλησίας προσπαθεί να θέσει εμπόδια στην Εκκλησία με την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών (ανάλογα με την πίστη του κάθε μαθητή) ως υποχρεωτικού μαθήματος, αρνούμενη να εκπληρώσει την συνταγματική ευθύνη της για την θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των πολιτών.

Στο ίδιο πνεύμα είναι και η κάρτα του πολίτη μέχρι να εξηγηθεί γιατί χρειάζεται και πως θα προστατευτούν τα προσωπικά δεδομένα και δεν θα προσβληθεί η θρησκευτική και άλλες ελευθερίες των πολιτών.

Και ευκαίρως ακαίρως γίνεται λόγος από μέλη της κυβέρνησης και τους υποστηρικτές τους στην κοινωνία και τα Μ.Μ.Ε. για τον χωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος, όχι με επιστροφή της περιουσίας της Εκκλησίας αλλά ουσιαστικά με αφαίρεση και εκείνης της περιουσίας που έχει απομείνει στην Εκκλησία.

Σε όλη αυτή την προσπάθεια, η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της στην κοινωνία και τα Μ.Μ.Ε. απευθυνόμενοι στην Εκκλησία εννοούν την ιεραρχία.

Αγνοούν εντελώς ότι με την συμπεριφορά τους προσβάλλουν και προκαλούν τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας, δηλ. την μεγάλη πλειοψηφία του λαού.

Είναι και αυτό ένδειξη είτε άγνοιας σχετικά με την ορθόδοξη εκκλησιολογία είτε απλά αντί-εκκλησιαστικό πνεύματος είτε και των δυο.

Επίσης, κυβέρνηση και κόμματα έχουν εγκλωβίσει τα μέλη της Εκκλησίας σε ξενόφερτες και αποτυχημένες ιδεολογίες και προγράμματα.

Τόσο ο φιλελευθερισμός όσο και ο σοσιαλισμός είναι μορφές του υλισμού, ξένες προς την κοινοτική και κοινοβιακή παράδοση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Ο φιλελευθερισμός, κοινωνικός η όχι, που βάση έχει το κέρδος και την συσσώρευση πλούτου σε λίγα χέρια, μπορεί να έχει σχέση με τον προτεσταντισμό αλλά είναι ξένος προς την παράδοση του λαού μας.

Αλλά και ο σοσιαλισμός που επιβάλλεται από μια πεφωτισμένη μειοψηφία στο όνομα κάποιων υλιστικών θεωριών δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνική αλληλεγγύη στο όνομα του κοινού Πατέρα και την αδελφική αγάπη που πηγάζει από την αγάπη στον κοινό Πατέρα.

Και βέβαια η Ορθοδοξία που είναι το όλον δεν μπορεί να εκπροσωπεί η εκπροσωπείται από ένα κόμμα, δηλαδή ένα κομμάτι της κοινωνίας,.

Η κοινοτική παράδοση βάλλεται με την επιχειρούμενη εξαφάνιση του χωριού μέσα από μια αντι-αγροτική και αντι-εργατική πολιτική και την κατάργηση των κοινοτικών αρχόντων (προέδρου, δάσκαλου, παπά).

Η κοινοβιακή παράδοση βάλλεται με την σκευωρία κατά της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου και άλλες ανάλογες ενέργειες ιδίως κατά του Αγιορείτικου μοναχισμού.

Γιατί τι άλλο από σκευωρία είναι η μη αποδοχή της επιστροφής όλων των ανταλλαγέντων ακινήτων από τον Υπουργό των Οικονομικών και η παραπομπή του περιουσιακού της Βιστωνίδας στα δικαστήρια για να μη κλείσει η υπόθεση και να συνεχισθούν οι διώξεις κατά μοναχών;

Όσοι δε παραμένουν πιστοί στην παράδοση του λαού μας αποκαλούνται ελληνοκεντρικοί η και εθνικιστές. Και από ποιους; Aπό αυτούς που έχουν πιει το γάλα του εθνικισμού από την δύση!

Και κατηγορούν ποιους; Αυτούς που ως Έλληνες έχουν αναφορά σε ένα πολιτισμό και πνεύμα οικουμενικό, ανοικτό στον κόσμο, και ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί απεχθάνονται τον εθνικισμό σαν αίρεση! Έχουν χάσει πλέον οι έννοιες την σημασία τους.

Στην προτροπή να πάρει το καρυοφύλλι αφού το πετραχήλι δεν φτάνει αυτή την εποχή ο Αρχιεπίσκοπος σε πρόσφατη συνέντευξη του είπε «να το πάρω αν μου το ζητήσει η Σύνοδος», αλλά αναρωτήθηκε αν το καρυοφύλλι κάνει στην σημερινή εποχή που έχουμε Κράτος και θεσμούς δικούς μας.

Εν όψει των ανωτέρω, θα ήθελα να εκφράσω την αμφιβολία μου αν το Κράτος αυτό είναι δικό μας. Το ’21 μετά από 400 και περισσότερα χρόνια σκλαβιάς ήμασταν ακόμη Έλληνες και Χριστιανοί για να αγωνιστούμε να αποκτήσουμε την ανεξαρτησία μας.

Μετά από 200 χρόνια σύγχρονου «Ελληνικού» Κράτους, τι είμαστε; Και με το Μνημόνιο έχουμε πλέον Κράτος ανεξάρτητο;

Να το πω διαφορετικά. Η σημερινή εποχή είναι πιο δύσκολη από την Οθωμανική εποχή (του Βυζάντιου μετά το Βυζάντιο κατά τον Γιόργκα).

Οι Τούρκοι μας έπαιρναν το κεφάλι. Οι δυτικοί μας παίρνουν την ψυχή. Για αυτό οι ανθενωτικοί προτίμησαν τους Τούρκους από τους δυτικούς. Και η ιστορία τους δικαίωσε.

Μήπως είναι λοιπόν καιρός να πάρει η Ιεραρχία το καρυοφύλλι και να ηγηθεί του αγώνα για την υπεράσπιση τη πίστης και της πατρίδας;

romfea.gr

Πηγή