Ταφόπλακα στις συλλογικές συμβάσεις και τα συνδικάτα έβαλε η Τροϊκα

Εστω κι αν κάποιοι «παπαγάλοι» επιχειρούν από χθες να παρουσιάσουν τη συμφωνία  με την τρόικα ως «έντιμη» λύση στους τομείς των επιχειρησιακών συμβάσεων και των  μετατάξεων που στο μέλλον θα γίνουν απολύσεις, η αλήθεια είναι δραματική. Ούτε η τρόικα έκανε πίσω, ούτε και η κυβέρνηση προσπάθησε να τους κοντράρει και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο για τη χώρα.

Και στα δύο καυτά θέματα πέρασε την τρόικας και δυστυχώς τα επίχειρα της συμφωνίας θα τα πληρώσει ο κόσμος. Μπορεί η δόση του δανείου να εξασφαλίστηκε  αλλά αν κάθε φορά που θα πρέπει να πάρουμε χρήματα (που θυμίσουμε τα πληρώνουμε με επιτόκιο 5%), εκχωρούμε δικαιώματα στους ξένους, σε λίγους μήνες δε θα μείνει τίποτε.

Τα δύο καυτά ζητήματα έκλεισαν ως εξής:

Επιχειρησιακές συμβάσεις: Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και πλέον οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές. Οσα λέει η κυβέρνηση ότι θα ισχύουν υπό προϋποθέσεις είναι αστεία πράγματα, καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Στην ουσία εργοδότες και εργαζόμενοι θα κάθονται στο ίδιο τραπέζι σε κάποια επιχείρηση και θα αποφασίζουν για τις συμβάσεις εργασίας μόνο με τα «θέλω» του εργοδότη. Ξεχάστε τον κατώτατο μισθό των 740 ευρώ το μήνα, τώρα 590 και πολύ μας είναι. 

Με τις επιχειρησιακές συμβάσεις ανοίγει ο δρόμος και για τις ατομικές συμβάσεις, δηλαδή να καλείται προσωπικά ο εργαζόμενος και να δέχεται πρόταση μισθού από τον εργοδότη ο οποίος δε θα δεσμεύεται από συλλογικές συμβάσεις όσο για τον πρώτο μισθό όσο και για τις ετήσιες αυξήσεις.Κι αν κάποιοι χάρηκαν που δεν κόπηκαν μισθοί και συντάξεις καλύτερα να το ξανασκεφτούν καθ΄βς οι περικοπές θα είναι πολύ πιο επώδυνες.

Εργασιακή ζούγκλα δηλαδή με τις επιχειρησιακές συμβάσεις να αποτελούν τον κανόνα. Η κυβέρνηση λέει ότι θα γίνονται με βάση κάποιες προϋποθέσεις, ωστόσο, δε λένε ποιες θα είναι αυτές αλλά τονίζουν ότι θα προκύψουν μετά από διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους. Αλλα λόγια να αγαπιώμαστε δηλαδή. Το σίγουρο είναι ότι όποτε θέλει ο επιχειρηματίας θα κάνει επιχειρησιακές συμβάσεις επικαλούμενος την οικονομική κρίση. 

Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Μέχρι πότε θα ισχύει το νέο καθεστώς; Διότι αν είναι για πάντα τότε διαλύεται ουσιαστικά η δυνατότητα των εργαζόμενων να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για τους μισθούς τους και την εργασία τους. Επιπλέον, με το νέο καθεστώς δεν έχουν κανένα λόγο πλέον τα εργατικά συνδικάτα, κανένα μέλλον οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Αφού δε θα έχουν λόγο για τους μισθούς τότε τι θα κάνουν; Τι θα κάνουν ο κ. Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ και ο κ. Παπασπύρος της ΑΔΕΔΥ οι οποίοι νόμιζαν ότι οι φίλοι τους στο ΠΑΣΟΚ δε θα τα βάλουν με τους εργαζόμενους;

Σε ότι αφορά τις μετατάξεις, τα γράψαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση. Θεωρείται δεδομένο ότι θα υπάρξουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ή αναγκαστικών απομακρύνσεων με συνταξιοδότηση. Και φυσικά κλείνει ο δημόσιος τομέας για νέες προσλήψεις αν κι αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Το κακό είναι ότι αυτό το καθεστώς που κάνει μετατάξεις χωρίς λογική και σχέδιο θα βρεθεί προ αδιεξόδου.

Την ώρα που θα υπάρχει μεγάλη ανάγκη για δασκάλους ή γιατρούς θα έχουμε

πλεόνασμα… οδηγών λεωφορείων ή μηχανοδηγών στον ΟΣΕ. Θα δούμε δυστυχώς τεράστια κενά σε κρίσιμους τομείς της κρατικής μηχανής αλλά προσλήψεις δε θα γίνονται.

Αυτοί οι πολιτικοί που χάιδευαν τα αυτιά και εξαγόραζαν ψήφους προσλαμβάνοντας κατά κόρον σε υπηρεσίες του δημοσίου τώρα καλούνται να λύσουν το γρίφο. Οι ίδιοι που δημιούργησαν το πελατειακό κράτος τώρα έρχονται να το διαλύσουν με θύματα τους εργαζόμενους. Κάτω από τις επιταγές της τρόικας που ζήτησε οι μετατάξεις να μπαίνουν στο σύστημα ένας παίρνει θέση στο δημόσιο για κάθε πέντε που αποχωρούν, η κυβέρνηση θα βρεθεί σύντομα σε ένα πλήρες αδιέξοδο.

Κι εδώ υπάρχει ένα ερώτημα επίσης. Αν αναγκαστούν να διώξουν 40.000 εργαζόμενους στο δημόσιο πού θα βρουν εφάπαξ και λεφτά για τις συντάξεις. Πλήρες χάος δηλαδή.

Πηγή