«Ο μύθος για το Κόκκινο Βιβλίο»

«ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ όλα καλύπτονταν από ένα μυστήριο. Λέγεται ότι όταν ένας πρωθυπουργός παρέδιδε την εξουσία στο διάδοχό του, άνοιγε ένα χρηματοκιβώτιο και του παρέδιδε ένα λεπτό βιβλίο, του οποίου το εξώφυλλο είχε χρώμα κόκκινο. Επρόκειτο για το μυστικό Σύνταγμα της χώρας.
Πρωτοεκδόθηκε επί Ατατούρκ και από τότε όλοι οι νέοι πρωθυπουργοί είναι δεσμευμένοι να ενεργούν σύμφωνα με τις επιταγές του. Ούτε ο κώδικας Ντα Βίντσι να ήταν.
Θέτω το ερώτημα: Είναι δυνατόν ένα κράτος δικαίου να έχει το μυστικό του Σύνταγμα; Όχι, δεν μπορεί. Τι είναι το Κόκκινο Βιβλίο;

Την ύπαρξή του την πληροφορηθήκαμε τη δεκαετία του ’90. Πρόκειται για το Έγγραφο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας. Στο δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας η εφημερίδα Χουριέτ εξασφάλισε και δημοσίευσε το έγγραφο. Λογόκρινε μόνο ένα του άρθρο και δεν το δημοσίευσε.Μήπως η Χουριέτ βρήκε τον μπελά της επειδή δημοσίευσε το πλέον απόρρητο έγγραφο του κράτους; Όχι. Δεν συνέβη τίποτα. Όχι μόνο δεν παραπέμφθηκε σε δίκη αλλά ούτε καν ανακρίθηκε. Τότε ελέχθη ότι αν προχωρούσαν σε ανακρίσεις, θα αποδεικνύονταν η ορθότητα του δημοσιεύματος και το κράτος προτίμησε να μην ακολουθήσει την οδό αυτή. Το έγγραφο φέρει περίεργες ονομασίες όπως “Κόκκινο Βιβλίο”, “Μυστικό Σύνταγμα”. Απαρτίζεται από δύο κεφάλαια. Εσωτερικές απειλές - Εξωτερικές απειλές.

Εμείς μεγαλώσαμε ακούγοντας συνεχώς για “Εξωτερικούς Εχθρούς” και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι κάτι τέτοιο είναι ανοησία. Στις μέρες μας η λέξη “εχθροί” θα μπορούσε να αντικατασταθεί με “αντίπαλους”. Καλύτερα λοιπόν να μην αναφερθούμε στο κεφάλαιο για τους εξωτερικούς εχθρούς.

Για όνομα του Θεού. Τι είναι πάλι αυτά που αναφέρονται για τον “εσωτερικό εχθρό”; Είναι δυνατόν σε ένα κράτος δικαίου οι πολίτες του να θεωρούνται “απειλή”; Το μόνο που μπορεί να θεωρηθούν είναι εγκληματίες αν διαπράξουν έγκλημα. Μήπως όλοι οι έχοντες κουρδική καταγωγή είναι “εσωτερική απειλή” ή κατ’ επέκταση “εσωτερικός εχθρός” επειδή η χώρα αντιμετωπίζει αποσχιστικές ενέργειες των τρομοκρατών; Σας υπενθυμίζω ότι το υπόμνημα των Ενόπλων Δυνάμεων της 27ης Απριλίου 2007 ανέφερε: “Όσοι δεν λένε ‘Ω τι ευτυχία να λέγεσαι Τούρκος’ είναι και θα παραμείνουν εχθροί μας”.

Κάποτε υπήρχε μια εσωτερική απειλή που άκουγε στο όνομα οπισθοδρομικότητα. Κάθε άτομο που είναι θρησκόληπτο και φέρει γένια ή μαντίλα είναι μήπως εχθρός και αποτελεί απειλή; Στην πράξη είδαμε ότι, όντως, έτσι έχουν τα πράγματα. Κάποια εποχή κάθε θρησκόληπτο άτομο θεωρείτο απειλή, για δε τη μαντίλα η εντύπωση αυτή υπάρχει, αφού ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν παρέστη σε δεξίωση με αφορμή την 87η επέτειο από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας την 29η Οκτωβρίου 2010, επειδή η σύζυγος του Τούρκου προέδρου είναι μαντιλοφορούσα.

Σε ένα κράτος δικάιου δεν έχει καμιά θέση το Έγγραφο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας, ακόμη και αν κάποιοι το συνέταξαν και του έβαλαν τη σφραγίδα “Απόρρητο”. Στο κράτος δικαίου υπάρχουν τα εγκλήματα και οι εγκληματίες. Το τι εστί έγκλημα αναφέρεται στους νόμους, και όποιος το διαπράξει συλλαμβάνεται, ανακρίνεται και αν αποδειχθεί ένοχος, τιμωρείται. Αφού αυτό επιβάλει το κράτος δικαίου, γιατί εμείς έχουμε το “Μυστικό μας Σύνταγμα”;

Ίσως νομικά να πρόκειται για μια εγκύκλιο του Πρωθυπουργικού Γραφείου. Λόγω του εγγράφου, μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας υπέστη βασανιστήρια για ενέργειές που δεν αποτελούν έγκλημα. Γιατί νομίζετε ότι οι μειονοτικοί συμπατριώτες μας εγκατέλειψαν τη χώρα; Η εφαρμογή των προνοιών του εγγράφου μετέτρεψε τη ζωή τους σε δηλητήριο.

Το πρόβλημα δεν είναι στη διαβάθμιση ασφαλείας του εγγράφου αυτού ως απόρρητο, αλλά στην αναφορά του σε απειλές.

Στα κράτη δικαίου οι απειλές και οι εγκληματικές πράξεις αναφέρονται στους νόμους και όχι σε μυστικές εγκυκλίους.

Ρωτάμε, λοιπόν, την Κυβέρνηση: Στο μυστικό Σύνταγμα υπάρχει η αναφορά σε εσωτερικό κίνδυνο;» Αρθρο του Ισμέτ Μπέρκαν στη Χουρριέτ

«Γείτονες» «Η ΑΓΚΥΡΑανακοίνωσε επίσημα τις χώρες οι οποίες στηρίζουν την τρομοκρατική οργάνωση του ΡΚΚ. Οι χώρες αυτές είναι η Συρία, το Ιράν, το Ιράκ, η Αρμενία και η Ελλάδα. Όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός της χώρας, “αν οι γείτονές μας είναι όντως φίλοι μας, ας μας το αποδείξουν”.

Εμείς έχουμε τη γνώμη ότι οι χώρες αυτές δεν είναι φίλιες και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να αναμένουμε οποιαδήποτε φιλική χειρονομία. Αυτό που επιβάλλεται είναι να ενεργήσουμε ανάλογα, αφού το μαχαίρι έχει φθάσει στο κόκαλο. Αυτό γίνεται αντιληπτό και από την εθνική αγανάκτηση. Η Τουρκία έχει πολλά στοιχεία στο χέρι της για να αποδείξει στην εχθρότητα των χωρών αυτών και νομίζουμε ότι ήλθε η ώρα να το πράξει. Κατά παγκόσμια ομολογία, η τρομοκρατία είναι το χειρότερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Υπάρχουν αρκετά ψηφίσματα που αναφέρονται σε κυρώσεις εναντίον αυτών που στηρίζουν τη διάπραξη των τρομοκρατικών ενεργειών. Η Ελλάδα δεν κρύβει τη στήριξή της στο ΡΚΚ και μάλιστα υπερηφανεύεται για αυτό. Η χώρα αυτή έφθασε σε τόσο χαμηλό σημείο.

Η Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και η Αρμενία προσπαθούν να αρνηθούν τις κατηγορίες και αυτό επειδή κάποιες ζωτικές αρτηρίες τους βρίσκονται στα χέρια της Τουρκίας. Και μια μικρή πίεση στις αρτηρίες αυτές είναι ικανή να τις οδηγήσει σε συγκοπή.

Χώρες όπως το Ιράν, το Ιράκ, η Συρία, έχουν χαρακτηριστεί από την διεθνή κοινότητα ως τρομοκρατικές και ως εκ τούτου έχουν την ανάγκη υποστήριξής τους από τη γείτονά τους Τουρκία, μιας χώρας με στρατηγική σημασία, η οποία απολαμβάνει το σεβασμό των πάντων. Τα νερά που κρατούν όρθιες τη Συρία και το Ιράκ βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Αν η Αρμενία θελήσει να προβεί σε ενέργειες μεγαλύτερες από το ανάστημά της, θα φάει το κεφάλι της. Αν δεν υπήρχε η μεγαλοψυχία της Τουρκίας, η Αρμενία ήταν καταδικασμένη σε πείνα».


Πηγή



Share