Πάγκαλος και άλλοι αποκεφαλιζόμενοι

Αυτό το κακόγουστο κρυφτούλι διαρροών από τα υπόγεια του Μαξίμου (ίδια και απαράλλακτα με την εποχή Γ. Πανταγιά και Θ. Ρουσόπουλου), από τους «Ιακωβίνους» αλλά πραιτωριανούς αυλικούς, καλό είναι να σταματήσει. Να έρθουν στο φως οι αληθινές προθέσεις των επαγγελματιών ή μη πραιτωριανών του Μαξίμου για τους βαθύτερους στόχους τους εν όψει του ανασχηματισμού....
Η ονοματολογία άλλοτε είναι διασκεδαστική (με αυθαίρετες ή ρουσφετολογικές προωθήσεις ονομάτων, λ.χ. ότι ο τάδε είναι επιτυχημένος υφυπουργός ή φέρελπις υπουργός) και άλλοτε δόλια και επικίνδυνη. Γιατί αποκαλύπτει αδυναμίες θεσμικές και λειτουργικές, τις οποίες θα πληρώσει η χώρα και οι πολίτες. Ποιες;

* Είναι κοινό μυστικό πλέον ποιοι εδώ και έναν μήνα διοχετεύουν σε ποιους συγκεκριμένα ονόματα για το γαϊτανάκι του ανασχηματισμού και δήθεν δομικές αλλαγές. Δικαίωμά τους. Ομως όλες αυτές οι διαρροές –όπως το έχουμε πρώτοι γράψει εδώ και τρεις εβδομάδες– έχουν συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους. Ποιους ακριβώς και σε βάθος;

1. Τον παραγκωνισμό του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, είτε τον υποβιβασμό του σε απλό υπουργό (έστω Εθνικής Αμυνας) είτε με τη δημιουργία πανεπόπτη υπουργού ή ομάδας επιτελών. Δοκιμάζουν τα νεύρα του Θ. Πάγκαλου; Κάτι πολύ περισσότερο.

2. Την κατάργηση όλων των έως τώρα θεσμοποιημένων οργάνων (ΚΥΣΕΑ, Οικονομική Επιτροπή, διάφορες Διυπουργικές του αέρα, Ατυπο Υπουργικό) και τη δημιουργία μιας ομάδας «κυβερνητικής εποπτείας». Πάνω από τους υπουργούς και υφυπουργούς, που θα συνεδριάζουν μόνο για να υπογράφουν ως συνυπεύθυνοι. Κάτι που γίνεται άλλωστε όλο και πιο συχνά τελευταία.

Εκτός από τον Πάγκαλο άλλος αποκεφαλιζόμενος φέρεται από τις ίδιες τις διαρροές και τη «φιλοσοφία» τους ο Χάρης Παμπούκης. Ο Γ. Ραγκούσης σε ρόλο Μ. Κουτσόγιωργα τη δεκαετία του 1980.

3. Την αδυναμία του πρωθυπουργού να αντικαταστήσει υπουργούς και υφυπουργούς με άλλους. Καταφυγή σε προσχήματα, προφάσεις και δικαιολογίες. Οπως λ.χ. ότι θα καλυφθούν τα κενά από όσους και όσες κληθούν να γίνουν υποψήφιοι περιφερειάρχες και δήμαρχοι. Οταν οι ίδιοι και οι ίδιες δεν το θέλουν (Μπιρμπίλη, Μπατζελή, Γεννηματά κ.ά.) και δεν πιστεύουν στη δήθεν θεσμική αλλαγή και αναβάθμιση του «Καλλικράτη».

Επειτα, πώς θα δικαιολογηθούν αποπομπές τύπου Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και Λούκας Κατσέλη, που δεν θα είναι υποψήφιες στην Αυτοδιοίκηση; Ή μήπως θα είναι τελικά; Ή θα βολευτούν με άλλα σκιώδη καθήκοντα, εκτός υπουργείων;

4. Αυτή η λυσσαλέα προσπάθεια υποβάθμισης Πάγκαλου, Παμπούκη και λοιπών και η άρνηση για το κόστος των αποκεφαλιζομένων συμπληρώνεται μ’ ένα τρίτο φαινόμενο. Την παθιασμένη θέληση για υπερεξουσία στο Μαξίμου, την αποκορύφωση του πρωθυπουργοκεντρικού συστήματος, τελικά του εξωθεσμικού συγκεντρωτισμού εξουσίας με λιγότερη κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Το παράλυτο μοντέλο Κ. Καραμανλή γίνεται αυταρχικό με τον Γ. Παπανδρέου. Και αποτελεσματικό; Το αντίθετο, όπως θα δούμε αύριο.


Μ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-Α.Τ.







Share