"Φτωχολόγιο" στο Δημόσιο

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ

«Επί θύραις» βρίσκεται το «φτωχολόγιο» λιτότητας για τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς η κυβέρνηση ετοιμάζει την καθιέρωση του ατομικού μισθολογίου εντείνοντας έτσι περισσότερο την αίσθηση της αδικίας που επικρατεί στις τάξεις των υπηρετούντων σε όλο το φάσμα του κρατικού μηχανισμού.

Με την εφαρμογή του πλάνου απόδοσης για κάθε θέση τακτικού προσωπικού, όπως θα περιγράφεται στους νέους οργανισμούς των υπουργείων, δήμων, περιφερειών και άλλων δημοσίων φορέων, θα μειωθούν ακόμη περισσότερο οι τελικές αποδοχές των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα.

Απώτερος στόχος, εκτός από τη συνέχιση της πολιτικής των περικοπών, που υπακούει στα κελεύσματα του διεθνούς οικονομικού και όχι μόνο διευθυντηρίου που έχει επιβληθεί, ελέω ΠΑΣΟΚ, στη χώρα μας, είναι να μη θιγούν και άλλο οι αμοιβές της ιδιότυπης κρατικής νομενκλατούρας, των γνωστών μας μανδαρίνων, που στηρίζει, αν και ασθμαίνοντας πια, τη συρρίκνωση του εισοδήματος των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Αυτό θα γίνει με την κατάρτιση επιχειρησιακών προγραμμάτων που θα εξειδικεύσει τις δραστηριότητες και θα βάλει συγκεκριμένους στόχους.

Κεντρικοί άξονες του σχεδίου αυτού είναι οι εξής:

* Το τελικό ύψος του μισθού ενός υπαλλήλου να συναρτάται από την παραγωγικότητά του, την οποία, όμως, θα κρίνουν στελέχη της ειδικής ομάδας αξιολόγησης που θα επιλέξει η εκάστοτε ηγεσία του οικείου υπουργείου ή φορέα, δηλαδή θα είναι διορισμένη.

Οι μονάδες αυτές θα αποκαλούνται Σώμα Αξιολογητών Δημόσιας Διοίκησης ή κάποια άλλη παρεμφερή ονομασία.

Τα συγκεκριμένα πρόσωπα θα αποφασίζουν αν ο υπάλληλος «έπιασε» τους στόχους που καθόρισε η υπηρεσία του, ώστε να δικαιούται ολόκληρο το πριμ παραγωγικότητας και άλλα επιδόματα που τυχόν διασωθούν από την πασοκική «νεοθατσερική» λαίλαπα.

Σημαντικό ρόλο θα παίζει και η βαθμολογία στα ετήσια φύλλα ποιότητας των υπαλλήλων.

Μια από τις προτάσεις που θα συζητηθούν είναι αυτή να διαμορφώνεται όχι μόνο από την απόδοση ενός υπαλλήλου, αλλά από την εν γένει συμπεριφορά του στην υπηρεσία και τις επιμέρους ικανότητες.

Παράλληλα, θα εισαχθεί η εφαρμογή της σχέσης κόστους - οφέλους για όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, ώστε να κριθεί ποιες απ’ αυτές είναι αντιπαραγωγικές.

Δεν αποκλείεται μάλιστα να θεσπισθούν κριτήρια – βαρόμετρο που θα καθορίζουν, σε μεγάλο βαθμό, τα χρήματα που θα μπαίνουν στην τσέπη έκαστου υπαλλήλου, όπως:

* Η γνώση του αντικειμένου. Ο υπάλληλος θα πρέπει να έχει τη θεωρητική κατάρτιση, ειδική γνώση καθώς και την ικανότητα έμπρακτης εφαρμογής της εμπειρίας του κατά την άσκηση των καθηκόντων του.

Επίσης, καλό θα ήταν να γνωρίζει τις αρμοδιότητες, την αποστολή και τη ροή εργασίας της οργανικής μονάδας στην οποία ανήκει.

* Υπηρεσιακή συμπεριφορά. Να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις του, να αποφασίζει με γνώμονα τις ανάγκες της υπηρεσίας και να σέβεται την ιεραρχία.

* Προσωπικότητα. Να διακρίνεται για την εντιμότητα, την ευθύτητα, την αξιοπρέπεια και την αυτοκυριαρχία του.

Να δείχνει μετριοπάθεια και αυτοσυγκράτηση ακόμη και σε περίπτωση που θεωρεί ότι θίγεται σε επαγγελματικό επίπεδο από τρίτες πράξεις.

Ολα αυτά βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο. Γιατί στην πραγματικότητα, παρά τις διακηρύξεις η ουσία παραμένει η ίδια: Η θέση του Ελληνα δημόσιου υπαλλήλου επιδεινώθηκε δραματικά επί ημερών ΠΑΣΟΚ και ο (οικονομικός) κατήφορος των αποδοχών του δεν έχει σταματημό.

Και το μέλλον (αναφορικά με τους μισθούς του δημοσίου τομέα) είναι άδηλο, καθώς οι απαιτήσεις της Τρόικας δείχνουν να αυξάνονται, παρά τις κυβερνητικές διαψεύσεις.

Είπαμε οι μισθωτοί (δημόσιοι και ιδιωτικοί) όπως και οι συνταξιούχοι είναι τα «μαύρα πρόβατα» ή αν θέλετε τα εύκολα θύματα των δανειστών μας, τις εντολές των οποίων ακολουθεί, ας μη γελιόμαστε, η σημερινή κυβέρνηση.



αδεσμευτος τυπος





Share