Γιατί η αισιοδοξία;

Κατά κοινή παραδοχή και στη χώρα μας και διεθνώς, η αισιοδοξία αποτελεί μία από τις σημαντικότερες αρετές των πολιτικών ηγετών, η οποία αισιοδοξία μεταφερόμενη και στο λαό μεταβάλλεται σε μία από τις κινητήριες δυνάμεις της οικονομίας και της κοινωνίας.

Υπό μία και μόνη προϋπόθεση, φυσικά. Οτι οι πολιτικοί ηγέτες στηρίζουν την αισιοδοξία τους στην πίστη τους ότι η πολιτική που ασκούν είναι ορθή!
Συμβαίνει, όμως, το ίδιο και με τους δικούς μας πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι -παρά τις συνεχώς αναλυόμενες νέες δυσκολίες- παρουσιάζονται αισιόδοξοι ότι «θα τα καταφέρουν» και ότι «θα βγάλουν τη χώρα μας από την οικονομική κρίση»;

Συμβαίνει, δυστυχώς, κατά το ήμισυ. Κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί και για τους ίδιους και για τον τόπο.

Αισιοδοξούν μεν, αλλά την αισιοδοξία τους την στηρίζουν στην προσωρινή βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών που οδήγησαν τα δραστικά περιοριστικά μέτρα τους. Και όχι στην πίστη τους ότι η πολιτική που ασκούν είναι ορθή ή, έστω, η ορθότερη δυνατή.

Αλλωστε, δεν το κρύβουν και οι ίδιοι. Πολλές φορές μέχρι σήμερα χαρακτήρισαν τα μέτρα τους επώδυνα, άδικα και δυσβάστακτα για τις ασθενέστερες τάξεις.

Και δεκάκις έχουν αναγνωρίσει δημοσίως ότι αναγκάζονται να ασκήσουν μια πολιτική, που δεν είναι πολιτική του ΠΑΣΟΚ και δεν εκφράζει τις κοινωνικές και πολιτικές ευαισθησίες του!

Οταν, όμως, ένας ηγέτης ή μια ηγετική ομάδα ασκεί μια πολιτική στην οποία δεν πιστεύει, συνήθως οδηγεί τον τόπο σε περιπέτειες ή και τραγωδίες. Δεν χρειάζεται, φρονούμε, να αναφερθούμε σε ιστορικά προηγούμενα του περασμένου και προπερασμένου αιώνα. Θα σταθούμε μόνο στα μέχρι σήμερα χειροπιαστά αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου από κοινού με την τρόικα.

Με μοναδικό μέχρι σήμερα κέρδος την προσωρινή βελτίωση των δημοσιονομικών, η χώρα και η κοινωνία πλήρωσαν, πληρώνουν και θα πληρώνουν βαρύ τίμημα σε όλους τους άλλους τομείς. Παραδείγματα:

1. Η ύφεση βαθαίνει και πλαταίνει, με όσα αυτό συνεπάγεται για την πραγματική οικονομία…

2. Τα επιτόκια δανεισμού μας (και τα σπρεντ) όχι μόνο δεν υποχώρησαν (μετά το «Σχέδιο Στήριξης»), αλλά και πλησίασαν, για τα δεκαετή ομόλογα στο 11% - γεγονός που σημαίνει ότι, αν βγούμε στις αγορές, για κάθε 100 ευρώ που δανειζόμαστε, θα επιστρέφουμε 210 (100+110)…

3. Το δημόσιο χρέος, στο τέλος της κυβερνητικής θητείας, παρά τα εξοντωτικά μέτρα, από τα 292 δισ. ευρώ, θα έχει φτάσει στα 400 δισ. ευρώ…

4. Η περιστολή της ρευστότητας συνεχίζεται και εντείνεται, με άμεσο αποτέλεσμα: α) την αύξηση των λουκέτων και β) τη διόγκωση της ανεργίας… Και,

5. Η κοινωνική συνοχή έχει υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα, από καταβολής του νεοελληνικού κράτους…

Κι όμως: Ακόμη η κυβέρνηση εξορκίζει, ως βρικόλακα, την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους! Μέχρι πότε, τάχα;



X.ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΣ-Α.Τ.



Share