Η επέτειος της 24ης Ιουλίου

Γιορτάστηκε προχθές στο Προεδρικό Μέγαρο, όσο πιο λιτά και διακριτικά γινόταν, η 36η επέτειος από την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας – μια Αποκατάσταση που βγήκε όχι, δυστυχώς, «απ’ τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά», αλλά από την προδοσία της Κύπρου και από τις φλόγες που συνόδεψαν την τουρκική εισβολή και κατοχή!

Το τίμημα της Αποκατάστασης ήταν πολύ βαρύ για τον Ελληνισμό. Και παραμένει βαρύ. Και αυτό δεν πρέπει να ξεχνιέται ούτε για μια στιγμή, προκειμένου να έχει νόημα η Γιορτή της 24ης Ιουλίου.

Οπως σε όλες τις επετείους – και της Δόξας και της Ντροπής – οι λαλίστατοι Πολιτικοί Αρχηγοί μας θεώρησαν καθήκον τους να κάνουν δηλώσεις. Τετριμμένες δηλώσεις, φυσικά. Τόσο τετριμμένες, που αμφιβάλλουμε αν θυμούνται σήμερα όσα είπαν προχθές.

Υπήρξαν, βεβαίως, δύο εξαιρέσεις: Πρώτη, η «αναφορά του Προέδρου της Δημοκρατίας στις ευθύνες του πολιτικού κόσμου για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα. Και δεύτερη, η δήλωση της γ.γ. του ΚΚΕ ότι η Δημοκρατία που αποκαταστάθηκε το 1974 ήταν υποκριτική και ταξική.

Σε ό,τι αφορά την αναφορά του Αρχηγού του Κράτους στις ευθύνες των πολιτικών, με όλο τον σεβασμό στον θεσμό, θα παρατηρήσουμε:

Ο κ. Παπούλιας δεν προήλθε από παρθενογένεση. Υπήρξε επίλεκτη προσωπικότητα του πολιτικού κόσμου, τον οποίο μέμφεται, χειρίστηκε ως υπουργός σημαντικά θέματα και έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την κοινή ψήφο των δυο κομμάτων εξουσίας – δηλαδή εκείνων των παρατάξεων που έφεραν σε υπερχρέωση, ανυποληψία και αδιέξοδο και τη χώρα και την ελληνική κοινωνία.

Υποθέτουμε, άρα, ότι η αναφορά στις ευθύνες των πολιτικών αποτελεί έμμεση αλλά σαφή αυτοκριτική που αφορά προσωπικά και τον ίδιο.

Σε ό,τι αφορά τη δήλωση της γ.γ. του ΚΚΕ για την αποκατάσταση μιας δημοκρατίας υποκριτικής και ταξικής, με όλο τον σεβασμό στον κόσμο που εκπροσωπεί, θα παρατηρήσουμε:

Τον Ιούλιο του 1974, την αντεπαναστατική και αμερικανοκίνητη χούντα δεν την ανέτρεψε λαϊκή επανάσταση. Αφού διέπραξε την προδοσία της στην Κύπρο, τα αφεντικά της την απέσυραν. Και την απέσυραν αφού κήρυξαν γενική επιστράτευση, ώστε ο Λαός, αντί να βγει στους δρόμους, να τρέχει στα στρατόπεδα και στα στρατολογικά γραφεία.

Κι έβαλαν στη θέση της χούντας τους άγευστους, άχρωμους και άοσμους (Κανελλόπουλο, Μαύρο κ.λπ.). Και δεν έχει αποδειχθεί ότι εκείνοι, κατόπιν συμφωνίας με τον Κίσινγκερ, φώναξαν τον Καραμανλή.

Κι ήλθε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ενας συντηρητικός αστός πολιτικός, ο οποίος, με δεδομένη την πορεία του, και πολλά που έκανε. Επανίδρυσε μια αστική δημοκρατία, υποκριτική, φυσικά, όπως όλες, αλλά αυτό ήταν και αυτό υποσχέθηκε.

Αντιθέτως: Ο Κήρυκας της Αλλαγής υποσχέθηκε μεν να διευρύνει την πολιτική δημοκρατία προς την κοινωνία και την οικονομία, προκειμένου να λεηλατήσει την Αριστερά, αλλά λίγο μετά περιέστειλε τις εγγυήσεις και της πολιτικής δημοκρατίας (Αρθρο 4, Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, Συνδικαλιστικά Πραξικοπήματα κ.λπ.).

Κοντολογίς: η 24 Ιουλίου ξεκίνησε αστικά μεν, ειλικρινά δε. Για το ξεστράτισμά της ευθύνονται οι επίγονοι!


Χ.ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΣ-Α.Τ.




Share