Ας δεχτούμε -ως υπόθεση εργασίας- ότι τα ευρωατλαντικά μέτρα που μας επέβαλαν Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και Αθήνα, αποτελούσαν, πράγματι, μονόδρομο, διότι, χωρίς αυτά, η χώρα μας πήγαινε για πτώχευση και για οικονομικό και κοινωνικό χάος.
Ας δεχτούμε ακόμη -επίσης ως υπόθεση εργασίας- ότι όλα αυτά τα ευρωατλαντικά μέτρα αποτυπώθηκαν με απόλυτη σαφήνεια και εξειδικευμένα ένα προς ένα στη Σύμβαση που υπέγραψε η Αθήνα με Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες - στο περιβόητο Μνημόνιο, το οποίο ψηφίστηκε και αποτελεί νόμο του κράτους.
Μέχρι εδώ -και παρά τον ανθρωποφάγο χαρακτήρα των μέτρων που αποτυπώθηκαν λεπτομερώς στο Μνημόνιο- τα πράγματα είναι κατανοητά.
Τι είναι, όμως, όλα αυτά τα ακατανόητα και εξοργιστικά που διαλαμβάνονται στις δηλώσεις και στις καταγγελίες του υπουργού Εργασίας ότι η τρόικα τού αξιώνει και νέες ρυθμίσεις και περικοπές στο ασφαλιστικό, οι οποίες δεν υπάρχουν στο Μνημόνιο και είναι, άρα, πέρα από τα συμφωνηθέντα;
Τρία -και μόνο τρία- πράγματα είναι δυνατό να συμβαίνουν, εν προκειμένω:
1. ΄Η δεν διευκρινίστηκε στο Μνημόνιο ότι το περιώνυμο ποσοστό 48% αφορά μόνο το ανταποδοτικό σκέλος της σύνταξης και όχι το προνοιακό - ενώ η τρόικα πιστεύει ότι αφορά το σύνολο της σύνταξης…
2. ΄Η διευκρινίστηκε, αλλά η κυβέρνηση δεν πήρε χαμπάρι τι συμφώνησε ή προσποιήθηκε ότι δεν πήρε χαμπάρι ή το πήρε χαμπάρι πολύ αργά και διαμαρτύρεται όψιμα και ετεροχρονισμένα…
3. Ή, πράγματι, όλα είναι σαφή στο Μνημόνιο και, απλούστατα, η τρόικα αξιώνει, καθ’ υπέρβαση των συμφωνηθέντων, νέες περικοπές, προς εξουθένωση του ελληνικού λαού - έχοντας διαπιστώσει πόσο εφεκτική είναι η κυβέρνηση…
Στην πρώτη περίπτωση, δυο τουλάχιστον υπουργοί «είναι για τα μπάζα» (για να θυμηθούμε τη ρήση του Βύρωνα Πολύδωρα) και καλά θα κάνει ο πρόεδρος της κυβέρνησης να τους στείλει στα σπίτια τους.
Στη δεύτερη περίπτωση, τίθεται εν αμφιβόλω η εγρήγορση, ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα ολόκληρης της κυβέρνησης, διότι δεν γνώριζε τι υπέγραφε ή το γνώριζε μεν, αλλά το δέχτηκε - πιστεύοντας ότι, εν καιρώ, και αυτό θα το καταπιεί ο λαός…
Στην τρίτη περίπτωση οφείλει να εκδιώξει από τη χώρα τους αδίστακτους πραιτωριανούς, αρνούμενη οποιαδήποτε συνεργασία με τα σκύβαλα αυτά του πειρατικού ευρωατλαντικού κεφαλαίου.
Αν πρόκειται, δηλαδή, ο λαός να υποβληθεί σε τόσο απάνθρωπες θυσίες, να υποβληθεί για τα σπίτια του και για τα παιδιά του και όχι για τα κέρδη των διεθνών τοκογλύφων.
Ούτε διαβουλεύσεις, ούτε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, ούτε νέα δάνεια. Απλούστατα, παύση πληρωμών του εξωτερικού χρέους. Και περιορισμός στους ίδιους πόρους. Και ας μας διώξουν από το ευρώ και από την Ευρώπη - έστω και με πραξικόπημα.
Θα είναι η μόνη γλώσσα που θα εννοήσουν οι πειρατές και οι χαρτογιακάδες τους!
Χ. Θεοχαράτος-Αδέσμευτος τύπος
Έλληνας πολίτης
Share
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, το μήνυμα σας μεταφέρεται άμεσα στους διαχειριστές μας.