* Ολο και εδραιώνεται η πεποίθηση ότι «κι αυτοί θα φύγουν νύχτα». Εάν ο Κ. Καραμανλής και η διακυβέρνησή του έφυγαν μέσα στη γενική απογοήτευση, τα σκάνδαλα κορυφής και την (καταπιεσμένη) οργή των Νεοδημοκρατών, εξίσου άδοξη τύχη θα έχει η διακυβέρνηση Παπανδρέου. Ποια; Θα δούμε αργότερα. Ολο και λιγότερο μπορεί να επικαλείται τα λάθη και τα ελλείμματα των προκατόχων της. Με την πλειοψηφία της, την αριθμητική στη Βουλή, ή με τις υπουργικές καρέκλες μπορεί να επιβάλλει αποφάσεις, μέτρα, κυρώσεις. Ομως το παιχνίδι το έχουν χάσει. Ουδέποτε κυβέρνηση ήλθε με τόσα ψέματα για να κάνει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα τα ακριβώς αντίθετα. (Ούτε καν ο Α. Παπανδρέου το 1985).
* Ουδέποτε κυβέρνηση σε τόσο κρίσιμες περιστάσεις έκανε τόσο σοβαρά λάθη εξαρχής, τόσο υποτακτική και δουλική στα κέντρα της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Ακόμα και τα προχθεσινά μέτρα για το Ασφαλιστικό – Εργασιακό είναι πιο σκληρά, πιο επώδυνα απ’ όσα έχουν συμφωνηθεί με το Μνημόνιο. Οπως ήταν σκληρότερα (και δικής της ευθύνης) τα μέτρα της κυβέρνησης για τις περικοπές μισθών, επιδομάτων, συντάξεων, δώρων, υπερωριών.
Μια ανάλγητη –και αναποτελεσματική–, μια πρόχειρη και χωρίς φαντασία «οικονομική πολιτική», περιοριστική, πρόχειρη, που δημιουργεί σοβαρές παρενέργειες στην αγορά, που δεν οδηγεί πουθενά. Κι αυτά ήταν μόνο η αρχή.
* Κάθε φορά με τις αποφάσεις της κυβέρνησης τα πράγματα γίνονται χειρότερα και η εξοντωτική λιτότητα οδηγεί έναν Λαό, τις κοινωνικές και εργασιακές του σχέσεις στην αχρειότητα. Κατηγορίες υπαλλήλων εναντίον άλλων, γρήγορες και φθηνές απολύσεις στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (που δεν ζήτησαν καν οι εργοδότες), απαξίωση της μεσαίας τάξης γενική. Μια κοινωνία σε χαμηλό βαθμό αυτοεκτίμησης, κατηγορίες ολόκληρες εργαζομένων κρατικών υπαλλήλων, τραπεζικών, καθηγητών, υπαλλήλων ΔΕΚΟ, καταστηματαρχών, εμπόρων κ.λπ. σε πλήρη φθορά.
Χωρίς ευρύτερα κοινωνικά ερείσματα και αξίες. Τα επιχειρήματα περί αποτροπής της χρεοκοπίας δεν πείθουν πλέον από αυτούς που τη δημιούργησαν με τις μεθόδους τους. Κανένα πρόβλημα στον διεθνή δανεισμό της χώρας δεν θα είχαμε εάν το έλλειμμα ήταν κάτω από το 10% του ΑΕΠ και όχι το 13% που κατασκευάσθηκε και οδήγησε στον μονόδρομο του ΔΝΤ και των άλλων λαθών της κυβέρνησης περί Τιτανικού και γκρεμού (παράλληλα με την... καταγγελία της κινεζικής σύμβασης της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά! Σειρά επιπολαιοτήτων).
* Θεωρώ ότι το τρίδυμο Ασφαλιστικό – Συνταξιοδοτικό – Εργασιακό της κυβέρνησης (που είναι ακριβώς το αντίθετο) θα κορυφώσει τη λαϊκή οργή και υπομονή. Θίγει τόσο πολύ το παρόν και το μέλλον, νέους και ηλικιωμένους, άνδρες και γυναίκες, ώστε θα οδηγήσει σε εκρηκτικές καταστάσεις. Δυσφορίας και γενικής εξαπάτησης και αγανάκτησης. Η κυβέρνηση Παπανδρέου ήδη μετράει αντίστροφα, χωρίς άλλα νέα μέτρα λιτότητας – στέρησης. Θα φύγει με τις πέτρες σχετικά σύντομα, μέσα σε λοιδορία και κατακραυγή. Χειρότερα από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή.
M.Δημητρίου-Αδέσμευτος τύπος
Share
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, το μήνυμα σας μεταφέρεται άμεσα στους διαχειριστές μας.