Ιλαροτραγωδίες σε κυβέρνηση – ΠΑΣΟΚ

* Είναι ασθένεια μυοχαλάρωσης της κοινωνίας ή μόνο του ΠΑΣΟΚ; Εκλεισαν δύο εβδομάδες χθες οι αποκλεισμοί από λίγες δεκάδες ναυτικών (φοιτητών και άλλων στελεχών του ΠΑΜΕ) δύο ιταλικών πλοίων στο λιμάνι της Κορίνθου. Η απαγόρευση να φορτώσουν εξαγωγικά αγροτικά προϊόντα και να αποπλεύσουν. Για την ηθελημένη αδράνεια του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη έναντι του ΚΚΕ τα έχω ξαναγράψει. Εννοώ προσωπικά πλέον τον κ. Μ. Χρυσοχοΐδη. Ομως, μου έκανε εντύπωση ότι παρά την ευνοϊκή δικαστική απόφαση η κυβέρνηση συνολικά αντιμετώπισε το όλο ευαίσθητο θέμα παραλυτικά. Δειλά, σιωπηλά.

Πιο πολύ με εντυπωσίασε κάτι άλλο. Η πλήρης αδυναμία της τοπικής κοινωνίας (εμπορικής, γεωργικής, τουριστικής) να κινητοποιηθεί για το πρόβλημα. Να κάνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο λιμάνι απέναντι στους 30–40 ερυθροφρουρούς. Να απαιτήσει τη λύση του προβλήματος, όπως λ.χ. στον Πειραιά, τη Ρόδο, το Ηράκλειο. Γενικά, δεν είναι καλό σημάδι αυτή η αβουλία – παθητικότητα της κοινωνίας και του ΠΑΣΟΚ. Να κλάψεις ή να γελάσεις λυτρωτικά;

* Οχι μόνο δεν ωφελούν, αλλά βλάπτουν οι περατζάδες του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου σε διάφορα φόρα. Οπως εκείνα χωρίς ουσία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τριτοκοσμικής ή χαώδους αντικειμένου, όπου δεν υπάρχει ούτε σοβαρή διεθνής εκπροσώπηση ούτε σοβαρή επεξεργασία θέσεων και προτάσεων. Μόνο κούφια λόγια, όπως με τη διεθνή οικονομική κρίση, τα πορίσματα της Επιτροπής Σοφών, την υποβολή τους στους «G 20» του κόσμου, στη βοήθεια της ελληνικής κρίσης. Χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα αυτός (και κάθε όμοιος) διεθνής τουρισμός.

Η νέα απουσία του πρωθυπουργού έδειξε όχι απλώς πόσο αναντικατάστατη – κρίσιμη είναι η απουσία του, αλλά πόσο προβληματικό αρχίζει να γίνεται το σύστημα διακυβέρνησης που έχει διαμορφώσει. Σιγά – σιγά αποκτά όλα τα ελαττώματα του συστήματος Καραμανλή. Το ’χει το Μαξίμου ή οι επίγονοι;

* Αραγε ποια σαθρά υλικά – ερείσματα και ποια κρίση;

Η φιλοδοξία του υπουργού Εργασίας να προωθήσει (όπως το πέτυχε πριν από τέσσερις μήνες όμως ο Γ. Παπακωνσταντίνου) σκληρότερες ρυθμίσεις από εκείνες του Μνημονίου. Ακραίες και αντισυνταγματικές, σύμφωνα με δηλώσεις βουλευτών και στελεχών. Οι άτυπες διυπουργικές συσκέψεις δεν λειτουργούν χωρίς τον πρωθυπουργό και το υπερσυγκεντρωτικό σύστημα που έχει καθιερώσει. Δεν αρκεί πλέον η επίκληση για «υποχρέωσή μας» στο Μνημόνιο «για να γίνει συλλογικός πειθαναγκασμός». Ούτε αποδίδουν οι πολύωρες «άτυπες συσκέψεις» του Υπουργικού Συμβουλίου. Ασφαιροι οι νέοι εκβιασμοί σε βουλευτές για πρόωρες εκλογές.

Οι υπουργοί συμφωνούν κρυφά με το Εργασιακό – Ασφαλιστικό, αλλά δημόσια σιωπούν. Οι βουλευτές δεν πτοούνται, ασκούν κριτική και απειλούν. Το κόμμα ανύπαρκτο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ορθώς δεν μετεβλήθη με το Π.Δ. σε «φύλλο συκής» της σκληρής κυβερνητικής πολιτικής.

* Τα πράγματα στο δίπολο Εργασιακό – Ασφαλιστικό θα μπορούσαν να είναι μόνο διασκεδαστικά, αν δεν είχαν την κρίσιμη διάσταση για το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας και του κράτους. Ολο και περισσότερο όμως αποκτούν τον χαρακτήρα ιλαροτραγωδιών και καταστάσεων κλαυσίγελου.

Μ. Δημητρίου-Α.Τ.



Share