ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ το blog μας με ένα απλό "ΚΛΙΚ" στις διαφημίσεις

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Ὁ Καποδιστριας σὲ ἕνα ἀπόκρημνο ὄνειρο τοῦ Rothschild

ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ....

 
Ο David baron de Rothschild σηκώθηκε βαρύθυμος ἐκεῖνο τὸ πρωί, ζήτησε ἕναν δυνατὸ καφὲ καὶ τηλεφώνησε στὸν σύμβουλό του ἐπὶ ἱστορικῶν θεμάτων. Κάθισε στὴν παραλιακὴ βεράντα τῆς ἔπαυλής του, ποὺ ἐμοίαζε μὲ τὸν Παρθενώνα μεταμορφωμένο σὲ μικρὸ ἄλσος, ἀλλὰ ἦταν ἐξαιρετικὰ νευρικός. Τὰ μάτια τοῦ ἦταν κόκκινα ἀπὸ τὴν ἀϋπνία καὶ τὸ χέρι τοῦ ἔτρεμε βαστώντας τὸ φλυτζάνι τοῦ καφέ. Ὅταν ἐπιτέλους ὁ σύμβουλός του κατέφθασε, πετάχτηκε ἀπὸ τὴν ἀναπαυτικὴ πολυθρόνα του καὶ μὴ περιμένοντας τὸν νὰ καθήσει τὸν ρώτησε μὲ ἀγωνία :
"Τί ξέρεις γιὰ τὸν ἀσπρομάλλη,τὸν πρῶτο κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδας, δὲν ξέρω κὰν τὸ ὄνομά του, εἶναι ἀλήθεια ὅτι εἶχε προειδοποιήσει τὸν Μετερνιχ;" O Jacob Strauss τὸν κοίταξε παραξενεμένος, σήκωσε (ὅπως συνήθιζε) τὰ φρύδια του καὶ μετὰ ἀπὸ μία παύση τὸν ρώτησε:
"Μιλᾶμε γιὰ τὸν Καποδίστρια;"
Τί μὲ ρωτᾶς ἀφοῦ μόλις σου εἶπα ὅτι δὲν ξέρω κὰν τὸ ὄνομά του; εἶπε μὲ φανερὴ σύγχυση ὁ Rothschild. Αὐτὸ ποὺ ξέρω εἶναι ὅτι...χθές...ἀλλὰ καλύτερα νὰ σοὺ τὰ πῶ ἂπ΄τὴν ἀρχή. Πρόκειται γιὰ ἕνα ὄνειρο ποὺ εἶδα...τί λέω ὄνειρο, αὐτὸ ἦταν ὁ ὁρισμὸς τοῦ ἐφιάλτη! Στὴν ἀρχὴ ἦταν πολὺ ἐνθαρρυντικό, εἶδα ὅτι εἴχαμε φτάσει στὸν στόχο μας, νὰ ἐγκαταστήσουμε τὴν παγκόσμια κυβέρνηση. Ὁ γιός μου εἶχε ἀρχίσει νὰ σκέφτεται τὸν λόγο ποὺ θὰ ἐκφωνοῦσε ὡς ὁ πρῶτος παγκόσμιος κυβερνήτης στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, ἀποδεχόμενος τὴν....
τιμὴ ποὺ θὰ τοῦ ἔκαναν οἱ ἡγέτες τῶν χωρῶν τοῦ κόσμου, νὰ τὸν ἀνακηρύξουν πρῶτο ἄρχοντα τοῦ πλανήτη κατὰ τὰ σχέδιά μας.
Ἐντελῶς ξαφνικὰ εἰσέβαλε στὴν μεγάλη σάλα μιὰ λεπτὴ φυσιογνωμία μὲ κατάλευκα μαλλιὰ καὶ κατάμαυρο κοστούμι τῶν ἀρχῶν τοῦ 19ου αἰώνα, πολὺ κομψὸς μπορῶ νὰ πῶ.
Εἶχε βλέμμα διεισδυτικὸ καὶ μεγαλοφυὲς καὶ νευρῶδες ἀλλὰ προσεγμένες καὶ λεπτὲς κινήσεις.
Μὲ κύτταξε ὁλόισια στὰ μάτια πολὺ αὐστηρὰ καὶ χωρὶς προλόγους μου εἶπε μὲ κοφτὴ καὶ σταθερὴ φωνή:
«Χτυπᾶς τὴ χώρα μου, νομίζεις ὅτι τὴν ὑποδούλωσες ἐπειδὴ ὁ λαὸς δὲν ἀντέδρασε ὅπως περίμενες, ἀλλὰ γελιέσαι!
Ξέρεις, τὸ νὰ βρεῖς προδότη εἶναι εὔκολο ἀλλὰ νὰ κάνεις τὸν λαὸ νὰ τὸν ἀκολουθήσει εἶναι ἀδύνατον!!!
Τὸ ξέρεις πῶς ὁ λαός, ἑκατὸν ὀγδόντα χρόνια μετὰ κι ἀκόμα δὲν ἔχει συγχωρέσει τὸν προδότη ποῦ μὲ σκότωσε;»
Ποιὸς εἶσαι; τοῦ εἶπα ταραγμένος...
«Εἶμαι ὁ πρῶτος κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος καὶ σοὺ τὸ λέω πὼς ὁ προδότης ποὺ βρῆκες δὲν θὰ κλείσει δεύτερο χρόνο στὴν ἐξουσία, ἀνεβαίνει ἡ ὀργὴ τοῦ λαοῦ μου καὶ τὴν παρακολουθεῖ ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα!!!»
Καὶ ἀνασηκώνοντας μὲ φανερὴ ὀργὴ τὸ χέρι τού μου εἶπε σχεδὸν κραυγάζοντας:
«Οἱ λαοὶ τῆς γὴς θὰ σᾶς συντρίψουν!!!»
Ἐσὺ πῶς μπορεῖς νὰ τὸ ξέρεις αὐτό;
«Εἶχα προειδοποιήσει καὶ τὸν Μετερνιχ ποὺ ἤθελε νὰ ἐξαχρειώσει τοὺς λαοὺς τῆς Εὐρώπης ὅπως κι ἐσὺ τώρα θέλεις νὰ κυριαρχήσεις σὲ oλόκληρο τὸν κόσμο.
Μὲ τὸ χρῆμα ποὺ φτιάχνεις μπορεῖ νὰ ἀγοράζεις τὶς κυβερνήσεις, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὴν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων»
Καὶ ἐπαναλαμβάνοντας αὐτὴ τὴ φρικαλέα φράση:
«Οἱ λαοὶ τῆς γὴς θὰ σᾶς συντρίψουν!!!», χάθηκε ἔτσι ξαφνικὰ ὅπως ἐμφανίστηκε...
Τί ἔχεις νὰ πεῖς γιὰ ὅλα αὐτὰ Jacob; ρώτησε ὁ Rothschild μὲ φανερὴ ἀδημονία. Ο Strauss ἔντονα συνωφρυομένος εἶπε μὲ φωνὴ ἀργόσυρτη καὶ ὕφος σχεδὸν ψυχαναλυτικό:
«Πράγματι ὁ Καπποδίστριας εἶναι, ἦταν ἀπὸ νέος ἀσπρομάλης, φοροῦσε πάντοτε μαῦρα καὶ ὄντως εἶχε προειδοποιήσει τὸν Μετερνιχ λέγοντάς του ὅτι οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης θὰ συντρίψουν τὴν τότε πανίσχυρη συμμαχία καὶ δικαιώθηκε ἂν καὶ δὲν ἔζησε νὰ δεῖ τὴν πρόβλεψή του νὰ πραγματοποιεῖται. Ἀλλὰ ἂν θέλετε τὴ γνώμη μου ὅλα αὐτὰ εἶναι μιὰ προβολὴ τῶν φόβων σας. Τὸ καλύτερο θὰ ἦταν νὰ ξεχάσετε αὐτὸ τὸ ὄνειρο ὅσο γίνεται γρηγορότερα...»
Ἡ φράση αὐτὴ τοῦ Strauss ἀκούστηκε καθησυχαστική, τοῦ ἔφερε κάποια προσωρινὴ ἀνακούφιση ἀλλὰ ἄφησε ἕνα κενὸ ἀνησυχίας μέσα του, ποὺ μένει ὅταν ὑπάρχει κάτι ποὺ δὲν μᾶς πείθει, χωρὶς νὰ μποροῦμε πάντα νὰ ἐντοπίσουμε τὴν αἰτία.
«Ναὶ ἀλλὰ μετὰ ἐμφανίστηκε αὐτὸς ὁ Κουβανός...»
«Ἂχ ὄχι πάλι ὁ Γκουεβάρα», στέναξε κάπως βαριεστημένα ὁ Strauss, «αὐτὸ εἶναι ἐξωφρενικό...»
«Ἄσε μὲ πρῶτα νὰ τελειώσω», εἶπε ἐκνευρισμένος ὁ Rothschild καὶ συνέχισε μὲ ἕνα παράξενο δέος νὰ φωτίζει τὸ πρόσωπό του...
Καθόταν σ΄ἕναν καναπὲ σ΄ἕνα ἐπίπεδο παρακάτω, ὅπου ἔχω τὴν μικρή μου βιβλιοθήκη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μου φώναξε:
-Ἔχει δίκιο ὁ κυβερνήτης τραπεζίτη, παρατῆστε τὴν ἡγεμονία, πρὶν εἶναι ἀργὰ γιὰ ὅλους σας...»
«Εἶναι ἐξωφρενικό, θὰ τὸ ξαναπῶ, καταλαβαίνω ὅτι εἴσασταν νέο παιδὶ τότε ποὺ ὁ πατέρας σᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νά..., καταλαβαίνω ὅτι ἕνα μέρος τῆς νεανικῆς ψυχῆς σᾶς θαύμαζε αὐτὸν τὸ νεαρὸ γιατρὸ ποὺ ἄφησε τὴν καλοπέρασή του γιὰ νὰ πολεμήσει μὲ τοὺς ἀδικημένους, ἀλλὰ νὰ στοιχειώνει ἀκόμα καὶ σήμερα τὰ ὄνειρά σας, ἐ αὐτὸ πάει πολύ!!!
Ἡ γνώμη μου εἶναι ὅτι πρέπει νὰ τὸ ξεπεράσετε θεωρώντας τὸ σὰν ἕνα φοβικὸ ὄνειρο καὶ τίποτε ἄλλο καὶ σύντομα μάλλιστα »
« Ἔχεις καταλάβει πόσο σοβαρὸ εἶναι τὸ ἐγχείρημα ποῦ γίνεται σ΄ὅλον τὸν κόσμο αὐτὴ τὴν ἐποχή; Παίζεται ἡ ἐπιβολὴ τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης κι ἐσύ μου κάνεις ψυχανάλυση!!!» εἶπε μὲ θυμὸ καὶ ἀπογοήτευση ὁ Rothschild καὶ πρόσθεσε: «Ξέρεις πόσο μὲ προβληματίζει αὐτὸ τὸ ὄνειρο ποῦ εἶδα;...ἀλλὰ τί σου τὰ λέω, ἐσένα σὲ ἤθελα γιὰ τὶς ἱστορικὲς διευκρινήσεις, μπορεῖς νὰ πηγαίνεις...»
Ο Jacob Strauss ἔκλινε λίγο τὸ κεφάλι καὶ ἔφυγε ἐνοχλημένος, χωρὶς νὰ ἀπευθύνει χαιρετισμὸ στὸν πανίσχυρο τραπεζίτη, ἀλλὰ ὁ Rothschild δὲν εἶχε τὸν χρόνο οὔτε τὴ διάθεση νὰ τὸν παρατηρήσει, καθὼς ἤδη εἶχε βυθιστεῖ στὶς ἐπώδυνες σκέψεις του.
Τὸν ἀπασχολοῦσε ἐὰν τὸ ὄνειρο ποὺ εἶχε δεῖ ἦταν μία ἀληθινὴ προειδοποίηση ἢ ἕνας φόβος του, γιατί εἶχαν τόση ζωντάνια οἱ διάλογοι ποὺ θάπαιρνε ὅρκο πῶς ὁ Ἕλληνας κυβερνήτης τὸν εἶχε πραγματικὰ ἐπισκευτεῖ...
Ξαφνικὰ μία σκέψη τὸν ἔκανε νὰ παγώσει:
«Ἐὰν εἶναι ἁπλὰ ἕνα ὄνειρο, ἐγὼ πῶς εἶδα πράγματα ποὺ δὲν γνώριζα, ὅπως ὅτι ἦταν ἀσπρομάλλης,ὅτι φοροῦσε πάντα μαῦρα καὶ κυρίως ὅτι εἶχε προειδοποιήσει τὸν Μετερνιχ;»...

Μέσα τοῦ ξαναήχησε ἀπειλητικὰ ἡ φωνὴ τοῦ Καποδίστρια: «Οἱ λαοὶ τῆς γὴς θὰ σᾶς συντρίψουν!!!»

Σημείωση τοῦ συγγραφέα: Ἡ ἱστορία αὐτὴ εἶναι γραμμένη ἀπὸ τὶς 12/7/2010 ἀλλὰ δημοσιεύεται τώρα γιατί ἴσως νὰ πλησιάζει ὁ καιρὸς τῆς πραγματοποίησης τῆς «προειδοποίησης» τοῦ Καποδίστρια...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε, το μήνυμα σας μεταφέρεται άμεσα στους διαχειριστές μας.